Βολές Διοικητικών Δικαστών κατά κυβέρνησης:  “Μας πετούν το μπαλάκι για τους 8 Τούρκους”

Σαφές «μήνυμα» στην Κυβέρνηση να λάβει σοβαρά υπόψη τις αποφάσεις τόσο του Αρείου Πάγου όσο και του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ),

που έκριναν ότι δεν πρέπει να εκδοθούν στην Τουρκία οι 8 στρατιωτικοί,  έστειλαν οι Διοικητικοί Δικαστές καταγγέλλοντας δημόσια ότι η πολιτεία ως Πόντιος Πιλάτος τους πέταξε το μπαλάκι ώστε εκείνοι να… βγάλουν το φίδι από την τρύπα.

Την ώρα που η Τουρκία κορυφώνει τις πιέσεις για την έκδοση των «8» Τούρκων αξιωματικών, οι Διοικητικοί Δικαστές επικαλούμενοι την νομολογία ελληνικών και ευρωπαϊκών δικαστηρίων ξεδίπλωσαν τις προϋποθέσεις χορήγησης ασύλου, επισημαίνοντας με νόημα πως ο δικαστής που αναλαμβάνει το καθήκον να εκδικάσει τέτοιας φύσεως υποθέσεις συχνά «καλείται να παραγνωρίσει διπλωματικές αναγκαιότητες που εκφεύγουν και πρέπει να εκφεύγουν από τη δικαστική κρίση».

“Η κυβέρνηση να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν της, τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου και του ΣτΕ”

Και όλα αυτά, ενώ πλανάται η σκιά της απαγωγής των «8» από τις μυστικές Τούρκικες υπηρεσίες (ΜΙΤ) από το κρατικό κτίριο στο οποίο διαμένουν κάτω από αυστηρά μέτρα ασφαλείας. Οι Τούρκοι αξιωματικοί, που έφτασαν στην χώρα μας μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 16ης Ιουλίου του 2016 στη γείτονα χώρα, κρατούνται, ενώ  πριν από λίγες μέρες δημοσιεύθηκε η απόφαση της  Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε συνταγματική και νόμιμη τη χορήγηση ασύλου στο συγκυβερνήτη του ελικοπτέρου OZKAYNAKCI SYLEYMAN. Η απόφασης  αυτή της Ολομέλειας του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου   καταλαμβάνει και τους υπόλοιπους επτά στρατιωτικούς, καθώς η υπόθεση εισήχθη στην Ολομέλεια ως «πρότυπη δίκη» (πιλοτική), σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 3900/2010.

Η δημοσίευση της απόφασης της Ολομέλειας του ΣτΕ, έφερε σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση τους υπουργούς Μεταναστευτικής Πολιτικής (τέως) Γιάννη Μουζάλα και Δημήτρη Βίτσα οι οποίοι προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη για να ακυρώσουν τη χορήγηση ασύλου στους αξιωματικούς, καθώς η κυβέρνηση θα πρέπει να χορηγήσει στους «8» διαβατήρια προκειμένου να αναχωρήσουν προς άλλη ευρωπαϊκή χώρα, όπως έχουν εκφράσει την επιθυμία οι ίδιοι μέσω των συνηγόρων τους.

Υπενθυμίζεται πως το πρώτο «όχι» των δικαστών στην έκδοση των αξιωματικών, προήλθε από τον Άρειο Πάγο που απέρριψε το αίτημα των τουρκικών εισαγγελικών αρχών για έκδοση των «8» στην Άγκυρα, προκειμένου να δικαστούν για σειρά ποινικών αδικημάτων που τους αποδίδει το καθεστώς Ερντογάν (συμμετοχή σε πραξικόπημα, απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά του προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας, διακεκριμένη αρπαγής, κ.ά.).

Οι τοποθετήσεις των Διοικητικών Δικαστών, τις οποίες παρουσιάζει το dikastiko.gr έλαβαν χώρα σε επιστημονικό συνέδριο που πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι στην Θεσσαλονίκη και είχε ως θέμα, «το νέο τοπίο της Διοικητικής Δικαιοσύνης στην εποχή της κρίσης-προοπτικές». Μάλιστα,  στην επιστημονική διημερίδα  δεν παραβρέθηκε κανείς εκπρόσωπος της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Δικαιοσύνης ή άλλου υπουργείου καθώς συνειδητά δεν προσκλήθηκε από την Ένωση Διοικητικών Δικαστών.

Αγγελική Παπαπαναγιώτου – Λέζα, Εφέτης Διοικητικών Δικαστηρίων “Η χώρα μας βρέθηκε απροετοίμαστη να διαχειριστεί τον όγκο των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών”

«Ακρογωνιαίο λίθο της προστασίας των προσφύγων αποτελεί η αρχή της μη επαναπροώθησης όταν ο παραμένων παρανόμως στη χώρα αλλοδαπός κινδυνεύει να υποστεί δίωξη», τόνισε στην εισήγησή της με θέμα «Το δικαίωμα στο άσυλο – πεδίο προστασίας και η ρήτρα της μη επαναπροώθησης» η Εφέτης Διοικητικών Δικαστηρίων (ΔΔ) κυρία Αγγελική Παπαπαναγιώτου – Λέζα και πρόεδρος ανεξάρτητης επιτροπής προσφύγων που χειρίζεται την αίτηση χορήγησης ασύλου ενός εκ των 8 Τούρκων στρατιωτικών.

Αναφερόμενη γενικότερα στο μεταναστευτικό –προσφυγικό ζήτημα, η κυρία Παπαπαναγιώτου επισήμανε πως το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό αλλά ευρωπαϊκό. «Δυστυχώς» είπε «η Ευρώπη των 500 εκατομμυρίων κατοίκων, το 2015 έδειξε να αιφνιδιάζεται. Λες και η ίδια ήταν αμέτοχη, μέχρι τότε, στην προσπάθεια αποσταθεροποίησης της Μέσης Ανατολής και των χωρών της Βόρειας Αφρικής και δεν αντιλαμβανόταν ότι πλησίαζε η στιγμή που τα  εκατομμύρια των προσφύγων, που βρίσκονταν  στην Τουρκία, τον Λίβανο και την Ιορδανία, θα της χτυπήσουν  την πόρτα».

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η δικαστής επισήμανε πως «η χώρα μας, η οποία στο κύμα των προσφύγων και των μεταναστών, το 2015, πρόταξε και ορθά  το ανθρωπιστικό ιδεώδες της αλληλεγγύης και της προσφοράς, βρέθηκε απροετοίμαστη να διαχειριστεί τον τεράστιο αυτό όγκο προσφυγικών και μεταναστευτικών  ροών, που κατευθύνονταν   στο έδαφός της με ότι αυτό συνεπάγονταν».

Μιλώντας για την αρχή της μη επαναπροώθησης των προσφύγων, η κυρία Παπαπαναγιώτου – Λέζα, τόνισε μεταξύ άλλων πως αποτυπώνεται στη διάταξη του άρθρου 33 της Σύμβασης της Γενεύης, είναι ευρύτερη της έννοιας του ασύλου και αφορά και αυτούς που δεν ζητούν άσυλο αλλά χρειάζεται να προστατευτούν από ενδεχόμενη δίωξη που μπορεί να υποστούν στην χώρα από την οποία προέρχονται. Όπως είπε: «Η αρχή αυτή αποτυπώνεται στο άρθρο  19 παρ. 2 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ σύμφωνα με το οποίο: «Απαγορεύονται οι ομαδικές απελάσεις» και «κανείς δεν μπορεί να απομακρυνθεί, να απελαθεί ή να εκδοθεί προς κράτος όπου διατρέχει σοβαρό κίνδυνο να του επιβληθεί η ποινή του θανάτου ή να υποβληθεί σε βασανιστήρια ή άλλη εξευτελιστική ποινή ή μεταχείριση».

Αικατερίνη Κουτσοπούλου Πρωτοδίκης Διοικητικών Δικαστηρίων “Ηθικό ναρκοπέδιο η προστασία των προσφύγων”

«Η τρομοκρατία παραμένει και σήμερα μια άμορφη, αόριστη και περιγραφική έννοια. Και τελικά οι ρήτρες αποκλεισμού της Σύμβασης του 1951 είναι ανοιχτές σε κατάχρηση από τις κυβερνήσεις που επιδιώκουν, πολλές φορές για λόγους διεθνών σχέσεων, να αποκλείσουν πραγματικούς αιτούντες άσυλο από το καθεστώς του πρόσφυγα χαρακτηρίζοντας τους «τρομοκράτες» και τις πράξεις τους «τρομοκρατικές». Αυτό επισήμανε, μεταξύ άλλων η Πρωτοδίκης ΔΔ κυρία Αικατερίνη Κουτσοπούλου, τονίζοντας πως συχνά ο δικαστής που δικάζει τέτοιου είδους υποθέσεις, «καλείται να παραγνωρίσει διπλωματικές αναγκαιότητες που εκφεύγουν και πρέπει να εκφεύγουν από τη δικαστική κρίση».

Ειδικότερα, κατά την εισήγησή της με θέμα: «Αποκλεισμός από τη διεθνή προστασία: Τρομοκρατία και η σύμβαση της Γενεύης», η κυρία Κουτσοπούλου αναφέρθηκε στα νομικά ζητήματα και διλήμματα που αναδύονται για τους δικαστικούς λειτουργούς που καλούνται να κρίνουν υποθέσεις προστασίας  προσφύγων, όπως αυτές των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών.

«Η ανησυχητική διάδοση της βίας σε όλο τον κόσμο σε συνδυασμό με την έλλειψη φαινομενικά σαφών ιδεολογικών κριτηρίων που να επιτρέπουν τη διάκριση μεταξύ σωστού και λάθους, έχουν μετατρέψει το ζήτημα της προστασίας προσφύγων σε ηθικό ναρκοπέδιο», επισήμανε χαρακτηριστικά τονίζοντας πως «τόσο οι προσπάθειες που έγιναν προκειμένου η τρομοκρατία να συμπεριληφθεί ως ένα από τα βασικά εγκλήματα που εμπίπτουν στη δικαιοδοσία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, όσο και οι διαπραγματεύσεις για την κατάρτιση μιας σύμβασης για τη διεθνή τρομοκρατία, απέτυχαν καθώς τα κράτη δεν συμφώνησαν σε έναν κοινώς αποδεκτό ορισμό, γεγονός που μαρτυρά πως η τρομοκρατία είναι περισσότερο μια πολιτική παρά μια νομική  έννοια».

Μαρία – Ασπασία Σίμου, Πρωτοδίκης Διοικητικών Δικαστηρίων “Δικαιολογημένη η κράτηση αιτούντος διεθνή προστασία, ο οποίος στερείται ταξιδιωτικών  εγγράφων”

Από την πλευρά της η κυρία Μαρία Ασπασία Σίμου, Πρωτοδίκης ΔΔ στην εισήγησή της με θέμα «η κράτηση των αιτούντων – διεθνή προστασία υπό το φως της πρόσφατης νομολογίας» επισήμανε πως έχει κριθεί νομολογιακά «ότι δικαιολογείται η κράτηση αιτούντος διεθνή προστασία, ο οποίος στερείται ταξιδιωτικών ή άλλων βεβαιωτικών της ταυτότητας του εγγράφων, σταθερής διεύθυνσης κατοικίας και μέσων διαβίωσης και δεν είχε συμμορφωθεί με την υποχρέωση οικειοθελούς αναχώρησης, καθώς και αιτούντος ο οποίος, πέραν των ανωτέρω, δεν είχε εμφανισθεί εντός της ταχθείσης προθεσμίας στο αρμόδιο περιφερειακό Γραφείο Ασύλου για την πλήρη καταγραφή του αιτήματος του περί χορήγησης διεθνούς προστασίας». 

Σύμφωνα εξάλλου με την κυρία Σίμου ο «ο αιτών διεθνή προστασία δεν μπορεί μέχρι την εξέταση της αίτησης του να απομακρυνθεί από τη χώρα υποδοχής, στην οποία θεωρείται ως νόμιμα διαμένων». Επικαλούμενη δε αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η δικαστής επισήμανε πως «ενόψει του ότι ο αιτών διεθνή προστασία έχει το δικαίωμα να παραμείνει στο έδαφος του οικείου κράτους  μέλους, τουλάχιστον έως ότου η αίτησή του απορριφθεί σε πρώτο βαθμό, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι «διαμένει παρανόμως»».

Επιπλέον, «δεν μπορεί να συνεχίζεται η κράτηση του αιτούντος διεθνή προστασία ενόψει επιστροφής, ακριβώς διότι δεν υφίσταται λογικά καμία προοπτική απομάκρυνσής του από τη χώρα έως ότου εκδοθεί απόφαση περί παροχής διεθνούς προστασίας και συνεπώς, η κράτησή του στερείται νόμιμης βάσης».

Μιλώντας για τη νομολογία που έχουν διαμορφώσει για το θέμα αυτό τα ελληνικά δικαστήρια, η κυρία Σίμου ανέφερε ότι για να καταλήξει ο δικαστής στο χαρακτηρισμό πρόσφυγα ως επικίνδυνου για την εθνική ασφάλεια ή τη δημόσια τάξη, λαμβάνει υπόψη του σειρά κριτηρίων, όπως η φύση και η βαρύτητα του αδικήματος, η ύπαρξη ποινικής καταδίκης και κυρίως την έλλειψη συστηματικής παραβατικής συμπεριφοράς και τις πιθανότητες υποτροπής».

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr