Παναγιώτης Τσιμπούκης: Οι δικαστές πρέπει επιτέλους να σηκώσουν τα μανίκια

Ένα ακόμη δικαστικό έτος ξεκίνησε, μετά από μία ακόμη μακροχρόνια περίοδο θερινών διακοπών (1 Ιουλίου-16 Σεπτεμβρίου), δηλαδή, θερινών διακοπών που έρχονται να προστεθούν στις διακοπές του Πάσχα, των Χριστουγέννων-Νέου έτους και των απόκρεων, όπου τα δικαστήρια διακόπτουν  τις εργασίες τους, εκτός των αυτοφώρων, κ.λπ.

Γράφει ο δημοσιογράφος Παναγιώτης Τσιμπούκης

Με άλλα λόγια οι διακοπές των δικαστών είναι ακόμη μεγαλύτερες και από αυτές των εκπαιδευτικών.

Οι άδειες από «τη σημαία» για ασθένεια, απώλεια συγγενών κ.λπ. μπορεί να ξεπεράσουν ακόμη και τους δύο μήνες, χωρίς να ευαισθητοποιείται κανένας αρμόδιος δικαστικός παράγοντας, αφού θεωρεί ότι αυτό είναι φυσιολογική ροή των πραγμάτων.

Κατά τις επιθεωρήσεις, όπως και σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους, κυρίαρχη το συντεχνιακό πνεύμα και όλα περνούν ανάλαφρα και ανώδυνα.

 Από την επιθεώρηση των δικαστηρίων οι μόνοι που είναι ωφελημένοι είναι οι ίδιοι οι επιθεωρητές, καθώς απαλλάσσονται των λοιπών καθηκόντων τους.

Παράλληλα, η Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών εδώ και χρόνια έχει ξεχάσει να αναφέρει στους μελλοντικούς  δικαστές ορισμένες λέξεις και έννοιες, οι οποίες για τους υπηρετούντες τη  Δικαιοσύνη, πρέπει να είναι  φάρος, όπως είναι, μεταξύ των άλλων, σεμνότητα, ταπεινότητα, ανεξαρτησία, κ.ά.

Ο αριθμός των καθυστερήσεων δεν θα ήταν σε αυτά τα αρνητικά επίπεδα, εάν γινόταν συνείδηση σε όλους τους δικαστές ότι υπηρετούν ένα κλάδο που είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες της Δημοκρατίας και η τελευταία ελπίδα του κάθε πολίτη.

Κάτι που δεν επιδέχεται κατάχρηση εξουσίας, υπεροψία, ίππευση καλαμιού και όσα άλλα αρνητικά μπορεί να υπάρχουν σε μια κοινωνία.

Πρέπει από μόνοι τους οι δικαστές να σηκώσουν τα μανίκια, να σφίξουν το ζωνάρι και να πιάσουν δουλεία, πραγματική δουλειά και όχι ημιαπασχολήση και εκδρομούλες, αφενός για το κύρος της Δικαιοσύνης που έχει τρωθεί, αλλά και για το κύρος των ίδιων, καθώς στα μάτια του πολίτη ο δικαστής και ο εισαγγελέας, φάνταζαν κάποτε, κάτι σαν το άπιαστο, το μυθώδες.

Παράλληλα, πρέπει οι δικαστές να σπάσουν τους δεσμούς αίματος που έχουν πλέον δημιουργήσει με τους πολιτικούς και να ξεχάσουν το αλισβερίσι με πρόσωπα της εξουσίας.

Το συνεχές αίτημα για αύξηση των θέσεων δικαστικών λειτουργών δεν είναι η πανάκια σε ένα κλάδο που ήδη είναι υπερπληθωρικός, εάν δεν αποφασίσουν οι ίδιοι οι δικαστές να εργαστούν πραγματικά και να ξεχάσουν τις εύκολες δικαιολογίες.

 Δεν πρέπει να ξεχνά κανένας ότι η Ελλάδα διέρχεται μια περίοδο μεγάλης κρίσης θεσμών και αξιών αλλά και μεγάλης οικονομικής κρίσης. Κρίσης, που όμως δεν καταλαμβάνει όλους τους κλάδους και θεσμούς.

 Κάτω λοιπόν από αυτές τις ανορθόδοξες συγκυρίες, όλα είναι πιθανά,  όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά,  ενώ το σίγουρο ακόμη μπορεί να γίνει  αβέβαιο.

Έτσι και ο Ρασπούτιν πίστευε ότι είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού καθώς, όπως έλεγε, ήταν και με τους μεν και με τους δε. Όμως, οι καιροί αλλάζουν….. προς γνώση και συμμόρφωση όλων.

Φυσικά οι γραμμές αυτές δεν καταλαμβάνουν συλλήβδην το σύνολο των δικαστών και εισαγγελέων, αλλά πάντως αφορούν ένα αισθητά ουσιώδες αριθμό.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr