Αντώνης Αργυρός: Και τώρα τι κάνουμε;

«Οι μισές δουλειές, οι μισές κουβέντες, οι μισές αμαρτίες, οι μισές καλοσύνες έφεραν τον κόσμο στα σημερινά χάλια. Φτάσε, μωρέ άνθρωπε, ως την άκρα, βάρα και μη φοβάσαι!»

Νίκος Καζαντζάκης, «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά»

Οι εκλογές και οι ευρωεκλογές έγιναν, μια νέα Κυβέρνηση ήρθε και το καλοκαίρι αυτό μας βρίσκει σ’ ένα νέο ιστορικό σταυροδρόμι και έτσι κλείνει ο πολιτικός κύκλος της μεταπολίτευσης. Δυστυχώς για την χώρα μας, βρέθηκε στη μέση του ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων για τον έλεγχο των ενεργειακών αποθεμάτων και την διανομή τους, κυρίως προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Γράφει ο δικηγόρος Αντώνης Αργυρός*

Οι γείτονες μας τραβούν το δρόμο της πόλωσης με την καθοδήγηση της Ρωσίας  που προσπαθούν να παρεμποδίσουν την εξόρυξη και διάθεση του φυσικού αερίου στην Ευρώπη από τα κοιτάσματα της Κύπρου και του Αιγαίου. Η κυβέρνηση μας αλλά και οποιαδήποτε άλλη να ήταν στη θέση της υπό αυτές τις συνθήκες ,είναι σε πολύ δύσκολη θέση.

Ο Ελληνισμός οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι, ουδέποτε στην προηγηθείσα μαρτυρική Ιστορία του διέτρεξε τέτοιον άμεσο και ψηλαφητό κίνδυνο.  Τις φωνές, τις κραυγές, τις καμπάνες της επερχόμενης εθνικής συμφοράς πριν το 1974 δεν τις άκουαν οι αρμόδιοι. Και δεν τις έβλεπαν; Οι Τούρκοι ό,τι λέγουν το πράττουν.

Όπως λέει ο Θουκυδίδης: εκείνος που έχει την κατάλληλη, ικανή και υπέρτερη ισχύ επιβάλλει την θέλησή του, ως εκεί που του επιτρέπουν (κάθε φορά) οι δυνάμεις του και, από την άλλη, ο αδύναμος αντίπαλός του, εκείνος που δεν διαθέτει την αναγκαία επάρκεια ισχύος, εξαναγκάζεται να υποχωρεί και να υποτάσσεται, τόσο όσο τον υποχρεώνει η αδυναμία του.

Πρέπει λοιπόν με κάθε δοκιμασία να προστατευθούν τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα που έντονα απειλούνται και με την επαύξηση της μαχητικής μας ισχύος και να δώσει ανάσα στους ταλαιπωρημένους Έλληνες από την δεκαετή δημοσιονομική κρίση που βασάνισε την Χώρα.

Ίσως να υπάρχουν ορισμένοι που δεν έχουν αντιληφθεί ή αρνούνται να συνειδητοποιήσουν που έχει φθάσει η οικονομική κατάσταση  στην Ελληνική κοινωνία. Χρειάζεται θαρρώ ένα απλό παράδειγμα. Ελεύθερος επαγγελματίας, επιστήμων έλαβε σήμερα το εκκαθαριστικό της Εφορίας είχε συνολικό φορολογητέο εισόδημα για το 2018: 2.832,82 € οφείλει φόρο 1.268,54 € (κύριος φόρος: 200,56 €, προκαταβολή φόρου: 417,98 €, τέλος  επιτηδεύματος: 650 €) και βεβαίως δεν μπορεί να πληρώσει τον ΕΦΚΑ  και την διαβίωση του και βεβαίως και λόγω του αντικειμένου εργασιών είναι αδύνατη η είσπραξη χρημάτων που δεν θα φορολογηθούν.

Γεννάται το εύλογο ερώτημα πως θα βρει ο συγκεκριμένος που δεν έχει άλλες οικογενειακές υποχρεώσεις τα αναγκαία για την διαβίωση του; Εκατόν ογδόντα ημέρες τον χρόνο δουλεύουν οι Έλληνες για να συντηρούν το κράτος. Η συνολική επιβάρυνση από φόρους και εισφορές (78 δισ. το 2019) είναι σχεδόν διπλάσια από το ποσό που καταβάλλουν τα νοικοκυριά (42 δισ. το 2017) για την κάλυψη των βασικών αναγκών (στέγαση, διατροφή, μεταφορές, ένδυση κ.λπ.) σύμφωνα λοιπόν με την έκθεση του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών-Μάρκος Δραγούμης (ΚεΦίΜ), για το 2019 (βλ. εφημερίδα «Καθημερινή», 31.7.2019).  Η υπερφορολόγηση με την συνταγή του ΔΝΤ, οδήγησε το πιο δραστήριο και παραγωγικό κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας στην πτώχευση.

Επιβάλλεται ,θα έλεγα είναι εθνικό καθήκον, να ενθαρρύνουμε, να ενισχύουμε και  να προστατεύουμε τις επιχειρήσεις, ώστε να έλθει η ανάπτυξη, χωρίς την οποία καμία πρόοδος δεν μπορεί να ευδοκιμήσει. Μένει να δούμε εάν ήρθε η ώρα  που η προτεινόμενη μεταρρύθμιση στο κράτος θα  αποτελέσει τον διαχρονικά πολυπόθητο νόμο, που όπως το έθεσε ο Εμμανουήλ Ροΐδης, θα «επιτάσσει την εφαρμογήν όλων των υπολοίπων νόμων». Κανείς δεν είναι ούτε επιτρέπεται να είναι υπεράνω του νόμου.

Όλοι οι πολίτες, ακόμη και εκείνοι που εκλέγονται, πρέπει να αντιμετωπίζονται το ίδιο με τους υπόλοιπους. Μπορεί κανείς να ισχυρισθεί πως κάποιο ζήτημα, όπως  η άδικη φορολόγηση επιτρέπεται να μας αφήνει αδιάφορους. Μικρά ή μεγάλα ζητήματα είναι το ίδιο σ’ ένα κράτος δικαίου , εκείνο που έχει σημασία είναι η αυστηρή  τήρηση των νόμων.

Αυτό που έχει σημασία είναι να μη γίνονται διακρίσεις. Είναι σημαντικό αυτό να τηρείται χωρίς παρεκκλίσεις. Δεν αντιλαμβάνομαι  την απραξία, την αδιαφορία και την έλλειψη βούλησης κάποιων κρατικών οργάνων για λύσεις των προβλημάτων και μάλιστα τέτοιας έκτασης. Η φορολογία πρέπει να έχει σκοπό την υποστήριξη των αδυνάτων αλλά και την ανάπτυξη όχι την πτώχευση του πιο παραγωγικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας. Σήμερα η φορολογία συμπεριφέρεται με τακτικές Ντάλτον- άγριας[AA1]  δύσης στους πολίτες. Είναι θέμα Δικαιοσύνης κατά τον  ιερό Αυγουστίνο «Αν απουσιάζει η δικαιοσύνη, τι άλλο είναι παρά οργανωμένη ληστεία».

*Πρώην υπηρεσιακός υπουργός Επικρατείας, Δικηγόρος.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr