Αντώνης Ξυλουργίδης: «Sexting» και διαδικτυακοί κουκουλοφόροι

Του Αντώνη Ξυλουργίδη*

Ευρέως γνωστή πλέον, η τακτική των επίδοξων “βιαστών” ψυχής και σώματος, οι οποίοι κάνοντας χρήση της τεχνολογίας αποδυναμώνουν κάθε αναστολή του δέκτη-στόχου, διαστρέφοντας την εφηβική αθωότητα σε μια δραματική σκηνή ασύμμετρης απειλής χωρίς ορίζοντα εφικτής επίλυσης. Υπάρχει συνεκτικός δεσμός οικογένειας, έλεγχος, συζήτηση και ποιος είναι ο ρόλος της σχολικής κοινότητας; Είναι κάποια από τα ερωτήματα που εύλογα θέτουν οι δημοσιολογούντες επί του θέματος.

Η αλήθεια είναι φρικιαστική και η ποινική μεταχείριση των δραστών κάθε άλλο παρά βοηθά στην εκτόνωση του φαινομένου. Η σχέση των εφήβων με την τεχνολογία είναι γνωστή, πλην όμως όταν αυτή προχωρά στο επίπεδο του αναγνωριστικού πειραματισμού με την σεξουαλικότητα τους, τότε υποκαθίσταται από μια ιδιότυπη εικονικότητα και η απόκτηση εμπειριών, που υπό άλλες συνθήκες ενισχύει τον ψυχισμό και την ανάπτυξη της προσωπικότητας των εφήβων, μετατρέπεται σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή. Η λήψη φωτογραφιών-βίντεο με αποτυπωμένες εικόνες νεαρών αγοριών και κοριτσιών και η ανταλλαγή αυτών, είναι πολλές φορές προαπαιτούμενο για ένα φλερτ σε νεαρές ηλικίες. Η απειλή της απόρριψης ή η επίκληση του επικρατούντος status quo είναι συνήθως τα βασικά επιχειρήματα των ανήλικων και ενήλικων παραβατών. Θύματα, συνήθως όμορφες κοπέλες που αδημονούν για μια καριέρα στον χώρο της μόδας, της τηλεόρασης ή σε άλλες περιπτώσεις μαθήτριες που δεν έχουν άλλο τρόπο να εκδηλώσουν εμπράκτως την σεξουαλικότητά τους και επιχειρούν “ρεβάνς” αναδεικνύοντας μια “χαλαρή” προσωπικότητα. Στην άλλη άκρη του υπολογιστή, συνήθως υπάρχει ένας επαγγελματίας που γνωρίζει πως να δελεάσει το θύμα του καθώς πρέπει να τροφοδοτήσει το κύκλωμα μαστροπών με νέο “αίμα” ενώ στην καλύτερη των περιπτώσεων, το πορνογραφικό υλικό διακινείται από ανηλίκους οι οποίοι γνωρίζουν ότι θα κριθούν ατιμώρητοι ή θα δεχθούν επίπληξη από τον φυσικό δικαστή παρά το γεγονός ότι τα περισσότερα θύματα διαδικτυακού εκφοβισμού που ξεκινά από το ‘sexting’, επιχειρούν απόπειρες αυτοκτονίας.

Οι ευθύνες όμως σκιάζουν γονείς, δασκάλους, τον ίδιο τον νομοθέτη που παλινωδεί με τα ανεπαρκή νομοθετήματα του, που κάθε άλλο παρά βελτιώνουν την κατάσταση και τις αστυνομικές αρχές που δρούν διεκπαιρεωτικά. Υπόθεση Κοεμτζή, Γιακουμάκη, Αλεξ, πρόσφατα της ανήλικης 16χρονης από την Θεσσαλονίκη και πολλών ακόμα. Κοινός παρανομαστής, η αδιαφορία, «κανείς δεν άκουσε», «κανείς δεν κατήγγειλε», «γιατί στην Ελλάδα αν καταγγείλεις μπλέκεις», «γιατί και να συλληφθούν θα αφεθούν ελεύθεροι.. γιατί γιατί..».

Το ‘darkweb’ εξελίσσει το κυβερνοέγκλημα δίνοντας στους επίδοξους εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου την ευκαιρία να βρίσκουν τα θύματά τους πιο γρήγορα και με περισσότερη ασφάλεια ενώ την ίδια στιγμή εξασφαλίζουν μεγάλα χρηματικά ποσά καθώς όλο το υλικό που ακούσια ή εκούσια αποσπούν καταγράφεται και διακινείται ενώ τα θύματα αυτοτιμωρούνται σε έναν φαύλο κύκλο τύψεων συνείδησης.

*Δικηγόρος-Πολιτικός Επιστήμονας ΑΠΘ, υπ.Διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου ΑΠΘ ΜΔΕ Συνταγματικού Δικαίου ΔΠΘ ΜΔΕ Διεθνών Σπουδών ΔΠΘ ΜΔΕ Ιστορίας,Φιλοσοφίας,Κοινωνιολογίας Δικαίου ΑΠΘ

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr