Δικηγορική πικρία: Το ΣτΕ απέρριψε την παρέμβαση του ΔΣΑ στη δίκη του Τούρκου αξιωματικού  

Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών παρενέβη στην εκκρεμή δίκη ενώπιον της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας προβάλλοντας με το δικόγραφο της παρεμβάσεως ότι “η υπόθεση των οκτώ Τούρκων αξιωματικών, που διέφυγαν με ελικόπτερο στην Ελλάδα… λίγες ώρες μετά την καταστολή της απόπειρας ανατροπής της κυβέρνησης Ερντογάν, έχει εύλογα προκαλέσει το ενδιαφέρον της ελληνικής κοινής γνώμης.

Η παροχή ασύλου σε πρόσωπα που διώκονται για την πολιτική δράση τους στην χώρα προέλευσής τους αποτελεί βασική αρχή του κράτους δικαίου, όπως αυτό γίνεται δεκτό στην ελληνική, στην ευρωπαϊκή έννομη τάξη και αποτελεί γενικά παραδεδεγμένο κανόνα δικαίου”.

Ο δικηγόρος Αντώνης Αργυρός* 

Η παρέμβαση έγινε όπως προβλέπεται από το άρθρο 90 του Κώδικα Δικηγόρων (ν. 4194/2013) ορίζεται ότι : “Στους Δικηγορικούς Συλλόγους ανήκει :

α) Η υπεράσπιση των αρχών και κανόνων του κράτους δικαίου σε μια δημοκρατική πολιτεία.

β) … ζ) Η άσκηση παρεμβάσεων ενώπιον των δικαστηρίων και κάθε αρχής (στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι ανεξάρτητες αρχές) για κάθε ζήτημα εθνικού, κοινωνικού, πολιτισμικού, οικονομικού ενδιαφέροντος και περιεχομένου που ενδιαφέρει τα μέλη του συλλόγου ή το δικηγορικό σώμα γενικότερα, καθώς και για κάθε ζήτημα εθνικού, κοινωνικού, πολιτισμικού ή οικονομικού ενδιαφέροντος». Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έκρινε με την ανωτέρω απόφαση του 1694/2018  παρά την ανωτέρω σαφή νομοθετική ρύθμιση ότι «η προσβαλλόμενη απόφαση, η οποία είναι ατομική διοικητική πράξη, δεν θίγει τα συμφέροντα των μελών του ως επαγγελματικής τάξεως, ενώ η χορήγηση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας σε συγκεκριμένο αλλοδαπό, ανεξάρτητα από την υπηκοότητά του, δεν δύναται να θεωρηθεί ότι συνδέεται με βασική αρχή του κράτους δικαίου ή με ζήτημα γενικότερου εθνικού ενδιαφέροντος».

Δημιουργεί πικρία πώς το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο δέχθηκε την παραπάνω άποψη που ουσιαστικά αδρανοποιεί την διάταξη του άρθρου 90 του ν. 4194/2013 και θεωρεί ότι η περίπτωση των «ικετών φυγάδων» από την αιμάσουσα γείτονα δεν συνδέεται με βασική αρχή του κράτους δικαίου ή με ζήτημα γενικότερου εθνικού ενδιαφέροντος. Εύλογα έχουμε την απορία τι θα ήταν άραγε εκείνο το συνταρακτικό γεγονός που θα συνδέονταν με τα παραπάνω. Όμως σε άλλη περίπτωση με αίτηση Ακυρώσεως του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, το ΣτΕ με την 3944/2015 απόφαση του ακύρωσε την κοινή υπουργική απόφαση, περί απευθείας παραχώρησης έναντι ανταλλάγματος του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών στους ΟΤΑ α’ βαθμού.

Για μια ακόμα φορά ο ΔΣΑ βρέθηκε πρωτοπόρος στην υπεράσπιση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, όπως το έπραξε στην περίπτωση του μνημονίου, του ΕΕΤΗΔΕ[1] και τόσων άλλων περιπτώσεων[2] στο παρελθόν και συνεχίζει μέχρι σήμερα υποστηρίζοντας και πειθαρχόντας στις ευγενικές και μαχητικές παραδόσεις του δικηγορικού Σώματος. Άλλωστε η Ιστορία του τόπου αυτού έχει αναφέρει πολλά παραδείγματα που το δικηγορικό Σώμα βρέθηκε στην πρωτοπορία των κοινωνικών και εθνικών αγώνων και πλήρωσε ακριβά και με αίμα το τίμημα.

Ο ρόλος αυτός του δικηγόρου και των δικηγορικών συλλόγων, σαν μαχητή και υπερασπιστή των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων πρέπει είναι κυρίαρχος και να συμπληρώνει την βασική ιδιότητα του  δικηγόρου ως «συλλειτουργού της Δικαιοσύνης»^[3]. Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι αλλά και μεμονωμένοι δικηγόροι έδωσαν και δίνουν σε όλη την διάρκεια του Εθνικού μας βίου στους Εθνικούς Αγώνες και πολλαπλές μάχες για την υπεράσπιση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων σε όλες τις εποχές. Δεν είναι λίγοι νεκροί δικηγόροι σ’ όλους στους πολέμους, στην Αντίσταση και στους Κοινωνικούς Αγώνες. Μέσα στα πλαίσια αυτά ο ΔΣΑ, με μαχητικές παρεμβάσεις αλλά και με την άσκηση νόμιμων ενδίκων μέσων παρεμβαίνει για την προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών. Αυτό έπραξε και στην προκειμένη περίπτωση. Πολλές παρεμβάσεις του ΔΣΑ είχαν ευτυχή κατάληξη ,όπως στην περίπτωση 3944/2015 απόφαση του ΣτΕ, άλλες όχι. Πάντως οι παρεμβάσεις αυτές έδωσαν φωνή στη Κοινωνία, που αδυνατούσε η ιδία να ασκήσει ένδικα μέσα για λόγους προφανείς και απέδωσαν την πραγματική διάσταση του μαχητή δικηγόρου. Το ΕΔΔΑ στη υπόθεση EZELIN c. FRANCE (Requête no 11800/85) έκρινε ότι ο δικηγόρος είναι “συλλειτουργός της Δικαιοσύνης”. Δυστυχώς η Ελληνική νομολογία προσπάθησε και εν μέρει το «επέτυχε» και με την ανωτέρω απόφαση την 1694/2018 χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις, των διανοουμένων του Νομικού Κόσμου, να περιορίσει την δυνατότητα προσφυγής των δικηγορικών Συλλόγων στα δικαστήρια αποκλειστικά και μόνο στην προάσπιση των συμφερόντων των μελών τους.

Αυτό είναι μια ήττα, «ένα νέο «Ματζικερτ^[4]» για την προστασία της κοινωνίας και αυτό είναι μια στρατηγική ήττα της κοινωνίας . Όμως η νομολογία «επέτυχε» προσωρινά πιστεύω, μια ακόμη εξαιρετικά δυσάρεστη απόφαση και σε βάρος των δικηγόρων που τους έβαλε «στο απόσπασμα». Οι δικηγόροι αγωνίζονται να κερδίσουν τη χαμένη τους ελπίδα το 2018 και να παραμείνουν ζωντανοί στη δικηγορία ,παρά τα μαύρα σύννεφα της κρίσης και του Ασφαλιστικού «άγους». Η κρίση έχει κάνει καθημερινό αγώνα πλέον, την παραμονή στη δικηγορία. Τα ποσοστά των δικηγόρων με μηδενικές παραστάσεις χρόνο με το χρόνο αυξάνουν. Η συνταξιοδότηση έχει καταστεί αδιανόητη υπόθεση. Τι μπορεί άραγε να πει κανείς σ’ έναν νέο δικηγόρο;

 Χωρίς ελπίδα διαφυγής

Δυστυχώς δεν διαθέτω μεγάλες ελπίδες για αλλαγή της στάσης της Πολιτείας και μέρους της Δικαιοσύνης απέναντι στο χειμαζόμενο από την ανεργία και την μιζέρια δικηγορικό σώμα. Η κρίση υπήρξε καταλύτης ,η δικηγορία είναι στο απόσπασμα.

«Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή δεν είναι η δικηγορία που ονειρεύτηκα, σπούδασα, δούλεψα κι αγάπησα^[5]». Όμως οι δικηγόροι, «Πρέπει να χτυπούμε, να χτυπούμε τη μοίρα μας, ως ν’ ανοίξουμε πόρτα, να γλιτώσουμε!». (Ν. Καζαντζάκη, «Αναφορά στον Γκρέκο»).

 *πρώην υπηρεσιακού υπουργού Επικρατείας, δικηγόρου

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr