Κώστας Παπαδάκης: Και στην περίπτωση Λυκουρέζου μετά το τυρί έρχεται η φάκα

Η σύλληψη Λυκουρέζου δεν έρχεται σε μια ανύποπτη πολιτική συγκυρία. Βρισκόμαστε σε πολλαπλή και χρονικά εκτεταμένη προεκλογική περίοδο, πλήρη ανάπτυξη του «δόγματος Πολάκη», σκανδαλοθηρία, σκανδαλολογία και διαμόρφωση κεντρικής ατζέντας αντιπαράθεσης του νέου δικομματισμού γύρω από αυτά. Η ανάγκη προσανατολισμού σε τέτοια προφανέστατη.

Αναλύει ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης*

• Βρισκόμαστε, ταυτόχρονα, σε μια νέα «επιχείρηση ανομία» που η αστυνομία του ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιώντας επικοινωνιακά τη μακρά πλύση εγκεφάλου των «πάρτι – μολότοφ», εκκενώνει καταλήψεις από τα Εξάρχεια. Μόνο που κανείς δεν δίνει εξηγήσει για το ότι αντί μέσα από αυτές να εξάγουν ναρκωτικά και όπλα, εξάγουν μόνο μετανάστες, πρόσφυγες και αναρχικούς, τους στερούν τη στέγη και τους παραπέμπουν κατηγορούμενους. Όπως κανείς δεν δίνει εξηγήσεις για το πρόσφατο φιάσκο του Λιμενικού στην περιοχή, που πριν καλά – καλά φτάσει βρέθηκε αντιμέτωπο με ένοπλους και για την εξέλιξη της όλης επιχείρησης.

Ταυτόχρονα, είμαστε σε μία χρονική περίοδο που τα εγκλήματα στις φυλακές διαδέχονται το ένα το άλλο, η αποσυμφόρησή τους έχει αρχίσει να εγκαταλείπεται και ο αριθμός των κρατουμένων να αυξάνεται, ενώ το νέο σχέδιο Ποινικού Κώδικα προβλέπει φυλάκιση, υποχρεωτικά, ακόμη και για πλημμελήματα. Και η μόνη μέχρι στιγμής απάντηση των διαχειριστών της έννομης τάξης στα εγκλήματα και τη «μαφία των φυλακών» είναι συλλήψεις δικηγόρων.

• Η αντιτρομοκρατική (Δ.Α.Ε.Ε.Β.) δεν είναι καθόλου αθώα. Είναι εκείνος ο κρατικός μηχανισμός που, ακόμα και τα τελευταία χρόνια οργάνωνε σκευωρίες εναντίον αναρχικών και άλλων, που αθωώνονταν στη συνέχεια, αμετάκλητα, από τα ποινικά δικαστήρια (Θεοφίλου, Ηριάννα κ.λ.π.), ενώ είναι αποδειγμένα μονόφθαλμη : Το οπτικό της πεδίο περιορίζεται αποκλειστικά στο αριστερό άκρο του πολιτικού χάρτη, θεωρώντας ως τρομοκράτες αριστερούς αντιεξουσιαστές, Κούρδους, Τούρκους, διαδηλωτές κ.λ.π., την ώρα που τα Τάγματα Εφόδου της Χρυσής Αυγής όλη την περίοδο 2010-2013 τρομοκρατούσαν, τραμπούκιζαν και εγκληματούσαν καθημερινά στον Άγιο Παντελεήμονα, στο κέντρο της Αθήνας, στη Νίκαια και αλλού, χωρίς η εν λόγω υπηρεσία ποτέ να ασχοληθεί μαζί τους. Ούτε και με την μετέπειτα φασιστική και ναζιστική βία που αρχίζει να απειλεί ξανά.

Ολες σχεδόν από το 2001, οι «προανακριτικές πρωτοβουλίες» της Δ.Α.Ε.Ε.Β. διεκπεραιώθηκαν με πλήρη σύμπτωση απόψεων και χειρισμών από το Ανακριτικό Γραφείο του Ειδικού Εφέτη Ανακριτή και με τη σύμπραξη του εκάστοτε εποπτεύοντος Εισαγγελέα Εφετών της Αντιτρομοκρατικής. Και μέσα σε όλα αυτά η «Αντιτρομοκρατική» και ο Ειδικός Εφέτης Ανακριτής συλλαμβάνουν τον 86χρονο μεγαλοδικηγόρο Αλέξανδρο Λυκουρέζο. Εκδίδεται ένταλμα σύλληψης για έναν επώνυμο δικηγόρο, που είναι δημόσια γνωστό ότι έχει αναλάβει την υπεράσπιση κατηγορουμένου, εμπλεκόμενου στην παραπάνω υπόθεση, χωρίς ο ίδιος να έχει δώσει την παραμικρή υποψία ότι είναι ύποπτος φυγής και μάλιστα, κατά δημοσιογραφικές πληροφορίες, έχει εμφανιστεί το πρωί της ίδιας ημέρας που συνελήφθη στο ανακριτικό γραφείο για να ασκήσει τα υπερασπιστικά του καθήκοντα, χωρίς καν να του κοινοποιηθεί κλήση προς απολογία. Δεν γνωρίζω τη δικογραφία και δεν μπορώ, ούτε πρέπει να πάρω θέση. Δεν γνωρίζω επίσης τι είναι αυτό που μπορεί να οδηγεί έναν επιτυχημένο επαγγελματικά και οικονομικά 86χρονο μεγαλοδικηγόρο στην ανάγκη να ζωγραφίζει ακόμα μηδενικά στο μυαλό του και να διαπραγματεύεται για τη λήψη εκατομμυρίων για λογαριασμό του πελάτη του, από τα οποία ίσως προσδοκά κάποιο σεβαστό ποσοστό προμήθειας. Η απάντηση, πέρα από τα υπαρξιακά μεγέθη της και τις προσωπικές ιδιαιτερότητες, βρίσκεται προφανώς στη συνείδηση που αναπτύσσει το καπιταλιστικό σύστημα, στους ανθρώπους που καταφέρνουν να ανελιχθούν μέσα σε αυτό και στους οποίους εμφυσεί ότι η φιλοδοξία και ο πλούτος έχουν ψηλή κατάταξη στις προτεραιότητες. Διατυπώνω ωστόσο μία ανησυχία που εύχομαι να μην επαληθεύεται από τα στοιχεία της δικογραφίας : Δεν υπάρχει δικηγόρος ο οποίος να μη διαπραγματευθεί με δικηγόρο αντιδίκου τούτους οικονομικούς όρους για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό μιας υπόθεσης. Αυτή είναι η δουλειά του. Εάν η από μέρους του συνηγόρου, που κατά το υπάρχον θεσμικό σύστημα δεν ορίζεται μόνο ως υπερασπιστής δικαιωμάτων, αλλά και ως εκπρόσωπος των συμφερόντων του εντολέα του, διαπραγμάτευση θεωρείται αξιόποινη πράξη, τότε ίσως ο νομοθέτης θα πρέπει να σκεφθεί να καταργήσει τη δικηγορία πριν την καταργήσει η οποιαδήποτε αστυνομική ή δικαστική αυθαιρεσία. Και με εντυπωσιάζει που ο προβληματισμός για αυτήν την πτυχή απουσιάζει παντελώς έστω και κατ υπόθεση από την μακροσκελή ανακοίνωση του Δ.Σ.Α. επί του θέματος. Όπως και η ασύμβατη κατά κανόνα σύμμειξη ιδιοτήτων συνηγόρου και μάρτυρα που περιεπλάκη τις προηγούμενες ημέρες. Τι δρόμοι μπορεί να ανοίγονται αν υπάρξει ανοχή σε τέτοιου είδους φαινόμενα ; Προφανώς οι δρόμοι της κατάλυσης της θεσμικής και κοινωνικής αυτοτέλειας του δικηγόρου, η κατάργηση του συνηγόρου υπερασπιστή και τελικά ο ευτελισμός κάθε θεσμικού κύρους του λειτουργήματος αυτού.Με τις επιπτώσεις όχι μόνο στους συνηγόρους, αλλά και στους πολίτες που τα υπερασπιστικά τους δικαιώματα υποβαθμίζονται μέσα από την υποβάθμιση του φορέα τους.

Το θέλουμε ; Ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος ήταν πάντα μια πολυσυζητημένη φυσιογνωμία για πολλούς δικηγόρους. Κυριολεκτικά «ήμουνα νιος και γέρασα» ακούγοντας για αυτόν. Δεν μου πήρε πολύ καιρό για να διαπιστώσω ότι οι περισσότεροι από όσους τον κατέκριναν δεν το έκαναν από καμία αυθεντική και βαθειά αντίθεση στο κοινωνικοοικονομικό σύστημα που γεννά και διαμορφώνει «Λυκουρέζους», αλλά γιατί θα ήθελαν οι ίδιοι να γίνουν «Λυκουρέζοι» στη θέση του. Και μάλλον ζήλευαν που δεν το κατόρθωσαν. Η ιδεολογικοπολιτική θέση, οι αρχές, η δεοντολογία και η συνδικαλιστική διεκδίκηση δεν πρέπει να συνδέονται με το λαϊκισμό, ούτε να αποτελούν πεδίο εκδήλωσής του, ώστε αυτός να καλύπτεται πίσω από δήθεν ευαίσθητες και δίκαιες προσεγγίσεις. Και όταν ο λαϊκισμός διασταυρώνεται με τη δικαστική αυθαιρεσία, δεν θα πρέπει κανείς να νιώθει ούτε χαιρεκακία, ούτε μισαλλοδοξία, ούτε ικανοποίηση. Θα επιμείνω ξανά ότι η λαϊκιστική αποδοχή της φυλάκισης των «επωνύμων», ανεξαρτήτως δικονομικών εγγυήσεων παρέχει το άλλοθι στην αστυνομία να ετοιμάζει συλλήψεις και στη δικαστική εξουσία να αυθαιρετεί και να εξαντλεί κάθε περιθώριο για την αυστηρότερη και κατασταλτικότερη δυνατή κατεύθυνση. Γιατί και στην περίπτωση του Λυκουρέζου, μετά το τυρί έρχεται και η σειρά της φάκας. Όπως πριν λίγο καιρό για την καθαρίστρια, μετά από τους επίορκους του δημοσίου και τους πολιτικούς. Ας μην «τσιμπάμε» λοιπόν τόσο εύκολα !

*Δικηγόρος, πρώην μέλος του Δ.Σ. του Δ.Σ.Α

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr