Γιώργος Ρωμανιάς: Οι προϋποθέσεις για να λυθεί διαχρονικά το συνταξιοδοτικό
Αν επιχειρήσουμε μια επισκόπηση της νομοθεσίας για την κοινωνική ασφάλιση των τελευταίων λίγων ετών, θα διαπιστώσουμε ότι από το 2015 μέχρι σήμερα έχουν ψηφισθεί και τεθεί σε ισχύ 30 περίπου σχετικοί νόμοι.
Κύριο χαρακτηριστικό των νόμων αυτών είναι ότι ο κάθε μεταγενέστερος καταργεί η τροποποιεί (σε βασικά η ουσιώδη πολλές φορές σημεία) τους προηγηθέντες νόμους (και μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις τον αμέσως προηγηθέντα νόμο).
Αναλύει ο υποψήφιος Ευρωβουλευτής Γιώργος Ρωμανιάς
Παρά τη «βροχηδόν», όμως, παραγωγή της νομοθεσίας αυτής, σήμερα δεν γνωρίζουμε την τύχη του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης κατά τα προσεχή χρόνια.
Στη συνέχεια, επιχειρώ να καταγράψω τις βασικές προϋποθέσεις, αξιολογώντας και στοιχεία που μέχρι σήμερα έχουν αποσιωπηθεί από τους παραγωγούς της ισχύουσας νομοθεσίας;.
Πρώτη προϋπόθεση
Θα πρέπει να διασφαλιστεί ότι η κοινωνικο-ασφαλιστική νομοθεσία αποτελεί εθνική εξουσία και αρμοδιότητα. Στο ευρωπαϊκό δίκαιο προβλέπεται ρητώς ότι στα ζητήματα κοινωνικής ασφάλισης δεν έχουν οποιαδήποτε αρμοδιότητα η εξουσία παρέμβασης οι ευρωπαϊκοί θεσμοί η τα συλλογικά ευρωπαϊκά όργανα.
Αυτό σημαίνει, ότι τα ευρωπαϊκά όργανα, με τη συνεχιζόμενη ανάμιξή τους, παραβιάζουν το ευρωπαϊκό (κοινοτικό) δίκαιο.Παραμένει, όμως, ανεξήγητη η σιωπή της ελληνικής πλευράς. Τόσο η προηγούμενη κυβέρνηση όσο και η σημερινή δεν έχουν διαμαρτυρηθεί και δεν έχουν απαιτήσει το σεβασμό του κοινοτικού δικαίου.
Η ίδια αφωνία παρατηρείται και στο επίπεδο του ευρωκοινοβουλίου: ουδέποτε καταγγέλθηκε η παραβατική αυτή συμπεριφορά των ευρωπαϊκών οργάνων.
Δεύτερη προϋπόθεση
Καταγράφεται, ως άμεση δεύτερη προϋπόθεση ανάταξης του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης η απαγόρευση της χρήσης και ανάλωσης των κεφαλαίων που προκύπτουν από την καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών, για σκοπούς άλλους και η θεσμοθέτηση (κατά προτίμηση με ειδική συνταγματική πρόβλεψη) της αποκλειστικής διάθεσης των ποσών αυτών (καταλλήλως επενδυόμενων) για την εξόφληση των νομοθετημένων συνταξιοδοτικών παροχών.
Χωρίς τη διαδικασία δέσμευσης για το χτίσιμο (την οικοδόμηση) του ασφαλιστικού αποθεματικού δεν μπορούμε να συζητήσουμε για σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.
Τρίτη προϋπόθεση
Αφού διασφαλισθούν οι 2 προηγούμενες προϋποθέσεις, επιβάλλεται η εκπόνηση ειδικής αναλογιστικής μελέτης με προοπτική λειτουργίας του ΣΚΑ επί 30 – 40 χρόνια. Στην περίοδο αυτή, ο ασφαλισμένος πρέπει να γνωρίζει πόσα θα πληρώσει ως ασφαλιστική εισφορά και πόσα θα λάβει ως σύνταξη. Είναι αναγκαία η μακρόχρονη αυτή βεβαιότητα εισφορών και παροχών. Όμως, για την εκπόνηση της αναλογιστικής αυτής προσέγγισης, πρέπει να ισχύσουν συγκεκριμένες παραδοχές:
Πρώτον, στα οικονομικά στοιχεία της μελέτης επιβάλλεται να συνεκτιμηθεί η περιουσία των ασφαλιστικών Ταμείων στο ύψος που αυτή είχε εκτιμηθεί πριν από το PSI το 2012. Ασφαλώς, η απόδοση της περιουσίας αυτής, δεν είναι άμεσα δυνατή. Μπορεί, όμως, να προβλεφθεί η σταδιακή αποκατάσταση και απόδοσή της μέσα στην 30ετία η την 40ετία ισχύος της αναλογιστικής μελέτης.
Δεύτερον, θα πρέπει να γίνει σεβαστή η δέσμευση της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας 102 (την οποία η Ελλάδα έχει επικυρώσει και την έχει εισαγάγει στο εσωτερικό νομικό πλαίσιο από το 1952) ότι οι παρεχόμενες συντάξεις πρέπει να είναι τέτοιου ύψους ώστε να διασφαλίζουν την εξακολούθηση και διατήρηση του επιπέδου διαβίωσης του συνταξιούχου στο ίδιο επίπεδο που αυτός είχε και κατά την εργασιακή του ζωή.
*Υποψήφιος ευρωβουλευτής με την ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
