Η επιλογή ηγεσίας της Δικαιοσύνης, ως «λάφυρο» αποχώρησης από την εξουσία
Η ίδια η διατύπωση της φράσης «επιλογή ηγεσίας από το υπουργικό συμβούλιο» ναρκοθετεί την έννοια ανεξαρτησία. Ο καβγάς που προέκυψε τελευταία για το ποιος τελικά θα επιλέξει τον πρόεδρο και τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου είναι εν τέλει προσβλητικός για τους ίδιους τους δικαστές που θα επιλεγούν. Γιατί απλά αν τους επιλέξει ο ένας θα είναι «δικοί του», αν τους επιλέξει ο άλλος θα είναι «δικοί του».
Όμως αυτή είναι η διαδικασία που προβλέπει το σύνταγμα και άρα αυτή οφείλουμε όλοι να σεβαστούμε. Τα ίδια τα πολιτικά κόμματα στην πρόσφατη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση δεν έφτασαν στην απευθείας ανάδειξη της ηγεσίας από τους ίδιους τους δικαστές. Με τα τωρινά δεδομένα λοιπόν μοιάζει «κανονικό» να σπεύδει η κυβέρνηση να επιλέξει στο «παρά πέντε» της αποχώρησής της και μεσούσης της προεκλογικής περιόδου το νέο πρόεδρο και τον νέο εισαγγελέα του Αρείου Πάγου;
Αντιθέτως μοιάζει – μάλλον- σα μια προσπάθεια να πάρουμε ως «λάφυρο» αποχώρησης τον «έλεγχο» της δικαστικής εξουσίας, προσπάθεια διαχρονική μεν, για την οποία όμως είναι η αλήθεια, διακρίθηκε η σημερινή κυβέρνηση. Η επιλογή δε να προχωρήσει ο πρωθυπουργός σε εκλογές στις 7 Ιουλίου(κι όχι δηλαδή στις 30 Ιουνίου) εμπεριέχει ως αιτία (και) αυτή την επιλογή. Θα αντιτάξει προφανώς κάποιος «είναι δηλαδή κανονικό να αφήσουμε την επομένη κυβέρνηση να επιλέξει πρόεδρο και εισαγγελέα;».
Η απάντηση είναι πως εφόσον το σύστημα είναι αυτό της κυβερνητικής επιλογής, είναι πιο κανονικό να επιλέξει αυτός που θα είναι κυβέρνηση από τον Ιούλιο και μετά.
Πρόσχημα
Προφανώς η λήξη της θητείας του προέδρου του Αρείου Πάγου και της εισαγγελέα στις 30 Ιουνίου, προσφέρει ένα πρόσχημα στον πρωθυπουργό να προχωρήσει στην επιλογή της νέας ηγεσίας, αφού (θα πουν) οι εκλογές θα γίνουν στις 7 Ιουλίου και έως τότε θα μείνει «ακέφαλο» το ανώτατο δικαστήριο. Αυτό όμως ουσιαστικά αποτελεί πρόφαση αφού τις προηγούμενες δεκαετίες –πάντα– οι επιλογές γίνονταν στα μέσα Ιουλίου.
Η μόνη φορά που ο κανόνας αυτός είχε εξαίρεση ήταν το 2016, όταν, επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, επελέγη ως εισαγγελέας του Αρείου Πάγου η Ξένη Δημητρίου, πριν λήξει η θητεία της Ευτέρπης Κουτζαμάνη, με αποτέλεσμα να συμβεί το εξής παράδοξο: η παλιά εισαγγελέας να είναι στη θέση της ως τις 30 Ιουνίου και η νέα να έχει επιλεγεί και να περιμένει.
Μεγάλο διάστημα
Η διατύπωση κυβερνητικών στελεχών που εμφανίζονται προβληματισμένα είναι πως δεν γίνεται να μείνει ακέφαλη η Δικαιοσύνη , τη στιγμή μάλιστα που μπορεί από τις εκλογές να μην προκύψει αμέσως κυβέρνηση ή ακόμα και να χρειαστεί υπηρεσιακή κυβέρνηση στην οποία να πρέπει να προεδρεύσει πρόεδρος Ανωτάτου Δικαστηρίου. Ο αντίλογος βέβαια είναι πως αφενός ήδη υπάρχουν οι πρόεδροι του ΣτΕ και του Ελεγκτικού Συνεδρίου και βέβαια στον Άρειο Πάγο, μετά τις 30 Ιουνίου, μπορεί να εκτελεί χρέη προεδρεύοντος ο αρχαιότερος αντιπρόεδρος και χρέη εισαγγελέα ο αρχαιότερος αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου.
Θυμίζουν δε πως π.χ στο Συμβούλιο της Επικρατείας όταν το Μάιο του 2018 παραιτήθηκε ο κ. Νίκος Σακελλαρίου , το Ανώτατο Δικαστήριο πορεύθηκε και λειτούργησε θεσμικά άψογα υπό την προεδρία του αρχαιότερου αντιπροέδρου Αθ,. Ράντου, έως οριστεί από το υπουργικό Συμβούλιο η νέα πρόεδρος Αικατερίνη Σακαλλαροπούλου τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
