Διχογνωμία Ζαχαρή – Σοφουλάκη για την τύχη της Ελένης Τουλουπάκη: Η Δικαιοσύνη σε ρόλο «Πόντιου Πιλάτου»;

Σε μια πρωτοφανή στα δικαστικά – εισαγγελικά – χρονικά διάσταση απόψεων, κατέληξε σύμφωνα με πληροφορίες, η έρευνα του Αρείου Πάγου για όσα συνέβησαν  στη διερεύνηση της υπόθεσης Novartis από την εισαγγελέα κατά της Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη και τους δυο επίκουρους εισαγγελείς Ντζούρα και Μανόλη.

Σύμφωνα με πηγές του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στη δικογραφία που διαβιβάστηκε ως γνωστόν προ ημερών στην Εισαγγελία Πρωτοδικών υπάρχουν δυο διαφορετικές προσεγγίσεις (σαν δυο διαφορετικές πορισματικές αναφορές) με εκ διαμέτρου αντίθετο «δια ταύτα» για την ποινική αποτίμηση της υπόθεσης:

-Ο μεν αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ευάγγελος Ζαχαρής, φέρεται να καταλήγει την πορισματική αναφορά του σε παραγγελία άσκησης ποινικών διώξων, κατατείνοντας στην άποψη πως στους χειρισμούς της υπόθεσης εκ μέρους της Εισαγγελίας κατά της Διαφθοράς, υπάρχουν ενδείξεις διάπραξης αδικημάτων, δικαιώνοντας δηλαδή τις καταγγελίες των πολιτικών προσώπων που «στοχοποιήθηκαν» στην υπόθεση, πως ενδεχομένως υπάρχουν εκ μέρους των εισαγγελικών λειτουργών ποινικά αξιολογήσιμες πράξεις: «Ακόμα και κατάχρηση εξουσίας», επιμένουν δικαστικές πηγές.

-Ο δε αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Λάμπρος Σοφουλάκης, φέρεται να καταλήγει σε πορισματική αναφορά πως ουδεν ποινικά αξιολογήσιμο προέκυψε και συνεπώς η υπόθεση πρέπει , όσον αφορά το ποινικό σκέλος της, να τεθεί στο αρχείο.  Παραμένει αδιευκρίνιστο αν καταλήγει πως ενδεχομένως πρέπει να καταλογιστουν πειθαρχικές ευθύνες (όχι όμως ποινικές) , στις οποιες περαν των εισαγγελέων κατά της διαφθοράς περιλαμβάνει κι άλλον ή άλλους εισαγγελικούς λειτουργους (π.χ Αγγελή).

Εν ολίγοις δυο ανώτατοι εισαγγελικοί λειτουργοί καταλήγουν σε δυο εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις: Δίωξη (άρα πιθανή  σκευωρία η Novartis ) ο ένας,  αρχείο (άρα μια ξεκάθαρη έρευνα ) ο άλλος. Διαλέξτε απάντηση δηλαδή για να πάμε παρακάτω.

Σε αυτή την πρωτοφανή (μη) κρίση της Δικαιοσύνης για ένα τόσο θεμελιώδες ζήτημα λειτουργίας της φαινεται πως υπάρχει μια εξ αρχής παθογένεια (στο χειρισμό) και μια εν κατακλείδι διάθεση να ρίξει το μπαλάκι αλλού:

-Αφενός είναι ξεκάθαρο πως ποτέ στα χρονικά μια έρευνα δεν εχει ανατεθεί δυο ανώτερους – ισοϋψείς- εισαγγελικούς λειτουργούς. Η Εισαγγελία είναι αδιαίρετη και εκφράζει ενιαία γνωμη, συνεπώς είθισται την έρευνα να την κάνει ένας εισαγγελέας που εχει κυρίαρχο λόγο και ο δευτερος είτε να αναπληρώνει είτε να επικουρεί. Η εισαγγελία άλλωστε είναι μονοπρόσωπο ερευνητικό όργανο, δεν είναι εν ολίγοις δικαστήριο που λειτουργεί πλειοψηφικά.  Εν προκειμένω λοιπόν η παθογένεια – όπως λένε δικαστικές πηγές- αφορά το γεγονός ότι η παραγγελία, που δόθηκε στις 26 Ιουλίου 2019, πήγε  σε δυο αντεισαγγελείς του Δικαστηρίου. Το ενιαίο της κρίσης ειχε ήδη – εξ αρχής- χαθεί. Όπως λένε παλαιότεροι δικαστές, αυτό (δηλαδή έρευνα από δύο χωρίς ο δεύτερος να επικουρεί ή αν αναπληρώνει) δεν εχει ξαναγίνει.

-Αφετέρου το διπλό πορισμα τελικά αποτελεί μη κρίση. Επειδή μάλιστα δεν εχει ξαναγίνει, ουσιαστικά εμφανίζεται ο Άρειος Πάγος, το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας να ρίχνει το μπαλάκι σε έναν εισαγγελέα Πρωτοδικών(τον προιστάμενο της Εισαγγελίας δηλαδή)  για να αποφασίσει αυτό που δυο αντεισαγγελείς του Ανωτάτου Δικαστηρίου δεν κατάφεραν. Αν πρέπει να διωχθεί ή όχι η Ελένη Τουλουπάκη.

Αυτή λοιπόν η δικογραφία με τις τόσο σοβαρές διαστάσεις καταλήγει στα χέρια του εισαγγελέα Πρωτοδικών, ο οποιος όμως εν προκειμένω ουσιαστικά μπορεί να κανει ελάχιστα πράγματα: Μπορεί π.χ να ακολουθήσει την ρητή εντολή – παραγγελία για άσκηση δίωξης (όπως θα έκανε σε άλλη περίπτωση , αφου αυτό είναι τυπικός χειρισμός) ή να αρχειοθετήσει;

Δύσκολο.

Όπως επιμένουν δικαστικές πηγές είναι μονόδρομος για τον ίδιο να ακολουθήσει το άρθρο 135 περ. Ε  του ΚΠΔ, σύμφωνα με το οποίο «Το δικαστήριο που είναι αρμόδιο σύμφωνα με τα άρθρα 122-125 διατάζει την παραπομπή σε άλλο ισόβαθμο και ομοειδές, όταν: …. ε) ο εγκαλών ή ο ζημιωμένος ή ο κατηγορούμενος είναι δικαστικός λειτουργός από τον βαθμό του παρέδρου σε πρωτοδικείο ή εισαγγελία και άνω και υπηρετεί στο αρμόδιο σύμφωνα με τα άρθρα 122-125 δικαστήριο….».

Τι θα κάνει λοιπόν; Το πιθανότερο είναι πως θα επιστρέψει τη δικογραφία στον Αρειο Πάγο για ορισμό αρμοδιότητας, οπου σε αυτή την περίπτωση είναι οι όμορες Εισαγγελίες Χαλκίδας και Πειραιά , με πιθανότερη τελική κατεύθυνση τον τελευταίο, ως μεγαλύτερο δικαστήριο. Εκεί ένας άλλος Εισαγγελέας Πρωτοδικών πρέπει να αποφασίσει. Θα γίνει έτσι;

Όπως γίνεται αντιληπτό αυτές οι διαδικασίες είναι χρονοβόρες. Σε αυτή την περίπτωση ο χρόνος θα τρέξει και στο μεσοδιάστημα θα τρέχει και η κοινοβουλευτική διαδικασία, που αφορά τον Δημ. Παπαγγελόπουλο, ως (τυχόν) συμμέτοχοι του οποίου ελέγχονται οι εισαγγελείς κατά της Διαφθοράς. Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα (καθώς εκκρεμεί νεα αιτηση Παπαγγελόπουλου για  ακυρότητα της διαδικασίας)  τα πορίσματα θα κατατεθούν μέχρι τις 15 Ιουλίου και εφόσον είναι παραπεμπτικά η Βουλή θα αποφασίσει την παραπομπή ή όχι στις 22-23 Ιουλίου.

Πρακτικά αυτό σημαίνει πως η Δικαιοσύνη, που επι 1 χρόνο ερευνούσε μια τόσο σοβαρή υπόθεση, δεν άσκησε το δικαιοδοτικό καθήκον της, δηλαδή δεν αποφάνθηκε στο ερώτημα που τέθηκε για ενδείξεις διάπραξης αδικήματος, αλλά απλώς κατέγραψε δυο αντίθετες απόψεις. Πολλω δε μάλλον όταν αυτή η υπόθεση αφορά τα του οίκου της: Καμία απάντηση.

Η μεν ΝΔ θα λέει πως με βάση την άποψη Ζαχαρή η Novartis ήταν «μια στημένη σκευωρία» και ο ΣΥΡΙΖΑ πως με βάση την άποψη Σοφουλάκη ηταν «ένα σκάνδαλο με πολιτικές προεκτάσεις στο οποίο δεν υπήρξε παρέμβαση στη Δικαιοσύνη».

Ολοι κερδισμένοι και ικανοποιημένοι δηλαδή.

Ένα ακόμη ερώτημα που μπαίνει (επειδή είναι προφανής η άποψη των κομμάτων) , τι άποψη επ΄ αυτού έχουν  οι πολίτες. Οχι για τα κόμματα αλλά για τη Δικαιοσύνη.

ΥΓ 1 : Την άποψη πως η μπάλα θα πάει στην εξέδρα εκ μέρους της Δικαιοσύνης, την ειχε καταγράψει το dikastiko.gr εδώ και πολύ καιρό στη στήλη «Επίκουρος».

ΥΓ 2 : Μέχρι σήμερα ξέραμε πως τα κόμματα παραδίδουν το καθένα το δικό του πόρισμα σε περιπτώσεις προανακριτικών , εξεταστικών επιτροπών. Δεν ξέραμε ότι το ίδιο κάνουν πλεον και οι εισαγγελείς….