Η ισορροπία του νόμου ανάμεσα στα δικαιώματα της γυναίκας και στην προστασία μίας αόρατης ζωής
Η “Ημέρα αγέννητου παιδιού” που ανακοίνωσε ότι καθιερώνει η Ιερά Σύνοδος φέρνει στο προσκήνιο το ζήτημα των αμβλώσεων , θέμα που απασχολεί ήδη πολλές χώρες, με την πρωτοκαθεδρία στις διαμάχες τις ΗΠΑ. Όπου κι αν συζητείται η υπόθεση, το δίλημμα του τίθεται είναι αν έχει δικαίωμα μία γυναίκα να αποφασίζει την διακοπή της κύησης της.
Τα γυναικεία κινήματα θέτουν το ζήτημα της άμβλωσης ως αποκλειστικό δικαίωμα στο σώμα τους ,το οποίο δεν μπορεί να το περιορίζει ο νόμος. Οι πολέμιοι των αμβλώσεων ,ανεξάρτητα των γενικότερων θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων τους , ουσιαστικά διατείνονται πως υπερασπίζονται το δικαίωμα του εμβρύου στην ζωή.
Αυτό υπονοεί άλλωστε και η επιλογή της Ιεράς Συνόδου στον χαρακτηρισμό της για την καθιέρωση της ημέρας “αγέννητου παιδιού”, την οποία, επικαλούμενη και την υπογεννητικότητα , θεωρεί ως κίνηση για την προστασία του παιδιού.
Οι συζητήσεις ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσο φορτισμένες κι αν είναι μπορεί να φαίνονται είτε ενδιαφέρουσες είτε παρωχημένες , είτε ακόμη και γραφικές ωστόσο υπάρχει και η παράμετρος του Δικαίου και εκείνη του Νόμου .
Ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητα της
Το ζήτημα που τίθεται για το Δίκαιο, είναι να ισορροπήσει ανάμεσα σε μία πολύ σοβαρή σύγκρουση συμφερόντων. Το ζητούμενο είναι η υπεράσπιση του δικαιώματος ενός Προσώπου , δηλαδή της εγκύου, στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητα της, στην αυτενέργεια , στον ελεύθερο αυτοκαθορισμό του σώματος της, έναντι δικαιωμάτων ενός Μη προσώπου.
Το κρίσιμο ερώτημα που τίθεται για το Δίκαιο είναι αν αναγνωρίζει ατομικό δικαίωμα Ζωής σε ένα μη υπαρκτό φυσικό πρόσωπο, μία μη αυθύπαρκτη , μη αυτοκαθοριζόμενη και μη ορατή στον έξω κόσμο ύπαρξη.
Από πολλούς διαπρεπείς νομικούς στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό ,έχει διατυπωθεί η άποψη πως αν και το έμβρυο δεν μπορεί να θεωρηθεί φορέαςΔικαιώματος Ζωής ως μη αυτοτελής ύπαρξη, ωστόσο πρέπει να γίνει αντικείμενο νομικής προστασίας ως ζωή που πρόκειται να γεννηθεί.
Ο ίδιος ο Ποινικός Κώδικας άλλωστε περιλαμβάνει τις διατάξεις για την διακοπή κύησης σε κεφάλαιο που τιτλοφορείται “εγκλήματα κατά της ζωής και προσβολές του εμβρύου”.
Περιληπτικά σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα, διακοπή κύησης που πραγματοποιείται με απόφαση της εγκύου, σε κατάλληλες συνθήκες και με το κατάλληλο ιατρικό προσωπικό, μέχρι τις 12 εβδομάδες δεν διώκεται καθώς δεν έχει άδικο χαρακτήρα. Δεν διώκονται επίσης περιπτώσεις που η κύηση που διακόπτεται είναι αποτέλεσμα βιασμού, αιμομιξίας κλπ, αν τίθενται ζητήματα σοβαρών ανωμαλιών του παιδιού που θα γεννηθεί και αν κινδυνεύει η ζωή της εγκύου. Αν η άμβλωση γίνει μετά τις 24 εβδομάδες προβλέπεται φυλάκιση 6 μηνών.
Το χρονικό σημείο ενάρξεως της εξατομικευμένης ανθρώπινης ζωής
Στις ΗΠΑ που ο διάλογος για το θέμα των αμβλώσεων διαρκεί χρόνια, τελευταία δε, με ιδιαίτερη σφοδρότητα και ακραίες τοποθετήσεις. Στο όνομα της προστασίας της ζωής του κυοφορούμενου ανθρώπου, προτείνεται η θανατική ποινή της γυναίκας που θα διακόψει την κύηση.
Ένα από τα βασικότερα σημεία τριβής σε πολλά φόρουμ που ασχολούνται με το θέμα των αμβλώσεων ,πολύ πέρα από τα δικαιώματα στην ιδιωτική ζωή και ελευθερία της εγκύου, είναι και το χρονικό σημείο που πρέπει να θεωρείται όν με λειτουργία οργάνων το κυοφορούμενο ή αλλιώς το χρονικό σημείο ενάρξεως της εξατομικευμένης ανθρώπινης ζωής .
Η αντιμετώπιση του νόμου στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες της Δύσης δέχεται επιστημονικές απόψεις που τονίζουν πως η διακοπή κύησης πριν τους 3 μήνες είναι πιο ασφαλής για την γυναίκα από ότι σε επόμενα στάδια. Η 12η εβδομάδα είναι αυτή που το έμβρυο είναι πλήρως σχηματισμένο, με οργανικές λειτουργίες. Είναι επίσης η εβδομάδα που το έμβρυο αποκτά καθαρά ανθρώπινο πρόσωπο.
Στην Ελλάδα νομοθεσία για της αμβλώσεις υπάρχει από το 1834. Αντιμετώπιζε την άμβλωση είτε με είτε χωρίς συναίνεση της εγκύου ως κακούργημα.
Το 1934 διαχωρίστηκε σε πλημμέλημα η “αυτάμβλωσις” και σε κακούργημα η “ετεράμβλωσις” με ή χωρίς την συναίνεση της εγκύου.
Η πρώτη ουσιαστική προσπάθεια αντιμετώπισης του θέματος σε σχέση με την δυνατότητα γυναικών να διακόπτουν ανεπιθύμητες κυήσεις ήρθε το 1986 με την τροποποίηση του Δικαίου των αμβλώσεων. Ο νόμος 1609/86, σταθμίζοντας διαφορετικά τα πράγματα ανάμεσα στα συμφέροντα εγκύου και εμβρύου, καθιέρωσε ως μη άδικη πράξη την διακοπή κύησης ως τις 12 εβδομάδες.
Ουσιαστικά για τους πρώτους μήνες εγκυμοσύνης υπερασπίζεται δικαιώματα της εγκύου ενώ στην πορεία της κύησης μεριμνά για την ζωή του εμβρύου καθώς έχει πλέον ανθρώπινα χαρακτηριστικά και αναμένεται να εμφανιστεί στον κόσμο.
Η αλλαγή του νομικού πλαισίου είχε γίνει μετά από δυναμικές κινητοποιήσεις γυναικών στην όλη χώρα, για τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων.
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
