Αντώνης Ξυλουργίδης: «Τζόκερ»…περίσσευμα υποκρισίας
Του Αντώνη Ξυλουργίδη*
Μένοντας πιστοί στο αφήγημα της εφαρμογής των νόμων τόσο οι αυτόκλητοι «γραμματιστές» όσο και οι κήρυκες της νομιμότητας διασταύρωσαν τα λεόντια ξίφη τους, με αφορμή μία ταινία που προβάλλεται παγκοσμίως και σε κάθε περίπτωση δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ο δημιουργός της ότι θα αποτελέσει αφορμή για πολιτική κόντρα. Είναι όμως αυτή η υπόθεση ικανή, να αναδείξει την υποκρισία και τον αναχρονιστικό τρόπο εφαρμογής ενός νομοθετικού πλαισίου που δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες ενός σύγχρονου κράτους;
Ας συμφωνήσουμε στα ελάχιστα όμως, καθώς η ΕΛΑΣ βρέθηκε στο επίκεντρο κριτικής πλην όμως δεν έδρασε αυτογνωμόνως καθώς στο άρθρο 37 παρ. 3 του Ν 3905/2010 προβλέπεται πως: «Απαγορεύεται η παρακολούθηση ακατάλληλων ταινιών σε ανηλίκους που δεν έχουν συμπληρώσει την απαιτούμενη από την κατάταξη της ταινίας ηλικία. Όποιος επιτρέπει σε ανηλίκους να εισέλθουν σε αίθουσα ή υπαίθριο χώρο στους οποίους προβάλλεται ταινία ακατάλληλη για την ηλικία τους τιμωρείται με χρηματική ποινή από 1.000 έως 10.000 ευρώ. Η τέλεση από αμέλεια της πράξης αυτής τιμωρείται με χρηματική ποινή από 500 έως 5.000 ευρώ.» Μπορούσε ιδία βουλήσει να μην ανταποκριθεί ο οιοσδήποτε αστυνομικός σε κλήση με περιεχόμενο πράξης που αντιβαίνει στον νόμο; Προφανώς και όχι.
Τι ενόχλησε στην πραγματικότητα όσους δημόσια τοποθετήθηκαν για το θέμα; Ότι οι καταγγέλουσες ήταν υπάλληλοι του Υπουργείου Πολιτισμού ή μήπως ότι η ταινία δεν ήταν κατάλληλη για ανηλίκους; Στην πραγματικότητα η πρωτοβουλία των καταγγελουσών και η εκ των πραγμάτων θεσμική υποχρέωση ανταπόκρισης της ΕΛΑΣ ήταν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για πολιτική αντιπαράθεση. Ποιος αγνοεί την πρόσβαση των ανηλίκων στο σκοτεινό διαδίκτυο; Σε ακατάλληλες ταινίες παντός είδους, σε παιχνίδια που αποβαίνουν επικίνδυνα ακόμα και για την ίδια την ζωή των παιδιών; Υφέρπουσα υποκρισία που ξεχειλίζει και είναι αφορμή πολιτικής εκμετάλλευσης. «Διετάχθη ΕΔΕ..», «εφαρμόζεται ο νόμος…» και πολλές ακόμα φράσεις κλισέ που κουραζόμαστε να ακούμε ως αν να λύσαμε τα θεμελιώδη που απασχολούν τις ζωές μας και έχουμε την πολυτέλεια να λογοκρίνουμε τους ανηλίκους οι οποίοι σε μια κοινωνία που νιώθουν ότι δεν τους αφορά, επιλέγουν αντί ναρκωτικών, αντί ποτού, αντί παιγνίων, μια ταινία.
Η αχίλλειος πτέρνα του σύγχρονου κοινωνικού μοντέλου διαπαιδαγώγησης δεν έχει ως πρωταγωνιστές τα παιδιά. Την ίδια στιγμή που εφαρμόζονται ανούσιοι κανόνες δημόσιας τάξης, παρατηρούνται όλο και συχνότερα φαινόμενα νεανικής παραβατικότητας ως αποτέλεσμα της διάρρηξης του συνεκτικού ιστού της οικογένειας αλλά και της τυπικότητας που περιβάλλει την παρουσία των μαθητών στο σχολείο. Είναι τα παιδιά που δεν ακούγονται, όσα δεν κατάφεραν να διδαχθούν στην ευαίσθητη ανηλικότητα τους αλλά ωρίμασαν βιαίως δια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και το σύγχρονο γίγνεσθαι που προτάσσει λιγότερο την σκέψη και περισσότερο τον τακτικισμό.
*Δικηγόρος-Πολιτικός Επιστήμονας ΑΠΘ, υπ.Διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου ΑΠΘ ΜΔΕ Συνταγματικού Δικαίου ΔΠΘ ΜΔΕ Διεθνών Σπουδών ΔΠΘ ΜΔΕ Ιστορίας,Φιλοσοφίας,Κοινωνιολογίας Δικαίου ΑΠΘ
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
