Αντώνης Αργυρός: Άλλος ένας Δεκαπενταύγουστος ήταν και πέρασε! Και τώρα τι κάνουμε;
Αυτός ο Δεκαπενταύγουστος ήταν ξεχωριστός, με την φοβερή φωτιά στην Εύβοια, τα προβλήματα στη Σαμοθράκη, τον κόσμο που έτρεχε να φύγει από τά αστικά κέντρα και σπεύσει στις ακρογιαλιές των ονείρων του.
Γράφει ο δικηγόρος Αντώνης Αργυρός*
Μια φυγή προς την θάλασσα, την καλοπέραση, το ουζάκι, τα γλέντια στα πανηγύρια. Ένας άλλος Αύγουστος μια ελπίδα, ένα ψήγμα ξεκούρασης, χαράς ανεμελιάς.
Παράλληλα υπάρχουν τεράστιες εκκρεμότητες στον τόπο και στην Δικαιοσύνη για τα μεγάλα θέματα του παρελθόντος που αναμένουν υπομονετικά το νέο δικαστικό έτος, χωρίς ούτε δικαίωση, ούτε τιμωρία, ούτε καν απαντήσεις.
Εδώ φαντάζομαι πώς κάποιοι θα πρέπει να δώσουν τις δεούσες εξηγήσεις και γραφτούν οι πρέποντες τίτλοι τέλους (με δικαίωση ή δίκαιη τιμωρία) χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, στα ζητήματα που βασάνισαν την επικαιρότητα ,όπως η δίκη της Χρυσής Αυγής, η υπόθεση ΝOVARTIS, η Μάνδρα, το Μάτι και η πρόσφατη υπόθεση της Εύβοιας.
Αλλά και τα τόσο επείγοντα μικρά καθημερινά θέματα που περιμένουν μιαν απόφαση έξωσης, μια εργατική υπόθεση, μια άδικη δυσφήμιση, μια ανθρωποκτονία που ζητά τιμωρία και τόσα αλλα μικρά αλλά σπουδαία καθημερινά ζητήματα που περιμένουν χρόνια την δικαίωση των απλών, φτωχών ανθρώπων.
Η απονομή του δικαίου
Αυτή η αρρωστημένη καθυστέρηση απονομής του δικαίου, είναι η μεγαλύτερη προσβολή «ύβρις», στα ανθρώπνα δικαιώματα και συντελείται ατιμώρητα. Ειδήσεις στην Δικαιοσύνη υπάρχουν. Σε γεγονότα και ιστορίες που «συμβαίνουν» δίπλα μας και παντού, αλλά δεν τις παίρνουμε καν είδηση!
Ο νομικός κόσμος και η κοινωνία αγωνιά για την υπόθεση των νέων Κωδίκων,υπόθεση που πρέπει να μην οδηγηθεί στις «Ελληνικές καλένδες», αλλά γρήγορα να επιστρέψουμε στην κανονικότητα, έτσι ώστε η δίκαιη τιμωρία ν’ αποτελεί «κάθαρση» και όχι «άφεση αμαρτιών». Ακροβατώντας ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα προσπαθούμε ν’ αντιληφθούμε γιατί άραγε η Δικαιοσύνη ακροπατεί και δεν λύνει άμεσα οριστικά και αμετάκλητα τα μεγάλα ζητήματα που βασανίζουν αυτόν το τόπο. Περιμένουμε νάρθουν επενδυτές σε μια Χώρα που για το παραμικρό ζήτημα χρειάζεται εκατοντάδες άδειες, χαρτόσημα, γρηγορόσημα, παράβολα, γνωμοδοτήσεις και ενώ η Πολιτεία η ίδια δεν ξέρει τα ορια της κρατικής ιδιοκτησίας ;
Δεν αντέχουν οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές την στρατιά των ανευθυνουπευθύνων και κρατικών αρμοδίων και περιμένουν λύτρωση από μια ηλεκτρονική διακυβέρνηση.
Ο Αύγουστος και ο δεκαπενταύγουστος πέρασε και το φθινόπωρο προσμένει μ’ ελπίδα να δεί κάτι πιο ουσιαστικό γιατί όλες οι μεγάλες προσπάθειες μέχρι σήμερα απέτυχαν παταγωδώς και στην δικαιοσύνη και στην δημόσια διοίκηση. Και σαν ανεκδοτο να ξαναθυμίσω σε μια «πτωχευμένη» Χώρα αν συνεχίζεται ακόμα και έτη πολλά σ’ οργανισμούς και επιχειρήσεις όπως η ΠΑΣΕΓΕΣ, η Πειραϊκή Πατραϊκή, η Ολυμπιακή Αεροπορία, η παλιά διώρυγα της Κορίνθου, ο ΟΑΕ και τόσες άλλες όπως πτωχευμένες Ασφαλιστικές Εταιρείς, η εκκαθάριση του ΟΑΣΘ.
Και τελικά πιος «πληρώνει τον βαρκάρη»; Δηλαδή τους εκκαθαριστές; Στο αστρονομικό ποσό των 26 εκατ. ευρώ το χρόνο διαμορφώνεται το “λειτουργικό κόστος” για την εκκαθάριση των προβληματικών στοιχείων των πιστωτικών ιδρυμάτων που έχουν σπάσει σε “καλή” και “κακή” τράπεζα και μάλιστα χωρίς να συμπεριλαμβάνονται τα έξοδα για την εκκαθάριση του “bad” κομματιού του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Αυτό αποκαλύπτει ο συμβουλευτικός οίκος Bain & Co στην έκθεσή του2013 για τη διαχείριση των παγίων υπό εκκαθάριση που εξέδωσε για λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδος.
Είμαι περίεργος τώρα που μια νέα Κυβέρνηση υπάρχει, αν θα αναζητήσει ενοίκους στο κτίριο του «Κεράνη» στη λεωφόρο Θηβών. Το εντυπωσιακό είναι πάντως ότι από τη στιγμή που, το 2013, το κτίριο δόθηκε μέσω της διαδικασίας sale and lease-back από το ΤΑΙΠΕΔ (δηλαδή από το Δημόσιο) στην Εθνική Πανγαία, το δημόσιο πληρώνει ενοίκιο 221.000 ευρώ μηνιαίως για ένα κτίριο που μένει σχεδόν μισοάδειο! Παρά τη σταδιακή μετακόμιση σε αυτό τμημάτων διαφόρων υπουργείων, αρκετοί χώροι παραμένουν κενοί και ανεκμετάλλευτοι. Το κτίριο “Κεράνη”, στα όρια Ρέντη-Πειραιά, συνολικού εμβαδού 42.300 τ.μ., αγοράστηκε το 1998 από το Δημόσιο έναντι 35 εκατ. ευρώ. Στα επόμενα τέσσερα χρόνια δαπανήθηκαν περίπου άλλα τόσα για να μετατραπεί από βιομηχανικό κτίριο σε κτίριο διοίκησης. Ο αρχικός σκοπός ήταν να μεταφερθεί εκεί το ΥΠΕΧΩΔΕ – σχέδιο που εγκαταλείφθηκε εξαιτίας των αντιδράσεων των εργαζομένων του υπουργείου.
Για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα της χώρας πρέπει να δούμε τη συνολική εικόνα. Δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ένα ζήτημα μεμονωμένα. Μόνο εάν μια πολιτική καθοριστεί μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο μπορεί να αποδώσει. Ο τόπος συνολικά πρέπει να παει μπροστά και γιαυτό χρειαζεται συναίνεση και ομόνοια και η σωστή, συστηματική ενημέρωση. Συνεπώς, χρειάζονται δράσεις και το συντομότερο δυνατό και πρώτα απ΄όλα στην Δικαιοσύνη.
Υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο. Κι ας επικαλούμαστε συνεχώς τον Ουμπέρτο Έκο: «Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις», ο οποίος εκείνο που νομίζω ότι ήθελε να πει ο άνθρωπος είναι ότι τον μήνα αυτόν δημοσιογράφοι δεν υπάρχουν πάνε διακοπές! Εκείνες οι ειδήσεις που μένουν πίσω όταν οι υπόλοιπες φεύγουν! Οι οικογένειες που δεν πήγαν διακοπές. Αυτές που δεν δίνουν δεκάρα για την «είδηση»αλλά περιμένουν το Σεπτέμβρη μια μικρή βελτίωση της ζωής τους! Λέτε να διαβάσει κανείς αρμόδιος τα παραπάνω ζητήματα που αν «λυθούν» δεν θα έχουν δημοσιονομικό κόστος παρά μόνο ωφέλεια.
*Τέως υπηρεσιακός υπουργός Επικρατείας, Δικηγόρος
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
