Άννα Κανδύλη: Γιατί καταρρέουν «πολύκροτες» υποθέσεις στα δικαστήρια;

Βατοπέδι, «φούσκες»  του χρηματιστηρίου, δομημένα ομόλογα , «Κοριόπολις». Δικογραφίες που ξεκίνησαν ως πολύκροτες υποθέσεις, ως  μεγάλα σκάνδαλα  με πηχυαίους τίτλους στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων, πρώτα θέματα στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά δελτία  για εβδομάδες ή και μήνες.  Μέχρι που έφτασαν στο δικαστήριο .

Γράφει η Άννα Κανδύλη

Κι εκεί κατέρρευσαν… Γιατί θα αναρωτηθούν πολλοί.   Πώς διασύρθηκαν άνθρωποι , φυλακίστηκαν ή  καταστράφηκαν οικονομικά   και   στο τέλος αθωώθηκαν ή κατέληξαν με μικρές, πλημμεληματικού χαρακτήρα ποινές; Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Πάντα υπήρχαν υποθέσεις που ξεκίνησαν αλλιώς και αλλού  «η ζωή τις πήγε». Τα τελευταία χρόνια όμως  το βλέπουμε να συμβαίνει όλο και πιο συχνά.  Μία εξήγηση  που δίδεται εντοπίζει τη «ρίζα του κακού» περίπου 15 χρόνια πριν. Όταν ξέσπασε το πρώτο παραδικαστικό  κύκλωμα. Τότε πολλοί δικαστές κατηγορήθηκαν για ευνοϊκές αποφάσεις , απαλλαγές ή προτιμήσεις  με το αζημίωτο. Οι περισσότεροι αθωώθηκαν στο τέλος. 

Έκτοτε  όμως παρατηρείται μία αυστηρότητα. Στις διώξεις, στις προφυλακίσεις, στις παραπομπές, στις καταδίκες –ειδικά στα πρωτοβάθμια  δικαστήρια. Ενδεχομένως να  πει κάποιος ότι είναι  τυχαίο ή ότι τα μέσα που διαθέτει πλέον η δικαιοσύνη είναι πολύ περισσότερα  από  εκείνα του παρελθόντος κι έτσι αποκαλύπτονται και περισσότερα. Ενδεχομένως… Από την άλλη όμως , υπάρχουν και   δικαστικοί λειτουργοί   (κάποιοι λίγοι το παραδέχονται για κάποιους  άλλους προκύπτει εκ του αποτελέσματος),  που  φοβούμενοι μην βρεθούν στη θέση των συναδέλφων τους, μην βγουν  στα  «μανταλάκια» ως αποδέκτες παράνομων «δώρων»  με αντάλλαγμα να   ρίξουν στα «μαλακά» εγκληματίες, πέρασαν στο άλλο άκρο. 

«Να φύγει από εμένα κι  ας  βρεθεί η άκρη   παρακάτω», το «μότο» τους  . Έτσι όμως φτάσαμε  στο σημείο να  εκδίδονται  εντάλματα σύλληψης  για «ψύλλου πήδημα», να  φεύγουν άνθρωποι από τον εισαγγελέα  διωκόμενοι με τον μισό ποινικό κώδικα,  η  προφυλάκιση από εκεί που θεωρείτο έσχατο μέσο να  έχει γίνει το σύνηθες και  τα ισόβια, ειδικά στα πρωτόδικα δικαστήρια,  να πέφτουν σαν «στραγάλια».

Στον παραπάνω φόβο θα πρέπει να προστεθεί και η πίεση που ασκείται  ενίοτε  από  συγκεκριμένα ΜΜΕ ή  από πολιτικούς που με δηλώσεις τους  στοχοποιούν  δικαστές και εισαγγελείς  οι οποίοι  κατά τη γνώμη τους  είτε καθυστερούν , είτε δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους…. 

Η δικαιοσύνη όμως, «το τελευταίο καταφύγιο του πολίτη»,  δεν μπορεί να λειτουργεί  υπό τέτοιες συνθήκες. Γιατί  έτσι δημιουργείται και πρόβλημα στη δημοκρατία μας. Μία δημοκρατία που όπως διατεινόμαστε σήμερα έχει σταματήσει προ πολλού να είναι «καχεκτική»…

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr