Στ. Παπαγεωργίου- Γονατάς: «Ύποπτη» τυχόν κατηγοριοποίηση του εγκλήματος του βιασμού

Οι τελευταίες πληροφορίες μου, από το Υπουργείο Δικαιοσύνης , μετά την αντίδραση της πλειοψηφίας της επιστημονικής κοινότητας, Δικαστών, Εισαγγελέων, Δικηγόρων και προπάντων φεμινιστικών οργανώσεων, για την αποποινικοποίηση κάθε άλλης μορφής εξαναγκασμού ενός ατόμου να έρθει σε συνουσία χωρίς τη θέλησή του, εκτός της άσκησης σωματικής βίας επάνω του και της απειλής άμεσου κινδύνου για τη ζωή του, προτίθεται να προτείνει δύο εναλλακτικούς τρόπους άσκησης της πράξης του βιασμού.

Αναλύει ο καθηγητής Στ. Παπαγεωργίου – Γονατάς

Ο πρώτος τρόπος βιασμού, που προϋποθέτει σωματική βία θα παραμείνει στον Ποινικό Κώδικα ως έχει. Ο δεύτερος όμως και συνηθέστερος όπως έχουν δείξει οι τελευταίες καταγγελίες τρόπος εξαναγκασμού των θυμάτων, με άγρια μάλιστα δολοφονημένες γυναίκες, αυτός που αναγραφόταν μέχρι σήμερα ως « κάθε σπουδαίος και άμεσος κίνδυνος» στο άρθρο 336 ΠΚ, πλημμελειματοποιείται, δηλαδή θα τιμωρείται με ποινή φυλάκισης.

Μία τέτοια κατηγοριοποίηση των πράξεων βιασμού είναι όχι μόνο νομικά εσφαλμένη, αλλά δυστυχώς και ύποπτη για όσους την προτείνουν, καθώς ο στόχος είναι εμφανής: να γλυτώσουν την ποινική καταδίκη όσοι εκβιάζουν μία κοπέλα ή έναν άνδρα  προκειμένου να εξαναγκαστεί να συνουσιασθεί μαζί τους, εκβιάζοντάς τους για παράδειγμα με διακίνηση ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων τους στο διαδίκτυο, όπως φωτογραφίες ή  βίντεο ερωτικού περιεχομένου τραβηγμένων μάλιστα τις περισσότερες φορές χωρίς τη συγκατάθεση των μετέπειτα θυμάτων, πλήττοντας κατά αυτόν τον τρόπο την τιμή και την υπόληψη τους ενώπιον μεγάλου αριθμού αποδεκτών.

Όσοι ισχυρίζονται ότι η απαξία ενός δράστη, ο οποίος για να βιάσει μία κοπέλα ασκεί σωματική βία επάνω της, σε σχέση με έναν άλλο δράστη που ασκεί βία υπό την ψυχολογική της μορφή ίσης ή και μεγαλύτερης έντασης από τον πρώτο, δεν μπορεί να είναι της ίδιας απαξίας, πλανάται πλάνη οικτρά. Και μάλιστα, σ’ ένα χρονικό σημείο, όπου πληθαίνουν δυστυχώς στη χώρα μας οι καταγγελίες βιασμών τελεσμένων μέσω άσκησης ψυχολογικής βίας και κάθε είδους εκβιασμού των θυμάτων.

Αυτοί που προτείνουν την ελευθερία αυτών των δραστών (κι αυτό γιατί η άποψη του Προέδρου της Επιτροπής κ. Αργυρόπουλου, ότι από δω και πέρα θα μπαίνουν οπωσδήποτε φυλακή και όσοι καταδικάζονται σε πλημμεληματικές ποινές φυλάκισης, είναι εκτός Ελλαδικού τόπου και χρόνου), είναι τουλάχιστον άξιο απορίας ότι την προτείνουν στη σημερινή εποχή ύστερα από τη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, και τον αγώνα των φεμινιστικών και άλλων κινημάτων ανά τον κόσμο κατά της σεξιστικής και πατριαρχικής βίας, ενώ ο αριθμός των σεξουαλικών εγκλημάτων αυξάνεται συνεχώς.

Εξάλλου ο κάθε Δικαστής, Εισαγγελέας αλλά και Δικηγόρος γνωρίζει πολύ καλά από την πολύχρονη δικαστηριακή του εμπειρία, πότε υπάρχει πραγματικά σπουδαίος και άμεσος κίνδυνος για το κάθε υποψήφιο θύμα βιασμού. Και προπάντων οι τόσες γυναίκες, που είχαν πέσει στο παρελθόν θύματα τέτοιων βιαστών, αλλά και το σύνολο των γυναικών – επιστημόνων και μελών φεμινιστικών οργανώσεων, που είμαι σίγουρος ότι θα συνεχίσουν να αντιδρούν με κάθε τρόπο σ ΄αυτή  την ας πούμε έστω αναχρονιστική πλημμελειματοποίηση του εγκλήματος του βιασμού.

NON PASSERA, κύριε Υπουργέ, γιατί κάθε βιασμός είναι από την φύση του ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ και πρέπει να παραμείνει.

*Αν. Καθηγητής Ποινικού Δικαίου

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr