Άρειος Πάγος: Από το 2014 έχει κρίνει πως πρέπει να υπάρχουν ευνοϊκές προβλέψεις και για τους συνεπείς δανειολήπτες

Από το 2014 ο Άρειος Πάγος έχει ουσιαστικά «νομολογήσει» για το θέμα των συνεπών δανειοληπτών και της ισότιμης αντιμετώπισής τους από τις τράπεζες, το οποίο ήρθε στην επιφάνεια μετά την πρόταση του προέδρου της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκη, να δοθούν ελαφρύνσεις και σε αυτούς που πληρώνουν κανονικά τα δάνειά τους και δεν τα αφήνουν να «κοκκινίσουν».

Πρόκειται ουσιαστικά, για την πρώτη δικαστική απόφαση που αντιμετωπίζει ισότιμα καλοπληρωτές και κακοπληρωτές, ως προς τη διευθέτηση των υποχρεώσεών τους η οποία εξεδόθη από τμήμα του Αρείου Πάγου το 2014. Σύμφωνα με αυτή, οι νομοθετικές ρυθμίσεις για τις ληξιπρόθεσμες -ή άλλου είδους- οφειλές προς το Δημόσιο ή τις τράπεζες, που ισχύουν για τους υπερήμερους, υπό όρους θα πρέπει να ισχύουν και για εκείνους που είναι συνεπείς και τακτοποιούν κανονικά τις υποχρεώσεις τους.

Η ισότητα του νόμου έναντι των πολιτών

Η απόφαση αυτή εκδόθηκε από το Α’ Τμήμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου (1701 /2014), και για πρώτη φορά αξιοποιείται όχι μόνον η ισότητα των πολιτών έναντι του νόμου αλλά και η ισότητα του νόμου έναντι των πολιτών. Το Ανώτατο Δικαστήριο, κρίνοντας ότι δεν μπορεί η Πολιτεία να επιφυλάσσει ευνοϊκή μεταχείριση μόνον σε εκείνους που δεν πληρώνουν τις όποιες υποχρεώσεις τους, κήρυξε αντισυνταγματική διάταξη νόμου που είχε ψηφιστεί το 2004 και αφορούσε ευνοϊκές ρυθμίσεις για όσους δεν είχαν καταβάλει τις δόσεις τους για τραπεζικά δάνεια, στα οποία είχαν προσμετρηθεί τόκοι επί τόκων.

Η μονόπλευρη, κατά την απόφαση, ευνοϊκή μεταχείριση της πολιτείας, μονίμως σε εκείνους που δεν πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους, συνιστά κατάφωρη παραβίαση της αρχής που επιβάλλει η συνταγματική αρχή της ισότητας. Χαρακτηριστική είναι η αποστροφή της δικαστικής απόφασης, όπου σημειώνεται, μεταξύ άλλων, ότι «το άρθρο 4 του Συντάγματος περί ισότητας, καθιερώνει όχι μόνον την ισότητα των Ελλήνων πολιτών έναντι του νόμου, αλλά και την ισότητα του νόμου έναντι αυτών, με την έννοια, ότι δεσμεύει και τον νομοθέτη και τον υποχρεώνει, όταν πρόκειται να ρυθμίσει σχέσεις ή καταστάσεις, να μην αντιμετωπίζει τους πολίτες κατά τρόπο ανόμοιο, εισάγοντας διακρίσεις και εξαιρέσεις, εκτός αν αυτό επιβάλλεται για λόγους γενικότερου δημοσίου συμφέροντος».

Νέο κεφάλαιο δικαστικών κρίσεων

Η δικαστική απόφαση που κήρυξε με το παραπάνω σκεπτικό αντισυνταγματική τη ρύθμιση για τις οφειλές αγροτών στην Αγροτική Τράπεζα, αποτελεί δικαστικό προηγούμενο και ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο δικαστικών κρίσεων για νόμους και διατάξεις που κατά καιρούς ισχύουν για τη ρύθμιση οφειλών, εξαιρώντας εκείνους που με συνέπεια πληρώνουν. Η υπόθεση έφτασε στον Άρειο Πάγο, όταν ένας πολίτης, αγρότης από την Κρήτη, που δεν ήταν υπερήμερος και δεν μπορούσε να υπαχθεί στις ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα χρέη των αγροτών προς την Αγροτική, προσέφυγε στο δικαστήριο. Ζήτησε να έχει και αυτός ευνοϊκή μεταχείριση, λέγοντας πως πληρώνει μεν, αλλά ακόμα έχει δόσεις που είναι σε εκκρεμότητα.

Η υπόθεσή του έφθασε ως τον Άρειο Πάγο, όπου και δικαιώθηκε, έστω και με χρονική καθυστέρηση, αποτελώντας την πρώτη περίπτωση Έλληνα πολίτη, που αν και ήταν συνεπής, κρίθηκε ότι μπορεί και πρέπει να έχει υπαχθεί σε πακέτο ευνοϊκών ρυθμίσεων για ρύθμιση χρεών.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr