Ίων Παπαδάκης: Όταν η δικαιοσύνη «ξεπετάει» τις (εκάστοτε) καθαρίστριες

Απάτη κατ’ εξακολούθηση, κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια με ιδιαίτερα μεγάλο όφελος και αντίστοιχη ζημία άνω των 150.000 ευρώ εις βάρος του ελληνικού Δημοσίου. Κάθειρξη (σε 2^ο βαθμό) 10 ετών χωρίς αναστολή!

Αυτή ήταν η ετυμηγορία και ο κάθε ένας από εμάς θα φανταζόταν ότι αφορά σε κάποιον διαβόητο εγκληματία, κάποιον καταχραστή του δημοσίου, ή κάποιον δημόσιο λειτουργό μπλεγμένο σε κάποια από τις τρανταχτές υποθέσεις που «σέρνονται» από τα Εισαγγελικά γραφεία, στις δικαστικές αίθουσες και (ελάχιστες φορές) στο Ελληνικό Κοινοβούλιο…

Γράφει ο Ίων Παπαδάκης

Και όμως αφορούσε την γνωστή πια, καθαρίστρια από τον Βόλο την οποία το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων (μάλιστα… Κακουργημάτων!) την καταδίκασε σε 10 χρόνια φυλακή χωρίς αναστολή (πρωτόδικα είχα καταδικαστεί σε 15 χρόνια).

Ευτυχώς παρενέβη η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και -ας πούμε- ότι η δικαιοσύνη έδειξε το σωστό της πρόσωπο.

Πλαστογραφία μετά χρήσης και ψευδής υπεύθυνη δήλωση με σκοπό το κέρδος. Κάθειρξη 8 ετών και μάλιστα ερήμην.

Και εδώ, (ακούγοντας αυτή την ετυμηγορία) ο καθένας θα θεωρούσε ότι μετά τις αντιδράσεις για την καταδίκη της καθαρίστριας από τον Βόλο θα ήταν αδύνατον κάποιος δικαστής να εξαντλούσε την αυστηρότητά του σε μία ακόμα καθαρίστρια…

Και όμως, μπορεί η ποινή να είναι ελάχιστα μικρότερη, αφορά όμως μία γυναίκα με 13 παιδία (τα 5 ανήλικα) ή οποία άλλαξε το έτος αποφοίτησης από το δημοτικό (!), για να βρει δουλειά ως «κατώτατο» προσωπικό (καθαρίστρια) σε ένα νοσοκομείο και η οποία δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στην δίκη διότι έχει πρόβλημα καρδιάς…

Και τώρα τι;

Θα πρέπει πάλι να επέμβει η Εισαγγελέας του Ανώτατου Δικαστήριου για να επαναφέρει την «τάξη» λες και είναι η δασκάλα σε νηπιαγωγείο με στόχο να «διδάξει» το μάθημα της δικαιοσύνης;

Έγκριτοι νομικοί και δικαστικοί λειτουργοί σε κάθε ευκαιρία επισημαίνουν ότι ο λαός δεν εμπιστεύεται την δικαιοσύνη και οι εκάστοτε πολιτικοί «διαλαλούν» (συνήθως προεκλογικά) ότι όραμά τους είναι ένα «κράτος δικαίου»…

Αυτό λοιπόν είναι το «κράτος δικαίου» που ονειρεύονται και διαλαλούν;

Ονειρεύονται να βρίσκεται εκτός φυλακής (επειδή είχε τη δυνατότητα να πληρώσει την εγγύηση) ο γιατρός που παίρνει φακελάκι αλλιώς δεν πιάνει νυστέρι ή, ο παιδόφιλος και ο έμπορος ναρκωτικών που εξέτισε ένα (ελάχιστο σε σχέση με το έγκλημά του) μέρος της ποινής του, και να φυλακίζεται μία καθαρίστρια με κακουργηματικό αδίκημα την ανάγκη της, να ζήσει την οικογένειά της;

Ονειρεύονται να κυκλοφορούν ελεύθεροι, μεγαλοσχήμονες της δημόσιας -και όχι μόνο ζωής- οι οποίοι έχουν προκαλέσει ζημιά σε ένα ολόκληρο κράτος (ας μην αναφερθώ σε υποθέσεις που και αυτές «σέρνονται» στις δικαστικές αίθουσες για… αιώνες) και να καταδικάζεται η πολύτεκνη καθαρίστρια για μία πλαστογραφία που επιεικώς μπορεί να χαρακτηρισθεί γελοία, αν όχι ανθρώπινη;

Δεν κρίνω την ορθότητα των αποφάσεων! Είμαι βέβαιος ότι οι συγκεκριμένοι δικαστικοί λειτουργοί ακολούθησαν απόλυτα το «γράμμα του νόμου».

Όμως είναι τεράστια (η ανθρώπινη και ηθική) απόσταση από το αδίκημα και τις συνθήκες μέχρι το σκεπτικό, το κατηγορητήριο και την ποινή. Και δεν είναι μόνο το θέμα των δύο καθαριστριών, αλλά και χιλιάδες ακόμα υποθέσεων που αγγίζουν την μικροπαραβατικότητα αλλά οι ποινές είναι εξοντωτικές στο όριο του «άδικου».

Η αρχή της αναλογικότητας -σε πάρα πολλές περιπτώσεις- είναι «άγνωστες λέξεις» και ο σεβασμός στις συνθήκες, είναι γεγονότα άσχετα –σε πολλές επίσης περιπτώσεις- με την ετυμηγορία.

Αυτά όμως θα έπρεπε να συνυπολογίσει ο κάθε δικαστής ώστε να απονείμει δικαιοσύνη και όχι να επιβάλλει «το γράμμα του νόμου» στην εκάστοτε καθαρίστρια…

Αυτά θα έπρεπε να είναι μία κάποια αρχή για ένα «κράτος δικαίου» και όχι οι παρεμβάσεις Ανώτατων Λειτουργών της Δικαιοσύνης ώστε να «προτρέψουν» τους υφιστάμενους τους να μην «ξεπετάνε» τις εκάστοτε καθαρίστριες αλλά να… σκέπτονται όταν συσκέπτονται!

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr