Ανδριάνα Ζαχαρίου: “Ο νόμος στα χέρια των πολιτών”… Αυτοδικία-άμυνα και οι συνιστώσες αυτών

Δεν είναι λίγα, τα τελευταία χρόνια, τα κρούσματα διαρρήξεων και παραβιάσεων οικιακής ειρήνης επίδοξων δραστών, στα οποία, οι ιδιοκτήτες μόλις τους αντελήφθησαν εντός του χώρου τους, αντί9 να καλέσουν την αστυνομία, πήραν τον νόμο στα χέρια τους και σήκωσαν όπλο εναντίον τους.

Πρόσφατο παράδειγμα ο Ρομά που είχε εισβάλει στο σπίτι του 35χρονου Κορίνθιου, ο οποίος υπό την απειλή μαχαιριού του Ρομά, τον πυροβόλησε και τον σκότωσε.

Γράφει η ποινικολόγος Ανδριάνα Ζαχαρίου

Σχετικά πρόσφατο παράδειγμα, ο Ρουμάνος που είχε εισβάλει στην αποθήκη του οικογενειάρχη από τη Σπάρτη, ο οποίος τον πυροβόλησε και τον σκότωσε με καραμπίνα, για να προστατεύσει τον εαυτό του και την οικογένειά του καθώς είχε πέσει 16 φόρες θύμα διάρρηξης και ληστείας.

Άλλη παρόμοια υπόθεση, ο φοιτητής στην Παιανία που πυροβόλησε και σκότωσε τον αλλοδαπό ληστή, όταν τον είδε μέσα στο σπίτι τους να απειλεί τη μητέρα του με μαχαίρι για να απενεργοποιήσει τον συναγερμό.

Και η λίστα είναι μεγάλη και δεν τελειώνει εδώ. Κοινή συνισταμένη όλων των υποθέσεων, ο νόμος στα χέρια των πολιτών: Αυτοδικία.

Η αυτοδικία αυθύπαρκτα ως αδίκημα τιμωρείται από τον ποινικό κώδικα με κράτηση έως 6 μήνες και πρόστιμο έως 3.000 ευρώ.

Δε σταματάει όμως το ζήτημα στην καταδίκη για αυτοδικία.

Η άδικη πράξη του διαρρήκτη ή του ληστή (η διαφορά στο δεύτερο είναι η άσκηση βίας σε βάρος κάποιου) σε όλες τια παραπάνω περιπτώσεις υπερκερνάται δυστυχώς από μια άλλη τελεσθείσα πράξη μεγαλύτερης απαξίας: την αφαίρεση ζωής, την ανθρωποκτονία. Το θύμα δηλαδή μετατρέπεται σε δράστη και επαπειλείται εναντίον του η μεγαλύτερη των ποινών, η ισόβια κάθειρξη. Πέραν δηλαδή του αδικήματος της αυτοδικίας, τελεί και το αδίκημα της ανθρωποκτονίας.

Χάνει το δίκιο του ο πολίτης; Νομικά το χάνει. Γιατί βρίσκεται να κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου και να καλείται να αποδείξει ότι τελούσε εν βρασμώ ή ευρισκόταν σε άμυνα, οπότε η πράξη του να κριθεί επιεικέστερα, να καταδικασθεί επιεικέστερα και να μην φυλακισθεί. Για να κριθεί βέβαια  η πράξη σε βρασμώ ή σε άμυνα πρέπει να αποδειχθεί ότι ο κίνδυνος ήταν άμεσος  και θα μπορούσε να απειλήσει τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα του ίδιου αμυνόμενου ή κάποιου δικού του ώστε να θεωρηθεί άμυνα υπέρ τρίτου, επομένως είτε δικαιολογημένα αναστατώθηκε και έχασε τον έλεγχο εν βρασμώ ή κινήθηκε αμυνόμενος και αυτοί οι ισχυρισμοί δεν είναι αυταπόδεικτοι. 

Είναι μια διαδικασία επίσης που το θύμα- δράστης που παίρνει τον νόμο στα χέρια τους καλείται να περάσει από αστυνομική προανάκριση, απολογία σε ανακριτή και δικαστήριο και να πείσει σε όλα τα στάδια ότι φοβήθηκε για τη ζωή του και πυροβόλησε σκοτώνοντας τον επίδοξο διαρρήκτη/ληστή.

Όλες αυτές οι περιπτώσεις δείχνουν ότι οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τις αστυνομικές αρχές θεωρώντας ότι θα ολιγωρήσουν και ότι η ζωή τους και η περιουσία τους ευρίσκεται στο έλεος των δραστών.

Πολλώ δε μάλλον με τον νόμο Παρασκευόπουλου που οι πρόσκαιρες καθείρξεις των διαρρηκτών/ληστών οδηγούν σχετικά γρήγορα στην αποφυλάκισή τους για λόγους «αποσυμφόρησης των φυλακών».

Είναι αναμφισβήτητα καταδικαστέο να παίρνουν οι πολίτες τον νόμο στα χέρια τους από τη στιγμή που υπάρχει Υπουργείο Δημοσίας Τάξης, Αστυνομικές Αρχές και Γενική Γραμματεία Προστασίας του Πολίτη. Το ότι δεν έχουν όμως εμπιστοσύνη στην Πολιτεία, τις Αρχές και του Νόμους της, είναι ζήτημα που η Πολιτεία πρέπει να σταθεί για να απαλειφθούν διαπαντός αυτά τα φαινόμενα αυτοδικίας και η περαιτέρω δικαστηριακή ταλαιπωρία των πολιτών και να υπάρξει τάξη και ασφάλεια ευνομούμενου κράτους, τέτοιες που να τις νιώθουν και οι πολίτες.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr