Δημοκρατία ή βαρβαρότητα; 

Στο ερώτημα αυτό καλείται να απαντήσει η ελληνική κοινωνία η οποία  φαίνεται πως δυστυχώς έχει πλέον  εξοικειωθεί με τις εικόνες  βίας και λιντσαρίσματος  ως μία άνιση επίδειξη δύναμης και ισχύος.

Η εικόνα του αιμόφυρτου  Ζακ να κείτεται στο έδαφος και από πάνω του ένας «οργισμένος» όχλος να τον κλωτσά, χτυπώντας τον με μανία , ασφαλώς δεν ταιριάζει  σε μία πολιτισμένη χώρα. Ο θυμός, η απειλή κι ο φόβος σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να δώσουν «συγχωροχάρτι» στους αυτόκλητους τιμωρούς που, ευκαιρίας δοθείσης, αποφασίζουν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους.

Η δημοσιογράφος Ντίνα Τσουκαλά

 Ακτιβιστής της LBGTQ κοινότητας, αρθρογράφος, και, όπως είχε ο ίδιος αποκαλύψει, οροθετικός, ήταν ο Ζαχαρίας (Ζακ) Κωστόπουλος, ο νεκρός του κοσμηματοπωλείου. Όσοι τον γνώριζαν μιλούν για ένα ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένο άτομο που έζησε από νωρίς το μπούλινγκ και τις επιθέσεις, φραστικές και σωματικές , με μεγάλη αγάπη για τα ζώα και υπέρμαχος των ανθρώπινων δικαιωμάτων.  Ένας ταλαντούχος άνθρωπος που είχε κερδίσει το σεβασμό για την  προσπάθεια που έκανε να διαλυθούν οι προκαταλήψεις για τους οροθετικούς αλλά και την LGBT κοινότητα. «Αρνούμαι  να προσέχω»  έλεγε ο Ζακ ο οποίος ονειρευόταν να μπορεί να κάνει  drag και να ζει μόνο από αυτό.   «Να προσέχω τι; Να μην είμαι ο εαυτός μου; Τι σημαίνει να προσέχω; Να μην προκαλώ; Να μην είμαι εγώ; », αναρωτιόταν.  Η εξάρτησή του από τα ναρκωτικά, τον οδήγησε στο περιθώριο και την παραβατικότητα.  Είχε γίνει πια σκιά του εαυτού του. Ήταν μόλις 40 κιλά όλα κι όλα… Εκείνο που τον τρόμαζε, όπως ο ίδιος είχε πει , σε μία μάλλον «προφητική» συνέντευξη  στο “3pointmagazine”, ήταν η σκληρότητα αλλά και η απάθεια του κόσμου.

«Όταν βλέπεις να επιτίθενται σε κάποιον, γιατί κοιτάς από την άλλη; Δε λέω να παίξεις ξύλο γιατί ούτε εγώ το έχω με το ξύλο αλλά μπορείς να βάλεις μια φωνή. Να κάνεις κάτι, να αντιδράσεις με κάποιον τρόπο.  Δε λέω να παίξεις ξύλο γιατί ούτε εγώ το έχω με το ξύλο αλλά μπορείς να βάλεις μια φωνή. Να κάνεις κάτι, να αντιδράσεις με κάποιον τρόπο… Σίγουρα μπορεί να είναι φόβος, έχουμε μάθει να είμαστε αδιάφοροι, έχουμε λίγο τη νοοτροπία του «δεν μπλέκω». Αλλά θα έπρεπε γιατί αύριο μπορεί να τύχει σε σένα, στο παιδί σου, στο φίλο σου και εκεί φαντάζομαι θα ήθελες κάποιος να είχε βοηθήσει».

Ο Ζακ πέθανε ολομόναχος, χωρίς κανείς να τον βοηθήσει, όπως ακριβώς είχε «προβλέψει». Η ιατροδικαστική εξέταση θα αποσαφηνίσει τα αίτια του θανάτου του…

Οι πολίτες που αίφνης κινητοποιήθηκαν να  εξοντώσουν τον «επίδοξο» ληστή, είχαν ήδη εκδώσει την ετυμηγορία τους. Δε χρειάζονταν καν την Αστυνομία, ή τη Δικαιοσύνη.  Ο ιδιοκτήτης του κοσμηματοπωλείου σκούπισε και τα  τελευταία κομμάτια από τα τζάμια που ήταν ποτισμένα με το αίμα του Ζακ και όλα πια είχαν τελειώσει…

 Η κοινή γνώμη παρακολούθησε καρέ καρέ το λιντσάρισμα στο οποίο επιδόθηκαν καταστηματάρχης και περαστικοί στο κέντρο της Αθήνας.  Όλοι γίναμε μονομιάς αυτόπτες μάρτυρες μίας απίστευτης βαρβαρότητας σε βάρος ενός ανθρώπου που πέθαινε από ακατάσχετη αιμορραγία.

« Σ΄ αγαπάω Zak  Kostopoulos. Κι αυτό κανένας θάνατος δεν το αλλάζει. Ο Σνουπι σου έμεινε μόνος… Αχ Ζακ μου… Είχα καιρό να κλάψω τόσο πολύ», έγραψε  στο fb η Έλενα Ακρίτα  ενώ ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος που τον γνώριζε καλά εμφανίζεται βέβαιος πως, αν πράγματι εισέβαλε στο κατάστημα για να κλέψει, θα ήταν πιθανότατα η πρώτη και η τελευταία του φορά: «Αυτή η ψυχάρα, αυτός ο αλήτης, αυτός ο γλυκός φίλος μας, φτιαγμένος, μπήκε(πρώτη φορά στη ζωή του) να κλέψει το κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια(ναι αυτό που βλέπετε στις ειδήσεις)… Η βασανισμένη, η γενναία, η γλυκιά, η σκληρή ψυχούλα του, στην κρίση του κάθε αναμάρτητου. Δεν θα συνέλθουμε και θα σ αγαπάμε Ζακ μου».

O Τάσος Θεοφίλου, ο κατά δήλωσή του αναρχικός κομμουνιστής ο οποίος έζησε για πέντε ολόκληρα χρόνια στη φυλακή μέχρις ότου τελεσίδικα αθωώθηκε τον περασμένο Αύγουστο, αναρωτήθηκε  στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook γιατί κανείς  δεν είχε σκεφτεί να λιντσάρει γνωστό κατηγορούμενο για οικονομικό έγκλημα, που κυκλοφορούσε ελεύθερος στη Γλυφάδα. «Ο όχλος εκείνος δεν λιντσάρισε τον παραβάτη», σημείωνε.

Δεν είναι λίγοι βέβαια κι εκείνοι που προκρίνουν την αυτοδικία ως λύση στην αυξανόμενη εγκληματικότητα όπως ο άλλοτε υπουργός Ανδρέας Ανδριανόπουλος ο οποίος δηλώνει: «Αν είναι δυνατόν!! Να αλλάξει άμεσα η νομοθεσία. Δηλαδή πρέπει να καθόμαστε να μας ληστεύουν και να μας σκοτώνουν; Τι λέει η Αντιπολίτευση;»

Ο Ζακ έφυγε από τη ζωή λίγο μετά τα 30 του χρόνια, πιστεύοντας πάντως  πως κάποια στιγμή θα αλλάξει η κοινωνία λέγοντας χαρακτηριστικά σε εκείνη τη συνέντευξη: «Θέλω να πιστεύω πως θα αλλάξει, γιατί απλά δε θέλω να απελπιστώ σε τέτοιο βαθμό που να σκέφτομαι πως δε θα αλλάξει ποτέ τίποτα. Δεν πιστεύω πως θα φτάσει η γενιά μας στο ιδεατό, αλλά γίνονται βήματα μικρά μεν αλλά γίνονται. Έχουμε όμως πολύ δρόμο ακόμα για να αλλάξει η νοοτροπία και η αντίληψη μιας ολόκληρης κοινωνίας που ζει με τις φοβίες της και τα στερεότυπά της».

Ληστής ή διαρρήκτης ή τίποτα από τα δύο, αφού μόνο η Δικαιοσύνη μπορεί να το πει αυτό με βεβαιότητα,  ο Ζακ εκπροσωπούσε στη ζωή του το διαφορετικό… Για αυτό και αρκετοί συνέδεσαν το θάνατο του με αυτόν του Βαγγέλη Γιακουμάκη, γράφοντας: «Ζακ Κωστόπουλος- Βαγγέλης Γιακουμάκης: Δολοφονημένοι από “λεβέντες”. Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, αλλά και οι δύο έχουν κοινό σημείο αυτό: ήταν πιο αδύναμοι από τους λεβέντες»

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr