Αντώνης Αργυρός: Η εθνική ντροπή και η ψήφος των αποδήμων

• Του Αντώνη Αργυρού*

Όταν ο παππούς μου ο Αντώνης έφυγε σαν μετανάστης για τις ΗΠΑ το 1899, δεν είχε καμιά υποχρέωση να γυρίσει στην Πατρίδα για να πολεμήσει από το 1912 έως το 1922,το έκανε για έτσι ένοιωθε το καθήκον του. Όταν ο Βαγγέλης Κλωνής από την Κεφαλλονιά  πολεμούσε το 1941-1945 στην Αφρική και στην Ευρώπη, Σικελία, Αγγλία, Αυστρία, Πολωνία, Γερμανία και Νορμανδία και στο Ειρηνικό με Αμερικανική στολή και με τιμές, και πολλά μετάλλια δύο ημέρες πριν από την απόβαση στη Νορμανδία, ο πατέρας του ήταν στο Σαουθάμπτον και βρέθηκε μπροστά στον Στρατηγό Άιζενχάουερ. Ο τολμηρός στρατιώτης έσπευσε να δώσει τα διαπιστευτήριά του, λέγοντας: «Εγώ δεν είμαι Αμερικάνος, έρχομαι από την Ελλάδα. Οι Γερμανοί σκότωσαν όλη μου την οικογένεια. Θα πάω στη μάχη, και δεν με νοιάζει αν πεθάνω». Ο Βαγγέλης Κλωνής πέθανε το 1989, ο τάφος του είναι στο χωριό Κοριάνα Κεφαλλονιάς.

Χιλιάδες Έλληνες έζησαν και ζουν στα πέρατα του κόσμου με την ιδέα της Ελλάδας, έρχονται να προσκυνήσουν το χώμα της πατρίδας ή και νοερά συνδέονται με την πατρίδα και όταν χρειάζεται δίνουν και την ζωή τους για την Πατρίδα. Ο απόδημος ελληνισμός, ή καλύτερα ο ελληνισμός της διασποράς, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες εκφράσεις του ελληνισμού στη διαχρονική του πορεία.

Υπολογίζεται ότι περίπου πέντε εκατομμύρια Έλληνες ζουν σε χώρους εκτός Ελλάδας. Η Ελληνική Διασπορά αποτελεί μια νοητή προέκταση του ελληνισμού πολύ πέρα από τα οριοθετημένα γεωγραφικά σύνορα του κράτους της Ελλάδας. Ο ελληνισμός αυτός κατόρθωσε όχι μόνο να επιβιώσει αλλά παράλληλα κατάφερε να αναπτύξει σημαντικές δραστηριότητες και πρωτοβουλίες με στόχο την διατήρηση της ελληνικής ταυτότητας.

Αλήθεια ποιος νόμος υποχρέωσε τους παραπάνω Έλληνες να πολεμήσουν για την Πατρίδα όταν εκείνη το χρειάστηκε ,όπως χιλιάδες άλλοι που έδωσαν και την ζωή τους για το σκοπό αυτό; Εμείς σήμερα, αν ζούσαν στο εξωτερικό, θα τους στερούσαμε το δικαίωμα να έχουν λόγο με την ψήφο τους  στα ελληνικά πράγματα κι αυτό είναι εθνικό έγκλημα που πρέπει να σταματήσει άμεσα.

Οι Έλληνες που διαβιούν στο εξωτερικό έχουν ελληνική υπηκοότητα, έχουν ελληνικό διαβατήριο, έχουν ελληνική ταυτότητα, έχουν ελληνικό Α.Φ.Μ., οι άνδρες έχουν εκπληρώσει τη στρατιωτική τους θητεία, αν ήταν στην Ελλάδα κανονικά θα ψήφιζαν στο χωριό τους, στο εκλογικό τμήμα που είναι εγγεγραμμένοι στα δημοτολόγια των τοπικών δήμων. Επειδή, όμως, βρίσκονται στο εξωτερικό για οποιαδήποτε αιτία, είτε επειδή είναι ταξιδιώτες, είτε επειδή είναι εργαζόμενοι σε ελληνικές διπλωματικές εκπροσωπήσεις, είτε διότι εργάζονται εκεί προσωρινά είτε στα πλαίσια της νέο μετανάστευσης, δεν μπορούν να ψηφίσουν εξαιτίας της ανοργανωσιάς του ελληνικού κράτους και της εθνικής μας  κακομοιριάς.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις έχουν παραμείνει μετά τις σπουδές τους στο εξωτερικό ή έχουν φύγει από την Ελλάδα 550.000 Έλληνες κατά την τελευταία δεκαετία. Σ’ αυτούς στερούμε το δικαίωμα ψήφου! Τι ν’ απαντήσεις στον Γεράσιμο Μ… που είναι διδάκτορας και δουλεύει στις ΗΠΑ, που υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό, παντρεύτηκε στην Ελλάδα, έχει παιδί, φορολογείται στην Ελλάδα και ΔΕΝ μπορεί να ψηφίσει; Να του πεις ότι δεν είναι ενημερωμένος σήμερα με το διαδίκτυο  για το τι συμβαίνει στην ΕΛΛΆΔΑ;  Αυτό είναι εθνική ντροπή. Μιλάμε για όλους  αυτούς που έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν στην Ελλάδα, αλλά βρίσκονται στο εξωτερικό και θα πρέπει, η Βουλή να σκύψει πάνω σε αυτό το ζήτημα και χωρίς περιστροφές να δώσει αυτό το δικαίωμα. Σήμερα, το δικαίωμα αυτό, το ελληνικό κράτος υστερικά  το στερεί, επειδή δεν οργανώνεται, επειδή δεν το αναγνωρίζουμε, και επειδή δεν δίνεται η ευκαιρία ,αλλά κυρίως γιατί η συζήτηση κολλάει στις «ελληνικές καλλένδες» και στην γνωστή ελληνική ιδιότητα του αδελφοκτόνου μίσους.

Το ζητούμενο δεν είναι η συμφωνία τον πολιτικών αλλά η αποφασιστικότητα των Ελλήνων πολιτών, της συντριπτικής, απόλυτης, αυτοδύναμης πλειοψηφίας που απαιτεί όλοι Έλληνες όπου της γης να δίνουν την ψήφο τους και έτσι να συμμετέχουν στην διοίκηση του Τόπου τους. Δεν είναι ζήτημα τα τεχνικά ζητήματα, όλες οι χώρες με καλή πίστη και αποφασιστικότητα τα έλυσαν. Μόνο εμείς δεν μπορούμε.

Έρχεται η στιγμή να αποδείξουμε αν την αξίζουμε, με μοναδικό κριτήριο το αξίωμα που έθεσε ο Εθνικός μας ποιητής: «Αν μισούνται ανάμεσό τους, δεν τους πρέπει λευτεριά…».

*Πρώην υπηρεσιακός υπουργός Επικρατείας, Δικηγόρος

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr