Κωνσταντίνος Γώγος: Η Νομική Βοήθεια, τα εισοδηματικά κριτήρια και οι δικηγόροι
Σε όλα τα σύγχρονα Ευρωπαϊκά Κράτη υπάρχει και συνεχώς επεκτείνεται ο θεσμός της παροχής νομικής βοήθειας προκειμένου να εκπροσωπούνται από Δικηγόρους, πολίτες οι οποίοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να διορίσουν μόνοι τους κάποιον να τους υπερασπιστεί.
Αναλύει ο δικηγόρος Κωνσταντίνος Χ. Γώγος
Ο συγκεκριμένος θεσμός εφαρμόζεται και στην Ελλάδα και μάλιστα σύμφωνα με νέο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης αυτός επρόκειτο υπό προϋποθέσεις να επεκταθεί. Ειδικότερα, επεκτείνεται ο αριθμός των πολιτών που μπορούν να λάβουν νομική βοήθεια καθώς αυξάνονται τα εισοδηματικά κριτήρια από 10.000 φορολογητέο εισόδημα το χρόνο που ισχύει έως σήμερα σε 15.000.
Επιπρόσθετα, σημαντικό ρόλο παίζει πια και ο βαθμός αναπηρίας του αιτούντος, καθώς άτομα με αναπηρία άνω του 50% δικαιούνται να συμμετέχουν στον θεσμό. Τέλος, αλλαγή αποτελεί ο τρόπος υπολογισμού του φορολογητέου εισοδήματος, καθώς πλέον δε λαμβάνονται υπόψιν τα τεκμαρτά εισοδήματα. Και ενώ η παροχή νομικής βοήθειας την ώρα που την χρειάζονται αποτελεί πραγματική ανάσα για τους πολίτες, ζήτημα προκύπτει για την αμοιβή των δικηγόρων. Με το σημερινό καθεστώς ο δικηγόρος ο οποίος συμμετέχει στο πρόγραμμα αναλαμβάνει να χειριστεί υποθέσεις για τις οποίες εκδίδει το αντίστοιχο φορολογικό στοιχείο. Στη συγκεκριμένη αμοιβή δε, υπολογίζεται ΦΠΑ ο οποίος και πρέπει να αποδοθεί στο σχετικό τρίμηνο που εκδόθηκε το φορολογικό στοιχείο – απόδειξη.
Όμως με την παρούσα διαδικασία ο δικηγόρος λαμβάνει την αμοιβή του περίπου δύο έτη μετά την παράσταση. Πρακτικά επομένως ο δικηγόρος επιβαρύνεται με έξοδα για την υπεράσπιση ενός πολίτη τα οποία πρέπει να καταβάλλει από την τσέπη του για μία αμοιβή την οποία θα λάβει σε δεύτερο χρόνο.
Ήδη σε σχετική ανακοίνωση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών έχει γίνει λόγος για αλλαγή της συγκεκριμένης πρακτικής με αλλαγή του τρόπου καταβολής του ΦΠΑ στο χρόνο κατά τον οποίο θα γίνονται οι πληρωμές. Ωστόσο, αν και η ανακοίνωση βαίνει σε ορθή κατεύθυνση κρίσιμος είναι ο χρόνος πληρωμής, καθώς πρακτικά τα δύο έτη συνιστούν ανασταλτικό παράγοντα για τη συμμετοχή των δικηγόρων στο πρόγραμμα. Παράλληλα, ζήτημα τίθεται στο κατά πόσο ο συγκεκριμένος θεσμός πλήττει το δικηγορικό λειτούργημα. Κι αυτό καθώς παρά το γεγονός ότι ο Κώδικας περί Δικηγόρων δίνει το δικαίωμα στο δικηγόρο ο οποίος αναλαμβάνει την υπόθεση να αιτηθεί τη διακοπή της δίκης προκειμένου να λάβει γνώση της δικογραφίας και εν γένει να προετοιμασθεί για την υπεράσπιση, στη πράξη αυτό καθίσταται ανεφάρμοστο αν ο θεσμός επεκταθεί και στα πλημμελήματα. Επιπρόσθετα, η επέκταση του θεσμού της νομικής βοήθειας σε ακόμα μεγαλύτερο αριθμό προσώπων πλήττει, τουλάχιστον κατά την άποψη του συντάκτη, τη φύση του δικηγόρου καθώς το μετατρέπει από δημόσιο λειτουργό – υπερασπιστή του δικαίου σε άτυπο δημόσιο υπάλληλο έρμαιο για την πληρωμή του στη διάθεση του κρατικού μηχανισμού.
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
