Το 1950 θα μπορούσαν να επιβάλλουν στην καθαρίστρια θανατική ποινή (!) και τώρα… ισόβια

Στην υπόθεση της καθαρίστριας στον Βόλο που καταδικάστηκε σε 10ετη κάθειρξη γιατί πλαστογράφησε το απολυτήριο Δημοτικού για να δουλέψει ως καθαρίστρια, πρέπει να γίνουν ορισμένες παραδοχές:

• Υφίσταται πράγματι πλαστογραφία με την οποία με τη στενή έννοια του όρου (επειδή είναι παιδικός σταθμός ο εργοδότης) τελέστηκε «απάτη» κατά του δημοσίου.

Ερώτηση: Πότε τελέστηκε η απάτη;

Κατά μια νομική ερμηνεία η «απάτη» τελέστηκε μια φορά και συγκεκριμένα όταν μπήκε στο φάκελο της γυναίκας αυτής για να διοριστεί (το 1996). Άρα το αδίκημα έγινε μια φορά , ήταν στιγμιαίο και πλέον παραγεγραμμένο.

• Ακόμα κι αν δεν είναι έτσι τα πράγματα: Ο ν.1608 /50 περί καταχραστών δημοσίου χρήματος , ένας αναχρονιστικός νόμος που συνιστά κατάλοιπο άλλης εποχής (οι εισαγγελείς το λένε επισήμως αυτό) καταλαμβάνει αδικήματα τα οποία στρέφονται κατά του δημοσίου για ζημία άνω τω 5 εκατομμυρίων δραχμών. Σε αυτά «επιβάλλεται η ποινή της κάθειρξης και, αν συντρέχουν ιδιαζόντως επιβαρυντικές περιστάσεις, ιδίως αν ο ένοχος εξακολούθησε επί μακρό χρόνο την εκτέλεση του εγκλήματος ή το αντικείμενό του είναι ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, επιβάλλεται η ποινή της ισόβιας κάθειρξης».

Ερώτηση: Ο εισαγγελέας που άσκησε τη δίωξη στην καθαρίστρια για αυτό το αδίκημα, που είδε πως «ανήκει» σε αυτούς τους καταχραστές; Είναι ξεκάθαρο , στα μάτια όλων, πως η συγκεκριμένη γυναίκα πλαστογράφησε ένα πτυχίο δημοτικού για να παράσχει ένα έργο, το οποίο και τελικά παρέδιδε καθημερινά και αδιαλείπτως. Που το είδαν το κακούργημα;

• Ακόμα κι αν ξεπεραστούν όλα αυτά και φτάσουμε στο ακροατήριο και την εκδίκαση: Οι δικαστές του Τριμελούς και στη συνέχεια του Πενταμελούς Εφετείου , γιατί δεν διέκριναν στην περίπτωση της γυναίκας αυτής, την ανυπαρξία δυνατότητας να ενταχθεί στο νόμο περί καταχραστών του δημοσίου; Θα μου πείτε και πως να το ξεπεράσουν;
• α. Η μια δυνατότητα κατά τους νομικούς ήταν να θεωρήσουν το αδίκημα στιγμιαίο (ότι τελέστηκε μια φορά το 1996) και συνεπώς δεν είναι διαρκές , άρα είναι παραγεγραμμένο.
• β. Η δεύτερη – σύμφωνα με την εμπεριστατωμένη άποψη που υπογράφει στο άρθρο της ημέρας  ο δικηγόρος Δημ. Μπόλης- να έκαναν ότι και δικαστήριο της Αθήνας σε υπόθεση υπαλλήλου που διορίστηκε στο δημόσιο με πλαστό πτυχίο. Το δικαστήριο θεώρησε πως η ζημία του δημοσίου δεν είναι ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας κρίνοντας πως πρέπει να αφαιρεθεί από το ποσό της ζημίας η αξία της εργασίας που ούτως ή άλλως ο κατηγορούμενος προσέφερε στο Δημόσιο. Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν 4 χρόνια με αναστολή.

Αφού δεν έγιναν όλα αυτά, από τον εισαγγελέα ποινικής δίωξης έως και τους δικαστές του Εφετείου, τι απέμενε;

• Απολύτως τίποτα. Εφόσον η γυναίκα αυτή βρέθηκε στο έλεος ενός νόμου 68 ετών που περιγράφει την Ελλάδα η οποία έχει βγει από τον εμφύλιο, δεν μπορούσε να γίνει τίποτα. Η ποινή εφόσον είναι ένοχη πλαστογραφίας σε βάρος του δημοσίου είναι ισόβια ή από 10-20 χρόνια αν αναγνωριστεί ελαφρυντικό, όπερ και έγινε.

Δηλαδή για να μην το κουράζουμε οι δικαστές του Πενταμελούς της έβαλαν την κατώτερη ποινή που επιβάλλει ο νόμος, η οποία ήταν 10 χρόνια. Εν ολίγοις ευτυχώς που έχει καταργηθεί η θανατική ποινή στην Ελλάδα γιατί η συγκεκριμένη διάταξη προέβλεπε ακόμα και την θανατική ποινή για τους καταχραστές του δημοσίου διαζευκτικά με την ποινή της ισόβιας κάθειρξης.

ΥΓ 1: Η περίπτωση της καθαρίστριας του Βόλου είναι σίγουρο πως θα λειτουργήσει «θετικά» στην ριζική αλλαγή του νόμου περι καταχραστών δημοσίου, την οποία έχει ήδη προτείνει η Νομοπαρασκευαστική επιτροπή για την αναμόρφωση του Ποινικού Κώδικα στον υπουργό Δικαιοσύνης. ΥΓ 2: Υπάρχουν ακόμα δεκάδες περιπτώσεις , ανάλογες ή σχετικέ ςμε αυτή της καθαρίστριας για τις οποίες οφείλει να επιληφθεί σύντομα η Δικαιοσύνη.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr