Πάνος Λαζαράτος: Κατάργηση Υποθηκοφυλακείων και ανεξαρτησία της δικαστικής λειτουργίας

1 – Η κατάργηση των αμίσθων και εμμίσθων υποθηκοφυλακείων προκειμένου οι υποθηκοφύλακες να ενταχθούν στην δημοσιουπαλληλική ιεραρχία και η λειτουργία που επιτελούν να περάσει σε έλεγχο Υπουργού, προετοιμάζεται συστηματικά πάνω από δύο δεκαετίες. Γιατί τα συμφέροντα είναι μεγάλα.

Ο έλεγχος του Υπουργού είναι η ουσία, το Κτηματολόγιο το όχημα. Το Κτηματολόγιο! Είναι ανοικονόμητος, αποτυχημένος και αδιαφανής θεσμός που έθρεψε επί δεκαετίες δεκάδες πολιτικούς, νομικούς, μηχανικούς, τοπογράφους και πλείστα όσα άλλα επαγγέλματα, με ένα και μόνο στόχο. Να μην προχωράει. Για να συνεχίσει να τρέφει και να ανοίγει δουλειές κάθε είδους! Το Κτηματολόγιο! Το γιοφύρι της Άρτας. Το Κτηματολόγιο που επί 30 χρόνια κτηματογράφησε το 7% των κτημάτων. Δηλαδή, δεν έκανε τίποτα. Και που κάθε φορά γεμίζει τον κόσμο λάθη, εμπλοκές, υποσχέσεις και ανικανότητα.

Αναλύει ο καθηγητής Πάνος Λαζαράτος*

Το Κτηματολόγιο που ό,τι ελάχιστο πέτυχε, το πέτυχε με την βοήθεια των Υποθηκοφυλακείων, που διαφυλάττουν γνώση και μνήμη. Γνώση και μνήμη! Που ο νομοθέτης θέλει να καταργήσει με μια μονοκοντυλιά! Για να ξαναρχίσουν όλα από την αρχή, με υποθηκοφύλακες-εντολοδόχους-υπαλλήλους του Υπουργού! Για να έχεις ό,τι εμπράγματο δικαίωμα δηλώσεις και να χάνεις ό,τι δεν δηλώσεις και δεν ασφαλίσεις!. Για να αρχίσουν business και ασφαλιστήρια παγκόσμιας εμβέλειας. Για να θάλλει το μαγαζί.

Διότι ο χώρος είναι κάτι περισσότερο από τους λογαριασμούς τράπεζας. Γιατί η γη είναι όλα τα λεφτά! Γιατί όποιος ελέγχει το παιχνίδι αυτό, ελέγχει τα πάντα.

Και η εκτελεστική εξουσία θέλει να ελέγχει και να μοιράζει! Καθαρά και ξάστερα!

2 – Ο συντακτικός νομοθέτης τους ήξερε τους Υπουργούς! Από το 1911! Όλα τα Συντάγματα κατοχυρώνουν μια λειτουργία, όχι ένα όνομα, όχι το κατάστημα «υποθηκοφυλακείο». Όχι, μια δομή! Μια λειτουργία! Την καταγραφή και την διαφύλαξη των εμπραγμάτων δικαιωμάτων των ανθρώπων!

Τούτη η λειτουργία, θα είναι υπό τον έλεγχο δικαστικών αρχών είπαν όλα τα Συντάγματα. Όχι του Υπουργού. Τούτη η λειτουργία, ανήκε πάντοτε στο κεφάλαιο περί Δικαστικής εξουσίας. Ένας πονηρός νόμος θέλει να τα εντάξει όλα στο περίφημο Κτηματολόγιο και το Κτηματολόγιο στον Υπουργό Περιβάλλοντος! (ούτε καν Δικαιοσύνης). Για τους λόγους που προανέφερα. Κανέναν άλλον. Απολύτως κανέναν. Να διαγράψει ό, τι έχει γίνει, να υποτάξει, να ελέγξει, να ανοίξει μαγαζί, να ανοίξει δουλειές. Αυτό, τίποτα άλλο! Τα άλλα είναι μεγάλα, ψεύτικα και πονηρά λόγια.

3 – Οι άνθρωποι του 1911 ήταν σοφοί! Και οι επόμενοι. Όχι, κ. Υπουργέ, χίλιες φορές όχι! Όχι αυτή την δουλειά. Διότι:

α) Όλοι οι υποθηκοφύλακες προστατεύονται ως δικαστικοί υπάλληλοι. Οι έμμισθοι είναι δικαστικοί υπάλληλοι. Οι άμισθοι αντιμετωπίζονται ως προς τις εγγυήσεις ανεξαρτησίας τους ως δικαστικοί υπάλληλοι (92§4 Συντ.). Όχι, διοικητικοί! Δικαστικοί! Πάντα δικαστικοί! Ελέγχει ο Εισαγγελέας την λειτουργία, όχι ο Υπουργός! Γιατί ο Υπουργός, όταν πρόκειται για δημόσια κτήση είναι ελέγχων και ελεγχόμενος. Και ο πειρασμός είναι μεγάλος!

β) Στους δικαστικούς υπαλλήλους προαγωγές και πειθαρχικά αποφασίζουν δικαστές κατά πλειοψηφία. Όχι υπηρεσιακά Συμβούλια. Όχι Υπουργοί που θα εκβιάζουν! Όποιος έχει την κύρωση, έχει την εξουσία! Και τον εκβιασμό! Και την πίεση. Και την δυνάμει διαφθορά. Και ο συντακτικός νομοθέτης δεν το ήθελε.

Όλα αυτά τα διασφαλίζει το άρθρο 92§3 Συντ. που κατοχυρώνει άπαξ δια παντός όχι τα υποθηκοφυλακεία και τους υποθηκοφύλακες. Όχι! Αυτά ας καταργηθούν. Εδώ πρόκειται για την συνταγματική εγγύηση μιας λειτουργίας! Που οι άνθρωποι που την ασκούν, όπου κι αν βρίσκονται, σε οποιαδήποτε δομή, πρέπει να ελέγχονται από Δικαστές, όχι από Υπουργούς. Μόνο από Δικαστές!

4 – Το ΣτΕ ένοιωσε τον κίνδυνο! Γι’ αυτό παρέπεμψε στην Ολομέλεια για την έννοια μιας συνταγματικής διατάξεως, που λίγοι άνθρωποι έχουν προσέξει. Του άρθρου 92§2 Συντ.! Του θεμελιώδους αυτού άρθρου!! Του άρθρου αυτού που δεν προσέξαμε ποτέ και που ξαφνικά αναδεικνύεται ως μέγιστη εγγύηση!

Νόμος ορίζει την κατάσταση των δικαστικών υπαλλήλων! Τί δουλειά έχει το Σύνταγμα να πει κάτι τέτοιο! Γιατί ειδικά των δικαστικών υπαλλήλων και όχι των ποδοσφαιριστών ή των ιστιοπλόων και των μουσικών. Γιατί; Γιατί, σε όλα τα Συντάγματα, επίμονα; Γιατί; Γιατί αυτός ο νόμος, όταν θα γίνει, πρέπει να διασφαλίζει τις εγγυήσεις του άρθρου 92§§ 3 και 4. Πρέπει πάντα να διασφαλίζει ότι οι άνθρωποι αυτοί ελέγχονται από Δικαστές και όχι από Υπουργούς. Γιατί η δουλειά που κάνουν είναι πολύ σοβαρή, πολύ νομική, πολύ κομβική. Και ο νομοθέτης πρέπει να προστατεύσει τις ιδιοκτησίες των πολιτών κατ’ άρθρο 17 Συντ., όχι να τις αφήσει στις δηλώσεις του κτηματολογίου του 7% και στον έλεγχο του κάθε Υπουργού. Γι’ αυτό.

5 – Η παραπομπή στην Ολομέλεια του ΣτΕ είναι ιστορικής σημασίας. Αν περάσει αυτή η βάναυση προσβολή της δικαστικής ανεξαρτησίας, αυτή η βίαιη μετάθεση από την δικαστική στην εκτελεστική λειτουργία, ο κατήφορος δεν έχει τέλος. Συμβολαιογράφοι και ειρηνοδίκες θα ακολουθήσουν άμεσα κατά την νέα τάξη πραγμάτων. Και έπεται συνέχεια ζοφερή.

Το ΣτΕ βρίσκεται πάλι μπροστά σε ιστορική πρόκληση! Αυτό που διακυβεύεται είναι πολύ σοβαρό. Είναι η ανεξαρτησία της δικαστικής λειτουργίας έναντι της διαρκώς επεκτεινόμενης εκτελεστικής. Είναι η βαθύτερη τομή της διακρίσεως των λειτουργιών όπως την θέλησαν πάντοτε τα ελληνικά Συντάγματα.

*Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr