Αλεξάνδρα Σολδάτου – Ιωάννης Παναγόπουλος: Τα παιδιά μας – Οι ήρωές μας

Όταν λαμβάνεται μέριμνα για τη διασφάλιση της υγείας και την ανάθεση της επιμέλειας των παιδιών από ιατρούς και δικαστικούς λειτουργούς αντίστοιχα, τα κριτήρια της οποιασδήποτε απόφασης, σταθμίζονται και αξιολογούνται διαρκώς, με μοναδικό γνώμονα και απόλυτη προτεραιότητα το συμφέρον του παιδιου.

Οι ειδικές συνθήκες εκπαίδευσης των μαθητών στα σχολικά συγκροτήματα (αδιάλειπτη χρήση μάσκας, τήρηση υγειονομικών πρωτοκόλλων, απαγορεύσεις κίνησης, προσέγγισης και στενής συναναστροφής) εν μέσω της ταραχώδους περιόδου της πανδημίας μέχρι το οριζόντιο κλείσιμο των σχολείων, ήταν ούτως η άλλως πρωτόγνωρες και μη φυσιολογικές, αφού νοθεύτηκαν εν πολλοίς και εξ ανάγκης, βασικοί κανόνες της απρόσκοπτης και αποτελεσματικής λειτουργίας του εκπαιδευτικού συστήματος αλλά και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας των μαθητών.

Ωστόσο τα παιδιά μας, τουλάχιστον παρά τις σοβαρές δυσκολίες, έστω ακολούθησαν με υπευθυνότητα ένα πρόγραμμα οιονεί και κατ’ επίφαση φυσιολογικής σχολικής δραστηριότητας.

Δυστυχώς όμως, το οριζόντιο κλείσιμο των σχολείων επέβαλε την πιο δραματική αλλαγή του προγράμματος των παιδιών μας. Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση ειδικά σε παιδιά μικρής ηλικίας, εξ ορισμού αναιρεί τον εκπαιδευτικό της χαρακτήρα, καθώς στερείται των βασικών χαρακτηριστικών της, εφαρμογής της γνώσης, μεταδοτικότητας, συνεργασίας, διάδρασης, παραμένοντας μία στείρα διαδικασία και σε καμία περίπτωση εμπειρία, και αδικώντας ακόμη περισσότερο τα παιδιά που έχουν την εκπαίδευση περισσότερο ανάγκη.

Για ποιο λόγο όπως έκλεισαν τα σχολεία ;

Πολλαπλές μελέτες από διάφορες χώρες του κόσμου συμπεραίνουν ότι ο πληθυσμός των παιδιών δεν νοσεί σοβαρά από την COVID-19. Επίσης υποδεικνύουν ότι τα παιδιά μολύνονται συνήθως από μέλη της οικογένειάς τους, και δεν διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην περαιτέρω διασπορά του ιού.

Συνεπώς, παρά το αμφίβολο πλέον όφελος για τα παιδιά, και στο δεύτερο «κύμα» της πανδημίας προτάθηκε και υλοποιήθηκε το οριζόντιο κλείσιμο των σχολείων και ο λόγος ήταν πως η λειτουργία τους, αυξάνει την κινητικότητα των εμπλεκομένων ενηλίκων, με ενδεχόμενο εξ αυτού κίνδυνο την περαιτέρω διασπορά του ιού. Αλήθεια, πόσο δύσκολο είναι αυτοί οι ενήλικες να τροποποιήσουν την συμπεριφορά τους;

– Όταν όλα αυτά τα παιδιά αγωνίζονται επί τόσους μήνες θυσιαζόμενα (καθώς αυτά ουσιαστικά δεν κινδυνεύουν να νοσήσουν από τον ιό), για να προστατεύσουν εμάς τους μεγαλύτερους τηρώντας ευλαβικά και αδιαμαρτύρητα τα μέτρα στερούμενα τη χαρά του παιχνιδιού, την κίνηση, την άθληση και κάθε κοινωνική επαφή ;

– Όταν όλα αυτά τα παιδιά είναι επί μήνες κλεισμένα στους τέσσερις τοίχους με μοναδική επαφή με την εκπαίδευση ένα ψυχρό, σύγχρονο ηλεκτρονικό «κρυφό σχολειό» ;

-Μήπως, όλα αυτά τα παιδιά αξίζουν όλα τα «ευχαριστώ» και τα χειροκροτήματα από όλους εμάς τους «ώριμους» και «υπεύθυνους» ενήλικες ;

-Mήπως, και ο ρόλος των εκπαιδευτικών είναι πρωτίστως να τα αγκαλιάσουν με τη συμπεριφορά τους έστω και νοερά, να τους τονώσουν το ηθικό και να τα ενθαρρύνουν και όχι να τα αξιολογούν με αυστηρότητα και αδιαλλαξία υπό συνθήκες μη φυσιολογικές, με εκπαιδευτικά κριτήρια μη υπαρκτά, γιατί οι περιστάσεις είναι πρωτοφανώς σκληρές και οι απώτερες συνέπειες της περιόδου της πανδημίας στην ψυχική υγεία του κάθε παιδιού ανυπολόγιστες, ειδικά όταν η εκπαιδευτική προσέγγιση είναι κυνικά επαγγελματική, διεκπεραιωτική και ανάλγητη;

-Mήπως, αυτά τα παιδιά πρέπει να αποτελέσουν στα μάτια ημών των μεγάλων τους σύγχρονους ήρωες της πανδημίας και τα πρότυπα αλτρουισμού και υπεύθυνης και ώριμης κοινωνικής συμπεριφοράς ;

Δεν δικαιούμαστε εμείς οι ενήλικες να μετακυλίουμε ένα δυσανάλογα μεγάλο κόστος στα παιδιά μας, μόνο και επειδή  δεν μπορούν να υπερασπιστούν το δικό τους συμφέρον και επειδή εμείς είμαστε κοινωνικά ανεύθυνοι να υπερασπιστούμε το δικό τους.

Αν δεν αναλογιστούμε τις ευθύνες μας απέναντι σε αυτά τα παιδιά αν δεν αξιοποιήσουμε το παράδειγμά τους, με την επόμενη «χαλάρωση» των περιορισμών, ας κοιτάξουμε, όσοι από μας δυσανασχετούμε με τη χρήση μάσκας και αδιαφορούμε για την τήρηση των μέτρων, ένα παιδί στα απορημένα του μάτια (που μετά βίας περισσεύουν από τη μασκούλα του) και ας του πούμε του ότι το σχολείο του δεν θα ανοίξει ούτε στις 8 Ιανουαρίου.

*Η Αλεξάνδρα Σολδάτου είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Παιδιατρικής-Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ

*Ο Ιωάννης Παναγόπουλος είναι Αντεισαγγελέας Πρωτοδικών – Αν.Γ.Γραμματέας Ε.Ε.Ε

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr