Δεν είναι δυνατόν όλα αυτά να συμβαίνουν στην Δικαιοσύνη

Παρά τις όποιες συνταγματικές εγγυήσεις, αναμφίβολα, καταρρέει σιγά σιγά, με την πάροδο του χρόνου, στα μάτια των πολιτών και σε σταθερή βάση τόσο ο θεσμός της Δικαιοσύνης όσο και η αξιοπιστία της.

Μάλιστα, καταρρέει με την συμμετοχή μερίδας των δικαστών που κατέχουν υψηλόβαθμες θέσεις στην πυραμίδα της Δικαιοσύνης, επιβεβαιώνοντας για ακόμη μια φορά την τετριμμένη λαϊκή ρήση, «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι».

Στην κατάρρευση αυτή, μεγάλο μερίδιο – αν όχι το μεγαλύτερο- έχει και η εκάστοτε πολιτική εξουσία, η οποία διακαώς και με κάθε τρόπο επιδιώκει να καθυποτάξει, να χαλιναγωγήσει και να καθοδηγήσει τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης στο πολιτικό μονοπάτι που εκείνη θέλει για τους δικούς της σκοπούς και τα δικά της πολιτικά συμφέροντα.

Γράφει ο Παναγιώτης Τσιμπούκης

Το λήμμα «ήθος» και «ηθική », όπως και τα παράγωγα τους –όσο υπερβολικό και εάν ακούγεται- ίσως πρέπει να ζητηθεί με την πάροδο του χρόνου από τον λεξικό του αξιόλογου πανεπιστημιακού καθηγητή Γεωργίου Μπαμπινιώτη (όπως και από κάθε άλλο λεξικό), να αλλάξει τον ορισμό της έννοιας του λήμματος αυτού, ως προς το σκέλος εκείνο που αφορά το κεφάλαιο «Δικαιοσύνη».

Ναι, είναι πολύ οι δικαστές και οι εισαγγελείς που θα αντιδράσουν στη ανάγνωση αυτών των γραμμών, αλλά ας βάλουν κάτω την λογική, ας δουν τα καθημερινά δρώμενα, ας ανατρέξουν στα βιώματά τους και τα ακούσματά τους (είτε τηλεφωνικά, είτε δια σώσεις) των πολιτικών «οχλήσεων» προκειμένου εκκρεμείς υποθέσεις να λάβουν συγκεκριμένη κατεύθυνση, αλλά οι ίδιοι ανώνυμα ας αναμιχθούν με τον κόσμο για να αφουγκραστούν  τον απλό πολίτη τι λέει για την Δικαιοσύνη. Παρένθεση: (Φυσικά, οι γραμμές αυτές δεν καταλαμβάνουν συλλήβδην το σύνολο των λειτουργών της Δικαιοσύνης).

Δεν είναι δυνατόν γνωστή εισαγγελική λειτουργός να καταγγέλλει (μέσω κύκλων της) παρεμβάσεις από πολιτικά πρόσωπα και η ανωτάτη εισαγγελική αρχή της χώρας να κωφεύει, αλλά και όλοι οι άλλοι προϊστάμενοι των εισαγγελικών αρχών να μην έχουν το σθένος και το απαιτούμενο βάρος να διατάξουν έρευνα.

Δεν είναι δυνατόν γνωστή εισαγγελική λειτουργός να καταγγέλλει (μέσω κύκλων της) παρεμβάσεις από πολιτικά πρόσωπα και ο καθ΄ ύλην αρμόδιος υφυπουργός, εμμέσως πλην σαφώς, να απειλεί… την καταγγέλλουσα μέσω των κύκλων της.

Δεν είναι δυνατόν η κόρη της ανωτάτης εισαγγελέως να συμμετέχει σε εισαγωγικές εξετάσεις στην Εθνική Σχολή Δικαστών και η μητέρα της να έχει υποδείξει -όπως ο νόμος προβλέπει- στο υπουργείο Δικαιοσύνης, ποίοι συνάδελφοί της θα συμμετέχουν στην εξεταστική επιτροπή ενώπιον της οποίας θα εξεταστεί η κόρη της, καλυπτόμενη πίσω από το γράμμα του νόμου και χωρίς να υπάρχει το σθένος της δήλωσης του κωλύματος (έτσι ώστε να υποδείξει ο αρχαιότερος αντεισαγγελέας τα ονόματα των εξεταστών).

[Ας μη λησμονείται, ότι περίπου ανάλογη περίπτωση ήταν και αυτή πανεπιστημιακού καθηγητή ο οποίος ήταν μέλος της εξεταστικής επιτροπής  στην ίδια Σχολή και εξέτασε γυναίκες δικηγόρους οι οποίες ήταν μέλη στη  δικηγορική του εταιρεία και σήμερα είναι ήδη στο δικαστικό σώμα και όλοι πλέον γνωρίζουν… την ιστορία αυτή]. 

Δεν είναι δυνατόν ο τέως πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Νικόλαος Σακελλαρίου, επικαλούμενος τις διαρροές των διασκέψεων της Ολομέλειας του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου προς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, να ανακοινώνει την παραίτησή του λίγες μέρες πριν την συνταξιοδότηση του φορώντας την τήβεννο εκτός της έδρας του δικαστηρίου. Δηλαδή, παραιτήθηκε για κάτι που συμβαίνει από την εποχή του αειμνήστου Βασίλη Μποτόπουλου. Αλλά και εν πάση περιπτώσει όσο ήταν στη θέση  του αντιπροέδρου τι έκανε για αυτό, γιατί τότε δεν τον ενοχλούσε;

Δεν είναι δυνατόν με χρονοκαθυστέρηση τεσσάρων ετών, μετά από εντολή της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου, ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Χαράλαμπος Βουρλιώτης να ασκεί αναίρεση υπέρ του νόμου κατά της αθωωτικής απόφασης της γνωστής υπόθεσης εμπορίας ανθρώπων  και καταναγκαστικής εργασίας στις φυτείες φράουλας της Νέας Μανωλάδας (2012-2013), υπόθεση για την όποια τον Μάρτιο του 2017 η χώρα μας  καταδικάστηκε από Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Και αυτό όταν:

• α) το 2014 ο συνάδελφος Κωνσταντίνος Παρασκευαΐδης είχε κρίνει ότι δεν πρέπει να ασκηθεί αναίρεση κατά της ομόφωνης αθωωτικής απόφασης του Μεικτού Ορκωτού Εφετείου Πατρών και
• β) όταν διοργανώνεται κλειστή διημερίδα με τη συμμετοχή Ελλήνων και αλλοδαπών δικαστών και εισαγγελέων,
• γ) ο αριθμός των καταδικών της χώρας από την Ευρώπη για καθυστέρηση απονομής της Δικαιοσύνης να αυξάνει και
• δ) όταν νομική κάνουν λόγο για αρνησιδικία , λόγω των καθυστερήσεων στην έκδοση αποφάσεων.

Δεν είναι δυνατόν να εξαντλείται η ποινική αυστηρότητα στον κλεφτρόνι και στον μη αναγνωρίσιμο πολίτη που αδίκως ή κάτω από περίεργες προσωπικές και οικογενειακές συγκυρίες, διέπραξε μια κολάσιμη πράξη και  την ίδια στιγμή η Δικαιοσύνη να βλέπει και να ακούει μόνο αυτά που θέλει (ή αυτά που λένε ότι θέλουν τρίτοι).

Δεν είναι δυνατόν ο δικαστής και ο εισαγγελέας να έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά, ανάλογα με την περίπτωση και το πρόσωπο που έχει απέναντί του.

Δεν μπορεί να έχει καθιερωθεί ως κανόνας στην Δικαιοσύνη ότι το «νόμιμον» (που έχει καρκινική ανάγνωση καθώς διαβάζεται και από αριστερά προς τα δεξιά και το αντίστροφο έχοντας την ίδια έννοια), καταλαμβάνει μια μόνο κατηγορία εμπλεκομένων στην Δικαιοσύνη και για όλους τους άλλους να ισχύει το παράνομον.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr