Ιωάννα Λαχανά: Δάνεια σε ελβετικό φράγκο;

Βάζουμε ερωτηματικό, γιατί είναι σχεδόν απόλυτα βέβαιο, ότι οι τράπεζες έχοντας ασφαλή εκ των έσω πληροφόρηση – αποφάσισαν να επενδύσουν στον τομέα της πτώσης του ευρώ και της βέβαιης ανόδου του ελβετικού φράγκου βασιζόμενες στην άγνοια των δανειοληπτών (γιατί οι «γνωρίζοντες» δεν επρόκειτο να παγιδευτούν και να γίνουν δανειολήπτες) σχετικά με τις συναλλαγματικές ισοτιμίες.

Γράφει η δικηγόρος Ιωάννα Λαχανά

Βέβαια για να γίνει πιο σίγουρη και κυρίως πιο αποτελεσματική η «τοκογλυφικού» τύπου κερδοφορία, χρειαζόταν και το απαραίτητο «τυρί», το δόλωμα δηλαδή που θα έβαζε στην παγίδα τους δανειολήπτες, και αυτό δεν ήταν άλλο από το «χαμηλό επιτόκιο» σε σχέση με τα δάνεια σ’ ευρώ. Βέβαια και εδώ οι δανειολήπτες ευρώ πήραν, αλλά η λογιστική αξία απεικονίζετο σ’ ελβετικό φράγκο.

Οι τράπεζες έχοντας εκτιμήσει σωστά την προτίμηση των δανειοληπτών στο μικρότερο επιτόκιο, καθώς και την αντίδρασή τους, όταν θα άρχιζε η άνοδος του ελβετικού φράγκου και η πτώση του ευρώ, που δεν ήταν άλλη από την αδράνεια, την αναμονή και κυρίως την ελπίδα για ανάκαμψη του ευρώ, αφού και οι γνώσεις και οι εμπειρίες τους ήσαν ανεπαρκείς, έως μηδενικές, εισέπραξαν πλέον τους πλούσιους καρπούς των πράξεών τους, φτωχοποιώντας αν όχι εξαθλιώνοντας τους δανειολήπτες, χωρίς καμμία αντίδραση απ’ όσους όφειλαν να προστατεύσουν αυτούς οι οποίοι είχαν πέσει θύματα μιας πρωτοφανούς τραπεζικής κερδοφορίας.

Η ΤτΕ, τα οικονομικά υπουργεία και η Δικαιοσύνη δεν προέβησαν σε καμμία απολύτως ενέργεια έστω και «κλήση για παροχή εξηγήσεων» και κυρίως από πού άντλησαν τα τεράστια ποσά σ’ ελβετικά φράγκα (υποτίθεται) τα οποία «δάνεισαν» στη συνέχεια στους δανειολήπτες.

Ουδέποτε επίσης κλήθηκαν να εξηγήσουν πότε οι τράπεζες εξόφλησαν τα υποτιθέμενα δάνεια και κυρίως με ποια ισοτιμία, αφού τα χορηγούμενα από τις τράπεζες δάνεια «μαϊμού» – σ’ ελβετικό φράγκο – εδίδοντο για 15-25 και πλέον χρόνια, ενώ τέτοιου είδους δάνεια στην διατραπεζική αγορά είναι αδιανόητα. Προσπαθήσαμε μέσω της ΤτΕ να λάβουμε συγκεκριμένες απαντήσεις και βέβαια ουδέποτε τις λάβαμε. Όμοια απόπειρα με μηνυτήρια αναφορά για «τοκογλυφία» τέθηκε στο αρχείο αφού

• α. Η μηνυτήρια αναφορά χαρακτηρίστηκε ως έγκληση! και
• β. Έγιναν δεκτές οι αόριστες καταθέσεις στελεχών και υπαλλήλων της τράπεζας ότι «γνωρίζουμε ότι η τράπεζα έλαβε δάνεια σ’ ελβετικό φράγκο» χωρίς να προσκομίσουν και το κυριότερο, χωρίς να τους ζητηθεί ούτε μία (1)! Σύμβαση δανείου.

Αν βέβαια την ίδια πρακτική είχαν ακολουθήσει ιδιώτες – δανειστές, είναι πλέον από βέβαιο ότι ο πέλεκυς της δικαιοσύνης – και σωστά – θα τους είχε τιμωρήσει παραδειγματικά. Επειδή τα οικονομικά εγκλήματα με εμπλοκή τραπεζικών ιδρυμάτων, συναλλάγματα κλπ είναι σχετικά πρόσφατα και κατά συνέπεια υπάρχει έλλειμμα σχετικής πληροφόρησης, αφού – εκτός των άλλων – απαιτούνται και εξειδικευμένες οικονομικές γνώσεις, όλες σχεδόν οι αγωγές κατά των τραπεζών βασίζονταν στην «έλλειψη ικανής πληροφόρησης» των δανειοληπτών. Αυτό όμως μπορούσε να εξουδετερωθεί από καταθέσεις υπαλλήλων της τράπεζας, οι οποίοι δήλωναν ότι έκαναν στους δανειολήπτες πλήρη και λεπτομερειακή ανάλυση των συναλλαγματικών κινδύνων.

Τί «πλήρη και λεπτομερή» όμως ενημέρωση να έκανε ένας υπάλληλος ενός υποκαταστήματος και με τί γνώσεις για τη διεθνή οικονομία και τις συναλλαγματικές προοπτικές διαφόρων νομισμάτων στις διεθνείς αγορές; Την βέβαιη πτώση του ευρώ ως πληροφόρηση την είχαν μόνο τα υψηλόβαθμα στελέχη των τραπεζών (επίπεδο Δ/ντος Συμβούλου) – και ίσως μελών ΔΣ) και όχι τα απλά τραπεζικά στελέχη και οι υπάλληλοι των υποκαταστημάτων.

Άλλωστε αν είχαν γίνει κοινωνοί αυτής της πληροφόρησης εκατοντάδες υπάλληλοι, το πιο πιθανόν να είχε διαρρεύσει η πληροφορία με αποτέλεσμα να ναυαγήσει η όλη επιχείρηση εξαπάτησης των δανειοληπτών. Παράλληλα δεν ήταν λίγες οι φορές που οι τράπεζες εστίαζαν την άμυνά τους σε εντελώς άσχετα γεγονότα όπως π.χ. ότι ο δανειολήπτης ή κάποιο μέλος της οικογένειας ή ο τριτεγγυητής εργαζόταν σε κάποια τράπεζα έστω και σε παντελώς άσχετη με την χορήγηση των δανείων Δ/νση (ακόμη και οδηγός ή κλητήρας).

Κοινό σημείο όμως της πρακτικής των τραπεζών ήταν η μη προσκόμιση έστω και μιας (1) δανειακής σύμβασης σ’ ελβετικό φράγκο καθώς και η μετατροπή της σ’ ευρώ για να χορηγηθούν τα δάνεια. Αυτή ακριβώς η πρακτική τους μας οδηγεί στο να καταθέσουμε αγωγή και συνακόλουθα ασφαλιστικά μέτρα για επίδειξη εγγράφων και εκεί βέβαια θα υποχρεωθεί η τράπεζα να προσκομίσει

• α. Δανειακή σύμβαση προκειμένου να διαπιστωθεί ο χρόνος και το ύψος λήψης των δανείων σ’ ελβετικά φράγκα
• β. Η διάρκεια του (εξόφληση)
• γ. Η ισοτιμία κατά την λήψη και την αποπληρωμή του και
• δ. Η μεταφορά στους λογαριασμούς των δανειοληπτών του ανάλογου ποσού σ’ ελβετικά φράγκα και η εντολή μετατροπής του σ’ ευρώ.

Πρόβλεψη;

Ούτε μία (1) σύμβαση δεν πρόκειται να προσκομισθεί, μακάρι να λανθάνουμε, γιατί σ’ αντίθετη περίπτωση θα χρειασθεί να κτιστεί νέα – τεράστια – φυλακή για τους (τραπεζικούς) παραβάτες, αφού όπως φαίνεται όλες οι τράπεζες έσπευσαν να κερδίζουν τεράστια «τοκογλυφικά» ποσά αδιαφορώντας για τα δεινά που επέφεραν και στους δανειολήπτες και στην ελληνική οικονομία. Σημαντική – αλλά παντελώς αδιάφορη για ένα πραγματικό κράτος Δικαίου – παράμετρο, αποτελεί η εγγραφή εσόδων – κερδών στους προϋπολογισμούς των τραπεζών από τα δάνεια «σ’ ελβετικό» φράγκο. Και ανακύπτει αβίαστα το ερώτημα ποιος θα πληρώσει πάλι την διάσωση για πολλοστή φορά των τραπεζών; Μα οι φορολογούμενοι πολίτες, μέθοδος αλάνθαστη και πολλάκις δοκιμασμένη. Τέλος αποτελεί παράδοξο φαινόμενο – αλλά όχι και ανεξήγητο για τους «παροικούντες στην Ιερουσαλήμ» η αφωνία των οικονομικών υπουργείων της ΤτΕ και γενικότερα του πολιτικού κόσμου στο σύνολό του όσο και της Δικαιοσύνης για ένα θέμα που «καίει» στην κυριολεξία εκατοντάδες χιλιάδες αν όχι εκατομμύρια συμπολιτών μας. Αλλά ίσως και αυτοί είναι της άποψης (η οποία δυστυχώς ακούστηκε από θεσμικά χείλη σε αίθουσα δικαστηρίου): όταν παίρνατε τα δάνεια με χαμηλό επιτόκιο ήταν καλά;

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr