Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2024

Αικατερίνη Μάτση: Δικαστικές αίθουσες σε Σωφρονιστικό Κατάστημα;

Είναι απαγορευτικό για το νομικό μας πολιτισμό να συγχέεται από τον μέσο πολίτη η δικαιοδοτική λειτουργία και η απονομή της Δικαιοσύνης με τον ποινικό σωφρονισμό και τον περιορισμό της ελευθερίας.

NEWSROOM icon
NEWSROOM
Αικατερίνη Μάτση: Δικαστικές αίθουσες σε Σωφρονιστικό Κατάστημα;

Η προσπάθεια για να έχουμε μία νέα κατάσταση στο σωφρονιστικό σύστημα στη χώρα μας μέσα από την δημιουργία νέων εγκαταστάσεων σωφρονιστικών καταστημάτων βρίσκει το σύνολο του νομικού κόσμου και της κοινωνίας απολύτως σύμφωνο.

Σύμφωνα με τις εξαγγελίες της πολιτείας, προσεχώς θα δούμε την κατάργηση των φυλακών Κορυδαλλού και τη δημιουργία νέου χώρου κράτησης. Το Δικαστικό Σωφρονιστικό Κατάστημα Αθηνών θα γίνει στον Ασπρόπυργο σε μία έκταση 180 στρεμμάτων.

Η δημιουργία σωφρονιστικού καταστήματος μακριά από τον αστικό ιστό, δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες. Η δε πρόβλεψη για προαύλια με χώρους πρασίνου, ανοιχτό χώρο συνάθροισης, σχολικό συγκρότημα, γυμναστήριο και χώρους θεραπευτικών προγραμμάτων, υπηρετεί τη διαχρονικά κοπιώδη διαδρομή της πολιτείας για τη συγκρότηση ενός νομικού, πολιτικού και πολιτισμικού κεκτημένου εγγυήσεων.

Άλλωστε η προστασία των συνταγματικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων των κρατουμένων μέσω μίας αξιοπρεπούς διαβίωσης εντός της φυλακής με την αποκλιμάκωση του υπερπληθυσμού, αποτελούν τις κατευθυντήριες αρχές του ισχύοντος Σωφρονιστικού Κώδικα.

Οι επτά νέες δικαστικές αίθουσες στο νέο συγκρότημα φυλακών στον Ασπρόπυργο εντούτοις, μόνο ως παραφωνία θα μπορούσε να θεωρηθεί. Η έλλειψη επαρκών χώρων για στέγαση δικαστικών υπηρεσιών και αιθουσών εκδίκασης υποθέσεων είναι μία οδυνηρή πραγματικότητα για τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης και τους πολίτες.

Η αναγκαιότητα δημιουργίας νέων χώρων για την κάλυψη των αναγκών είναι επιβεβλημένη. Είναι όμως άστοχη η επιλογή να δημιουργηθούν δικαστικές αίθουσες και να εκδικάζονται ποινικές υποθέσεις εντός σωφρονιστικού καταστήματος.

Πρωτίστως διότι είναι απαγορευτικό για το νομικό μας πολιτισμό να συγχέεται από τον μέσο πολίτη η δικαιοδοτική λειτουργία και η απονομή της Δικαιοσύνης με τον ποινικό σωφρονισμό και τον περιορισμό της ελευθερίας.

Είναι δε αναμενόμενη η περιρρέουσα σωφρονιστική ατμόσφαιρα για τον διάδικο, τον κατηγορούμενο, ή τον μάρτυρα που συμμετέχει σε μία ποινική δίκη όταν, αντί να περνάει την είσοδο ενός δικαστικού μεγάρου, εισέρχεται σε ένα καθεστώς φύλαξης.

Επιπλέον διότι κάμπτεται η αρχή της δημοσιότητας της δίκης. Άραγε πόσο εύκολο θα είναι να υπάρχει ελεύθερη και απρόσκοπτη πρόσβαση αόριστου αριθμού ατόμων σε μία δικαστική αίθουσα που εντάσσεται χωροταξικά σε ένα κατάστημα κράτησης, στο οποίο αντικειμενικά υπάρχει ενδελεχής έλεγχος εισόδου;

Και πόσο εύκολη θα είναι η πρόσβαση αυτών, όταν η δικαστική αίθουσα βρίσκεται σε σημείο απομακρυσμένο από τον αστικό ιστό, απομονωμένο, και εκτός κατοικημένης περιοχής;

Περαιτέρω διότι κάμπτεται το τεκμήριο αθωότητας του κατηγορουμένου. Ο κατηγορούμενος κατά τη συνάντηση του με το φυσικό του Δικαστή, πρέπει και επιβάλλεται να νιώθει ασφαλής ως προς την αμεροληψία και την ανεξαρτησία του τελευταίου.

Πώς όμως θα επιτευχθεί αυτό όταν ο φυσικός χώρος αυτής της συνάντησης είναι ταυτόχρονα χώρος εγκλεισμού και έκτισης ποινής των ήδη καταδικασθέντων;

Τέλος, διότι ούτε οι δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί επιθυμούν να επιτελούν τη συνταγματική τους αποστολή απονομής δικαιοσύνης σε φυλακή, δηλαδή σε έναν χώρο που είναι αποκλειστικά και μόνον τόπος έκτισης της ποινής που επιβλήθηκε.

Η διεξαγωγή κάποιων δικών στο κατάστημα κράτησης του Κορυδαλλού κατά το παρελθόν έγινε κατ’ εξαίρεση και για λόγους που εκφεύγουν της παρούσας, όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει αυτή η πρακτική να παγιωθεί.

Το αίτημα των δικαστικών ενώσεων για αναβάθμιση των κτιριακών εγκαταστάσεων στις οποίες στεγάζονται τα δικαστήρια της χώρας τείνει να γίνει διαχρονικό, στο μέτρο που ακόμη και σήμερα υπάρχουν πρωτοδικεία, ειρηνοδικεία και εισαγγελίες που στεγάζονται σε διαμερίσματα πολυκατοικιών της δεκαετίας του ‘70, εμφανώς εγκαταλελειμμένα και χωρίς ούτε τον στοιχειώδη υλικοτεχνικό εξοπλισμό.

Η απάντηση της πολιτείας όμως στο αίτημα αυτό δεν επιτυγχάνεται με τη χωροταξική σύνδεση της δικαιοσύνης με τη φυλακή, γιατί η δικαιοσύνη είναι ένας από τους τρεις πυλώνες της δημοκρατίας και είναι απολύτως απαγορευτική η παραμικρή σύνδεση της στη συνείδηση του πολίτη με θεσμοθετημένο μηχανισμό καταστολής. Η Αικατερίνη Μάτση είναι Αντεισαγγελέας Εφετών – Αντιπρόεδρος Β’ της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ