Ανδρέας Αναγνωστάκης: Tραγωδίες σχετικές και παράλληλες

Οπως είναι γνωστό, την 7-9-1999 έγινε ο μεγάλος  σεισμός της Πάρνηθας  Αττικής. (5.9 έως 6 Ρίχτερ).

Μεταξύ των κτιρίων που κατέρρευσαν κατά τον σεισμό τούτο, ήταν το εργοστάσιο της RICOMEX που βρίσκoνταν  στην οδό Τατοϊου  της Μεταμόρφωσης Αττικής.

Εμφανώς, καταπλακώθηκαν και θανατώθηκαν εντός του κτιρίου,  39 εργαζόμενοι, που απασχολούνταν στο  Πατάρι του 1ου ορόφου.   Υπήρχαν όπως έλεγαν τότε και άλλοι νεκροί μέσα στο κτίριο, αλλοδαποί, που δεν εμφανίστηκαν, ούτε αναζήθηκαν.    Τους υπελόγιζαν περί τους  15.

Ο τότε πρωθυπουργός, είχε υποσχεθεί πως “το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο!” για τους υπαίτιους,  όσο ψηλά κι αν βρίσκονταν.

Μετά την κατάρρευση, άρχισε κρυφά, η μετακομιδή πολλών  ερειπίων του εργοστασίου σε άλλες περιοχές, για να μην βρεθούν προφανώς στοιχεία για τα “αίτια” της κατάρρευσης και  οι σοροί των  αλλοδαπών.

Ορίστηκε 15μελής Επιτροπή σχετικών Επιστημόνων, για να  διαπιστώσει τα αίτια της κατάρρευσης του κτιρίου.

Το Πόρισμα της Επιτροπής, κατατέθηκε στην Ανακρίτρια την 15-12-2000.   Δηλαδή 1 χρόνο και  3 μήνες μετά την κατάρρευση.

Στην αρχή, θεωρήθηκαν ύποπτοι της θανάτωσης,  33 άτομα.

Την 7-6-2001  -2 χρόνια και 9 μήνες μετά την κατάρρευση- η Εισαγγελέας Πρωτοδικών, πρότεινε την παραπομπή σε δίκη, 11 ατόμων, (Μελών του Δ.Σ της εταιρείας,  Μηχανικών και Αρχιτεκτόνων, που είχαν συμμετάσχει στην ανέγερση του κτιρίου)  με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας  με ενδεχόμενο δόλο, κατά συρροή).

Η Πρόταση, είχε διαπιστώσει και περιείχε μοιραίες παραλείψεις και επεμβάσεις στο κτίριο και φονικές κακοτεχνίες.

Στην πραγματικότητα αποδείχτηκε, πως το εργοστάσιο ήταν ένα κτίριο-φέρετρο.    Από την μία πλευρά, κρέμονταν στο Ρέμα της Χελιδονούς, κατά παραβίαση της έκτασης του οικοπέδου.

Και μεταξύ του 1ου και 2ου ορόφου είχε κατασκευαστεί ένας πρόσθετος όροφος με την μορφή του Παταριού που κρέμονταν εσωτερικά στις κολώνες του σκελετού της οικοδομής.  Το Πατάρι αυτό,  κατά τον σεισμό, απετέλεσε “εκκρεμές” που κτύπαγε τις κολώνες  του σκελετού και τις διέλυσε. 

Ενεκα της καθυστέρησης των εξελίξεων, ζητήθηκαν από τους συγγενείς των θυμάτων, Ασφαλιστικά Μέτρα, για τη συντηρητική κατάσχεση της περιουσίας των υπευθύνων.   Η Αίτηση απορρίφτηκε, με την αιτιολογία ότι η RICOMEX  ήταν ικανή και πρόθυμη, να αποζημιώσει όλους τους συγγενείς των θυμάτων.   (Μοιραίο δικαστικό λάθος).

Η Απόφαση, έδωσε χρόνο στους  Ιδιοκτήτες, να μεταφέρουν τους λογαριασμούς της Εταιρείας, στην Κύπρο.  Να μεταφέρουν την κινητή της περιουσία -κατά ένα μέρος- στην Κωνσταντινούπολη, όπου επαναλειτούργησε η εταιρεία.  Κατά άλλο μέρος,   αυτή απορροφήθηκε από την Βελγική εταιρεία  “RECTICEL”. Και τέλος, όση έμεινε να πτωχεύσει.

Οι ύποπτοι κατηγορίας όπως προλέχτηκε, ξεκίνησαν στην αρχή, τριάντα τρείς (33).   Απαλλάχτηκαν με βουλεύματα 29.   Παραπέμφτηκαν για να  δικαστούν στο Μικτό Ορκωτό τέσσερις (4).   Δύο απαλλάχτηκαν την 27-4-2004 στον πρώτο βαθμό.  Δύο Μηχανικοί καταδικάστηκαν σε φυλάκιση 5 ετών “με αναστολή”. Τέλος απαλλάχτηκαν και αυτοί,  από το Μικτό ορκωτό Εφετείο Αθηνών.

Δεν βρέθηκε ποινική ευθύνη, ουδενός!  

Σημειώνεται, πως οι ποινικές δίκες της RICOMEX έγιναν χωρίς RICOMEX.  Κανένας ιδιοκτήτης, εκπρόσωπος και σύμβουλος, δεν έφτασε στο ποινικό εδώλιο. Και ουδείς της Πολεοδομίας!

Ολοι έφυγαν, από την Προδικασία.

Οι συγγενείς των θυμάτων, που ήταν ορφανά, μητέρες, πατέρες και αδέλφια, ενεπλάκησαν και στα Πολιτικά δικαστήρια.  Και είχαν επί 20 χρόνια περιπέτειες με δίκες, που πηγαινοέρχονταν μέχρι  τον Άρειο Πάγο.

Αντίδικους, εκτός από την RICOMEX είχαν οι συγγενείς  και  τις Τράπεζες, το Δημόσιο, κ.λ.π. που ζητούσαν και πέτυχαν να καταταχτούν προνομιακά, σε εκπλειστηρίασμα ενός Ακινήτου της εταιρείας, που βρέθηκε στον Ασπρόπυργο Αττικής.  -Αυτό, ως ακίνητο, δεν μπορούσε να μεταφερθεί στην Τουρκία!!!-

Δυστυχώς, το περίφημο “μαχαίρι” για το οποίο είχε δοθεί υπόσχεση ότι θα φτάσει στο κόκκαλο, έφτασε τελικά μόνο στα κόκκαλα των συγγενών των θυμάτων.  Οι ένοχοι είχαν δραπετεύσει.

Η τραγωδία της RICOMEX  έχει πολλές ομοιότητες αλλά και διαφορές  με την τραγωδία των Τεμπών.

Α.   Οι ομοιότητες έχουν ενδεικτικά ως ακολούθως:

1.   Αμφότερες οι τραγωδίες, έλαβαν χώρα, ένεκα σκληρής και διαρκούς παραβίασης διατάξεων και κανόνων. Των Πολεοδομικών διατάξεων, στην υπόθεση της  RICOMEX.    Και των κανόνων, περί Ασφάλειας των Σιδηροδρόμων, στην υπόθεση των Τεμπών.

Οι συνέπειες πάντως ήταν ίδιες.  Φρικτές θανατώσεις και τραυματισμούς ανθρώπων. Ίσου αριθμού περίπου εκατέρωθεν, πενήντα τέσσερα (39+15)  στην  RICOMEX.    (Πενήντα επτά ( 57) στα Τέμπη.)

2. Και στις δύο τραγωδίες, ο τότε και ο νυν πρωθυπουργός υποσχέθηκαν πομποδώς, πως θα τιμωρηθεί, κάθε ένοχος.

Συγκεκριμένα ο πρώτος είχε δηλώσει, όπως προλέχτηκε: “πως το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο”.   Και ο σημερινός “πως δεν θα ξεχάσει ποτέ τα Τέμπη!”

Στην πραγματικότητα, τα Τέμπη ήδη γίνονται συνεχείς προσπάθειες, να ξεχαστούν.  Γι’ αυτό  θάφτηκαν στις Χωματερές.   Ταλαντεύονται σε άσχετα βίντεο.  Εκκρεμούν περί τις Προανακριτικές.   Την ύλη ανάφλεξης, την πυρόσφαιρα κλπ.

3. Αμφοτέρων τα Πορίσματα περί των αιτιών,  συντάχτηκαν με πολλές παλινδρομήσεις και χρονικές καθυστερήσεις. Της Ricomex  σε 1 χρόνο και 3 μήνες   και της δεύτερης ήδη 2  χρόνια και συνεχίζουν.

Ε. Στη RICOMEX  οργανώσαμε τους συγγενείς των θυμάτων σε Σύλλογο, δια απόφασης του Δικαστηρίου.

Το ίδιο και στα ΤΕΜΠΗ.

Οι διαφορές των δύο τραγωδιών έχουν ως ακολούθως:

Στην RICOMEX, με μεθοδευμένη προπαγάνδα διαρκείας, παραπλανήθηκε η κοινή γνώμη στην άποψη, πως επρόκειτο περί φυσικού φαινομένου -ενός  ισχυρού σεισμού- και αρκέστηκε να θρηνήσει και να τρομάξει.

Στα Τέμπη αντιθέτως, το κοινό, θεώρησε ύψιστη υποχρέωσή του  να υπερασπιστεί και να συμπάσχει με τους συγγενείς των θυμάτων.    Να τιμωρήσει τους άχρηστους εκπροσώπους, του διαλυμένου και ύποπτου φορέα των Σιδηροδρόμων, τους υπεύθυνους των “ξεμπαζωμάτων”, των “μπαζωμάτων”.  Τους διακινητές των Βίντεο κ.λ.π. Και εκείνους που υποκρύπτονται σε ασυλίες, σε τυπολατρίες και σε διαπλοκές ατιμωρησίας.

Μ’ αυτές τις σημαίες και με αυτά τα σύμβολα για τα Τέμπη, κατέβηκαν και κατεβαίνουν οι πολίτες όλης της χώρας  σε θυελλώδεις και  ενσυναίσθητες  διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες.

Ως Λαοθάλασσες, πλημμύρισαν  και πλημμυρίζουν τους δρόμους και τις πλατείες, κατά τρόπο πρωτοφανή στην ιστορία.

Και ζητούν  “Δικαιοσύνη”. “Τιμωρία Ενόχων”. Και “αποθεμελίωση” κάθε συμμορίας,  που επιχειρεί ν’ αποδομήσει την Δικαιοσύνη.

Υπ’ αυτά τα δεδομένα, τα Τέμπη αποκλείεται να έχουν την κατάληξη της RICOMEX.    “Περί μη ευθύνης ουδενός”.  Ή περί ευθύνης μόνο της “Πάρνηθας”,  που “δέχτηκε” τον Σεισμό κ.λ.π.

Στα Τέμπη, δημιουργήθηκε ένας Παλλαϊκός “επόπτης” ελέγχου, διεκδίκησης και επιβολής έντιμων ανθρώπων, που δεν κάθονται στα γόνατα κανενός και δεν υπογράφουν ούτε προσκυνοχάρτια, ούτε μαύρα συμφωνητικά.

Το “όργανο” τούτο πρέπει να διατηρηθεί, να ενισχύεται και να τελεί σε επιφυλακή.    Το χρειάζεται ο τόπος και στα παραπέρα που ακολουθούν.

*Του Ανδρέα Αναγνωστάκη, Δικηγόρου – Ποινικολόγου 

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr