Παναγιώτης Στάθης : Οι δικαστές ενοχλούνται(;) από την κριτική (και τις επιθέσεις), και οι πολίτες από την έλλειψη αυτοκριτικής – Ο νόμος και η κοινή λογική στην υπόθεση της Ηλείας

Τηλεοπτικές εκπομπές “επιτίθενται σε δικαστικούς σχηματισμούς”. Το αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και έχει δίκιο. Πράγματι με αφορμή την υπόθεση της Ηλείας, τη δολοφονία της 11χρονης Βασιλικής από έναν 37χρονο, η Δικαιοσύνη μπήκε και πάλι στη δίνη του κυκλώνα. Αιτία το γεγονός ότι 3 χρόνια πριν ο εν λόγω κατηγορούμενος (που απολογείται σήμερα στον ανακριτή) έφυγε από ένα δικαστήριο που τον καταδίκασε για βιασμό και αποπλάνηση μιας άλλης ανήλικης (14 ετών) σε κάθειρξη 9 ετών, ελεύθερος με όρους. Η εκτέλεση της ποινής ανεστάλη έως το Εφετείο (ανασταλτικό στην έφεση). Κατά το νόμο. Με βάση την ελεύθερη κρίση των δικαστών, τη δικανική τους πεποίθηση. Ότι ο εν λόγω δεν είναι επικίνδυνος για την τέλεση νέων αξιοποίνων πράξεων.

Η ζωή διέψευσε τις 3 γυναίκες δικαστές και την εισαγγελέα της σύνθεσης, με τραγικό τρόπο. Ο άνθρωπος ήταν επικίνδυνος. Θα μπορούσαν να το ξέρουν αυτό οι δικαστές; Προφανώς όχι , ούτε βέβαια η απόφασή τους μπορεί να βασίζεται σε κάποια σφαίρα καταγραφής του μέλλοντος: “…Όμως κρίσεις όπως αυτές για την προσωρινή κράτηση, το ανασταλτικό αποτέλεσμα της έφεσης ή την υφ΄ όρων απόλυση κρατουμένου, είναι κρίσεις που εδράζονται στην πρόβλεψη μιας μελλοντικής συμπεριφοράς του δράστη, στη βάση δεδομένων που ήταν γνωστά στο Δικαστήριο κατά το χρόνο της κρίσης. Όχι εκ των υστέρων”, αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Ένωση Δικαστών Εισαγγελέων λίγη ώρα μετά την ανάληψη ης ηγεσίας της, για τέταρτη φορά, από τον Χριστόφορο Σεβαστίδη.

“Δημοσιογραφική βαρβαρότητα”

Η Ένωση, το μεγαλύτερο συνδικαλιστικό όργανο των δικαστών – εισαγγελέων , μιλάει στην ανακοίνωσή της για “την επανάληψη ενός νοσηρού φαινομένου” με “γνωστούς παρουσιαστές εκπομπών δημοσιογραφικής αλλά και ποικίλης ύλης, (να) επιδίδονται πάλι σε ένα κυνήγι μαγισσών, στοχοποιώντας προηγούμενη σύνθεση Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου”.

Και συνεχίζει μιλώντας για “δημοσιογραφική βαρβαρότητα (που) θυσίασε τη νομική επιστήμη στον βωμό της τηλεθέασης και άφησε ασχολίαστο το άρθρο 344 ΠΚ που δίνει τη δυνατότητα στο δικαστήριο να παύσει την ποινική δίωξη στο αδίκημα του βιασμού μετά από συνεκτίμηση της δήλωσης της παθούσας ότι η δημοσιότητα θα έχει ως συνέπεια τον σοβαρό ψυχικό τραυματισμό της, ούτε έλαβε υπόψη εάν ο καταδικασθείς είχε τηρήσει τους περιοριστικούς όρους που του τέθηκαν κατά το διάστημα από την κυρία ανάκριση μέχρι την συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο ούτε εάν η προβλεπτική κρίση του δικαστηρίου βασίστηκε στην μη ύπαρξη καταδίκης για παρόμοιες πράξεις”.

Κοινή λογική

Αυτό όμως που παραλείπουν να πουν οι δικαστές εν προκειμένω, στην ανακοίνωση με την οποία υπερασπίζονται τους συναδέλφους τους, είναι πως ο εν λόγω κατηγορούμενος καταδικάστηκε από τους ίδιους δικαστές σε 9ετή κάθειρξη. Για βιασμό και αποπλάνηση ανηλίκου. Οι ίδιοι οι δικαστές της έδρας , τον αντιμετώπισαν ως ένα πρόσωπο που επαρκώς αποδείχτηκε ότι βίασε ένα παιδί, και με το δικαίωμα που τους δίνει ο νόμος αποφάσισαν πως επειδή τήρησε τους περιοριστικούς όρους δεν χρειάζεται να εκτελεστεί η ποινή του. Με την ελεύθερη κρίση τους, όπως σωστά διατυπώνεται. Σύμφωνα με το νόμο αλλά κόντρα στην κοινή λογική, αλλά και στην στάθμιση του ενδεχομένου να διαπράξει ένα ακόμα αδίκημα. Η στάθμιση λοιπόν ήταν λάθος, όχι γιατί αποδείχτηκε τραγικά στη συνέχεια, αλλά γιατί και μόνο η αφήγηση ότι ένας παιδοβιαστής επειδή τήρησε τους περιοριστικούς όρους μπορεί να αφεθεί ελεύθερος , χωρίς να εκτίσει μέρα στη φυλακή, πάσχει σοβαρά. Στο τέλος της μέρας, αν θεωρείς βασίμως ότι ο άνθρωπος αυτός μπορεί να αθωωθεί στο εφετείο γιατί τον καταδικάζεις; Και προφανώς μεταξύ της “δημοσιογραφικής βαρβαρότητας” και της “βαρβαρότητας μιας εντελώς λάθους δικαστικής εκτίμησης”, φοβάμαι περισσότερο το δεύτερο, χωρίς να αγνοώ τον κίνδυνο του πρώτου.

Απουσία αυτοκριτικής

Η ανακοίνωση των δικαστών επίσης πάσχει σε ένα ακόμα σημείο, χωρίς για την οικονομία της συζήτησης να αρνείται κανείς την ευθύνη των ΜΜΕ σε πολλές στρεβλώσεις: Πλήρης απουσία αυτοκριτικής για το μερίδιο ευθύνης των δικαστών στην (σε υψηλό ποσοστό δυστυχώς) απαξίωση της Δικαιοσύνης. Δηλαδή γέρνει περισσότερο προς μια συνδικαλιστική ασπίδα προστασίας προς συναδέλφους τους, παρά ως μια προσπάθεια να μπει φρένο σε έναν κατήφορο της δικαιοσύνης γενικότερα. Μάλιστα αυτό φαίνεται περισσότερο στη διάκριση που γίνεται μεταξύ της “απολύτως θεμιτής κριτικής των πολιτών στις δικαστικές αποφάσεις” και της “επαγγελματικής επίθεσης στην εκάστοτε ελεύθερη και ανεξάρτητη ουσιαστική κρίση των δικαστικών λειτουργών”.

Δε θέλω να στεναχωρήσω κανέναν αλλά φοβάμαι πως οι αυτά που λένε (εν προκειμένω) οι πολίτες είναι απείρως χειρότερα από τις μεγαλοστομίες οποιουδήποτε από τους “αυτόκλητους τηλε-δικαστές και τηλε-εισαγγελείς, (σ.σ η στάση των οποίων) υποβαθμίζει τόσο την ποιότητα της ενημέρωσης όσο και την αξία του συστήματος απονομής Δικαιοσύνης”.

ΕΣΡ

Τέλος έχει τη σημασία του η έκκληση της Ένωσης προς το ΕΣΡ “να λάβει άμεσα δραστικά και αποτελεσματικά μέτρα για να σταματήσει ένα φαινόμενο που έχει μετατρέψει την τηλεόραση σε αρένα και τη Δικαιοσύνη σε θέαμα”. Να λάβει, δεν έχω αντίρρηση, αλλά οποιοδήποτε κατασταλτικό μέτρο στην ελεύθερη έκφραση γνώμης, επειδή μπορεί να είναι ενοχλητική, μπορεί και υπερβολική και λάθος, είναι σε κατεύθυνση (και πάλι) που πάει κόντρα στην κοινή λογική. Γιατί όσο και να χτυπάς τον αγγελιοφόρο, αν το μήνυμα είναι κακό, απλώς κουκουλώνεις το πρόβλημα.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr