Μάτι και Μάνδρα: Δύο τραγωδίες σε βαθμό… πλημμελήματος.

Οι δύο τραγωδίες που «σημάδεψαν» την Αττική βυθίζοντας στο πένθος τις οικογένειες συνολικά 125 ανθρώπων, έμελλε να ακολουθήσουν ποινικά παράλληλες πορείες και να αποτιμηθούν τελικά  από την εισαγγελική έρευνα με αδικήματα σε βαθμό πλημμελήματος.

Αναλύει η δημοσιογράφος Ντίνα Τσουκαλά

Παράλληλες έρευνες

Λίγες ημέρες μετά τις ποινικές διώξεις για τις φονικές πυρκαγιές στο Μάτι, έκλεισε με πανομοιότυπο τρόπο κι η άλλη μεγάλη έρευνα που είχε ξεκινήσει πριν από 16 ολόκληρους μήνες, για τις καταστροφικές πλημμύρες στη Μάνδρα όπου χάθηκαν  25 άνθρωποι.  Οι «τίτλοι» τέλους και στις δύο έρευνες γράφτηκαν με την άσκηση των διώξεων για αδικήματα πλημμεληματικού και μόνο χαρακτήρα. Φαίνεται πως το νομικό «οπλοστάσιο» της χώρας αδυνατεί να αποτυπώσει ποινικά τον πόνο για τις ανθρώπινες απώλειες σε τέτοιου είδους καταστροφές…

Αμέλεια και παραλήψεις

Οι αξιόποινες πράξεις που διαπιστώθηκαν και από τις δύο έρευνες φέρονται να τελέστηκαν δια παραλήψεως και από αμέλεια ακόμη κι αν τα πρόσωπα στα οποία καταλογίζονται, θεωρούνται «υπόχρεοι» κατά το νόμο, να προστατέψουν ανθρώπινες ζωές και περιουσίες.

Νομικός «ακροβατισμός» 

Νομικός «ακροβατισμός» χαρακτηρίστηκε από δικαστικές πηγές ο ενδεχόμενος δόλος στην περίπτωση της Μάνδρας. Όπως ακριβώς δηλ. συνέβη και  για την πυρκαγιά στο Μάτι όπου δεν θα μπορούσε να στηριχθεί νομικά ο ενδεχόμενος δόλος ο οποίος θα μετέτρεπε τα πλημμελήματα σε κακουργήματα. Κάτι τέτοιο, σύμφωνα με εισαγγελικούς κύκλους, θα άνοιγε την «κερκόπορτα» να χαθούν οριστικά στο ακροατήριο οι τυχόν ποινικές ευθύνες που υπάρχουν.

Οι συγγενείς ζητούν δικαίωση

Για τους συγγενείς των θυμάτων πάντως οι κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος δεν αρκούν να φέρουν τη δικαίωση για τη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν άδικα. Μοιάζουν να «ξύνουν» ακόμη περισσότερο τις πληγές τους οι οποίες παραμένουν ακόμη ανοιχτές.

Η διαχρονική «πληγή» της γραφειοκρατίας

Από την άλλη πλευρά, τα πρόσωπα που βρίσκονται στο «στόχαστρο» των διώξεων, ακόμη κι αυτές είναι πλημμελήματα, προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποσείσουν τις δικές τους ευθύνες. Το κράτος άλλωστε έχει συνέχεια και η δημόσια διοίκηση, με τα λάθη και τις αβλεψίες της, κουβαλά πάντα τις …αμαρτίες του παρελθόντος.  Και κυρίως τη γραφειοκρατία που αποδεικνύεται διαχρονική και συχνά «υποθάλπει» την αυθαιρεσία και τις πολεοδομικές παραβάσεις.

Ο φόβος του πολιτικού κόστους

Ακόμη κι οι ευθύνες για τα μπαζωμένα ρέματα διαχέονται σε βάθος χρόνου, οι ποινικές συνέπειες βαραίνουν αυτούς που δεν ανέλαβαν το πολιτικό κόστος να συγκρουστούν με την αυθαιρεσία, προσπαθώντας να «θεραπεύσουν» ή να καταστείλουν την παρανομία.

Τι μας δείχνουν οι δύο έρευνες

Τα συμπεράσματα από τις δύο μεγάλες αυτές εισαγγελικές έρευνες, θα πρέπει, όπως τόνιζε αρμόδια δικαστική πηγή, να μας διδάξουν πως οφείλει να λειτουργεί το κράτος και η δημόσια διοίκηση στο μέλλον. Προλαμβάνοντας και περιορίζοντας τις συνέπειες από κάθε ακραίο φυσικό φαινόμενο, όσο ξαφνικό κι είναι αυτό. Πέρα από μικροκομματικές αντιπαραθέσεις και πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη….

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr