Σταυρούλα Δημητρίου: «Το αρχείο» 

Δαίδαλη η ψυχή , ξεβράζει τα κύτταρά της σε συμπεριφορές , που μετουσιώνονται σε μελάνι και συμπυκνώνονται σ’ έναν αριθμό , σε μια ημερομηνία , σ’ ένα πινάκιο. Σε μια κειμενική ανάγνωση επίγειας κρίσης. Στη δικαστική απόφαση. Όπου χαρτογραφείται η ψυχή για όσα τετελεσμένα και σε απόπειρα έδειξε και είπε.

Γράφει η Εφέτης Σταυρούλα Δημητρίου*

Με τα σύμβολα της Νέμεσης και με αμετάκλητα “διά ταύτα” , καλοζυγισμένα από τους δικαστές με όργανα ακριβείας, πήχεις, κώδικες, νόμους, ζυγούς, στατήρες. Που διασκέφθηκαν σε κρύες αίθουσες, με κλειστές πόρτες, δεμένα μάτια και με την πόρτα της πολυνομίας και τα παράθυρα των νόμων να μπάζουν από παντού… και να πασχίζουν να βρουν την αμαρτωλή σχετικότητα των νόμων και των ανθρώπων σε σκεπτικά με αριστοτέλεια λογική. Χωρίς, ωστόσο, με το βαθύ μάτι τους να μπορούν να εξετάσουν τη βαθύτερη παράνοια. 

Εκείνο το δέος πάνω στην έδρα… Η ψυχή τους να ποτίζεται από το δράμα που χύνεται μπροστά τους και να θέλει ν’ αδειάσει από μέσα της τη λύπη . Πού να βρεθεί μια πέτρινη μάσκα… Συνημμένα και τα πρακτικά . Δρώμενα θεατρικά με τη διανομή των ρόλων. Του συνηγόρου, του εισαγγελέα, του μάρτυρα, του θύματος, του θύτη και ο χορός των ψευδομαρτύρων. Τα άχθη του δικαίου, τα άνθη του κακού. Δράματα ζωής, στημένα σκηνικά, όχι στο ημίφως μιας σκηνής αλλά σε αίθουσες λουσμένες ”με άπλετο φως δικαιοσύνης”.

Δρώμενα εύθυμα, ηλίθια, μάταια, τραγικά, που αναφωνούν ”τί κάρμα ήταν αυτό!”, εγκλήματα λευκά, εγκλήματα αυτόφωρα, εν παραβύστω ,λευκοί θάνατοι, συστήματα λευκαντικά, όπλα φονικά, σημάδευε ο διάβολος όπου έβρισκε ψαχνό, κάποιοι που ”ένιψαν τας χείρας των”, εκούσιες και ακούσιες ομολογίες, μητρώα αμαρτωλά, κατάμαυρα, μητρώα λευκά, αναστολές ποινών, ηθικές αναστολές, ερμηνείες συσταλτικές, διασταλτικές τόσο, δεν πάει άλλο, η λεηλασία του σπιτιού, της ψυχής, της ζωής, μεγαλόσχημοι που έγιναν νάνοι, υπεράνω υποψίας, κάθε υποψίας, πάθη πλουσίων και φτωχών, διακεκριμένα και συνυπάρχοντα, εκδιδόμενοι έρωτες, συφιλιδικές μολύνσεις, συνένοχοι πανδοχείς, σοκάρουν τους λεπτεπίλεπτους, επενέβη το Ηθών, η Αγορανομία, απεμπολισμένες συμβίες, γείτονες κακοί, καιρός κακός, καταγγελίες -βόμβες ενεργείς, απενεργοποιημένες μέχρι το ”διά ταύτα”, κιβδηλίες αξιών, εισηγμένες αξίες, απελάσεις εισηγμένων, χρεοκοπίες, λιπομαρτυρίες, λιποσαρκίες νόμων, ένδικα μέσα, μεγάλα μέσα, πρόσφορα και απρόσφορα. Φορτώνονται όλα σε σάκους, σε φακέλους και μεταφέρονται… σε χωνευτήρι, λες, ή σε κάποιο βυθό για να εξαγνιστούν… Αφού όλα τελειώνουν , όλα ξεχνιόνται. Τίποτα δε μένει. Το κάρμα όμως υπάρχει… Και μεταφέρονται εδώ, στο Αρχείο ! Κατάφορτοι οι όροφοι στο παλιό οίκημα. Στα σιδερένια ράφια του σκονισμένοι φάκελοι χαίνουσες πληγές, πάνω σε κολλώδεις ιστούς αράχνης . Και ο κοινωνικός ιστός βαθιά πληγωμένος. Και όλα αρχειοθετημένα. Αρχειοθετημένη η ύβρις, η συκοφαντία, η τρωθείσα τιμή, αρχειοθετημένη η αμαρτωλή ευτυχία σε μίμηση πράξεως σπουδαίας και τελείας. Αρχειθετημένο το φονικό.

Κατά έτος, κατά ώρα . Κάποτε κάποτε στοιχειώνουν και ανασύρονται και παίζεται το δράμα σε δεύτερη και σε τρίτη πράξη. Τα νέα στοιχεία, να το δουν και με άλλο μάτι, η αναψηλάφηση, το απόγραφο, οι φυγόδικοι, οι φυγόποινοι. Και τελειωμό να μην έχουν. Ο νόμος ”εν εαυτώ” και η ψυχή ”εκεί έξω” . Και η Δικαιοσύνη με τον αθώο ρεαλισμό της να οριοθετεί. Και η ίδια να οριοθετείται ανάμεσα στο μύθο της και την ύπαρξή της. Και να χειραγωγεί με κώδικα άγραφο, σιωπηρό, τα εισερχόμενα σ’ αυτή…

*Δικαστής, Εφέτης ε.τ- συγγραφέας

**το κείμενο αναφέρεται στο παλιό Αρχείο δικαστικών αποφάσεων , που στεγαζόταν σε  κτίριο στη Γερανίου. 

***απόσπασμα από το βιβλίο ”Στον λήγοντα των αστεριών” , Σταυρούλα Δημητρίου, εκδόσεις ”Λιβάνη”

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr