Ανδρέας Αναγνωστάκης: Δεν εκτελούνται οι δικαστικές αποφάσεις

Δυστυχώς, στα παιδιά των χωρισμένων γονέων και στα παιδιά εκτός γάμου, δεν εφαρμόζονται τελικά οι Δικαστικές Αποφάσεις, που αφορούν την επικοινωνία.  Μένουν ανεκτέλεστες.  Και στις περιπτώσεις αυτές, -που κυρίως αφορούν τους πατεράδες-  επέρχεται πατρική αποξένωση.   Με όσες δυσάρεστες συνέπειες έχει η αποξένωση, στην συναισθηματική υγεία του πατέρα, στην ψυχική υγεία των παιδιών και γενικά στην ανατροφή τους.   Και  όχι μόνο.

Αυτήν την αστοχία,  -των Δικαστικών Αποφάσεων –  ομολογεί έμμεσα αλλά καθαρά και η ίδια η Ελληνική  Κυβέρνηση.

Ενδεικτικά παραθέτω ότι: Π.χ σε “Παρατηρήσεις της”,  -όταν υποβάλλεται Προσφυγή κατά της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου-  “αμυνόμενη” μεταξύ των άλλων,  υποστηρίζει:

Πως όταν υπάρχουν “αντιδικίες υψηλής οξύτητας” και τεταμένο κλίμα μεταξύ των γονέων, δεν ευδοκιμεί και αποτυγχάνει, οποιαδήποτε προσπάθεια των Ελληνικών Αρχών να δημιουργηθεί  πνεύμα συνεργασίας μεταξύ τους.

Τέτοιο πνεύμα συνεργασίας, κατά την Κυβέρνηση, χρειάζεται και η επικοινωνία του πατέρα με τα παιδιά του.

Μ’ αυτή την παραδοχή η Κυβέρνηση, αρκείται, να δίδει συμβουλευτικούς ρόλους στους γονείς.

Π.χ συνιστά στην μητέρα, “ να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια να διευκολύνει την επικοινωνία”.

Και στον πατέρα, “να προσαρμόζει την ζωή του στο πρόγραμμα και στις ανάγκες της ζωής του παιδιού”.

Αυτές οι συμβουλές είναι ανώφελες και αναποτελεσματικές.

Γιατί αν υπήρχε συνεργασία μεταξύ των γονέων,  κατ’ αρχήν, δεν θα χώριζαν.   Σε κάθε περίπτωση, δεν θα αναζητούσαν από τα Δικαστήρια και από τις Δημόσιες Αρχές,  να λύσουν τα ζητήματα της επικοινωνίας.

Αυτά οι γονείς, αναζητούν -κατά την λογική και την κοινή εμπειρία-  όταν διαφωνούν μεταξύ τους στα ζητήματα αυτά.

Οσον αφορά τις “αντιδικίες υψηλής οξύτητας”, που επικαλείται η Κυβέρνηση, αυτές προκαλούνται και από τις Δικαστικές Αποφάσεις.

Διότι αυτές, κατά κανόνα μέχρις σήμερα, δημιουργούσαν γονείς, άνισης μεταχείρισης.

Π.χ, έδιδαν στον πατέρα επικοινωνία έξη  (6) ώρες την εβδομάδα(δύο τρίωρα).

Και στην μητέρα, τις υπόλοιπες 162 ώρες της βδομάδας.

Υπ’ αυτήν την μεταχείριση,  ο πατέρας, αναγκάζεται αδικούμενος να προσφύγει σε άλλο δικαστήριο και ούτω καθ’ εξής.

Παρ’ όλες όμως τις προσφυγές των πατεράδων μέχρι τώρα, οι Δικαστικές Αποφάσεις,  κατά κανόνα  “απέρριπταν  την κοινή επιμέλεια”.

Την ομολογία της αποτυχίας της στην επικοινωνία,  η Κυβέρνηση προσπαθεί να θεμελιώσει στους ισχυρισμούς:

1.   Πως οι Δικαστικές Αποφάσεις, δεν εφαρμόζονται δια του δικαστικού επιμελητή γιατί αποτελούν  “κρατική βία”  κατά του παιδιού.
2. Πως, οι Αρμόδιοι κατά τόπο Εισαγγελείς και ο Συνήγορος του Πολίτη, δεν είναι νομικά ικανοί να διατάξουν μέτρα εκτέλεσης των Δικαστικών Αποφάσεων.
3. Οι άνω Αρχές, έχουν μόνο βοηθητικό ρόλο. Ο οποίος  αφορά την υποστήριξη των γονέων στην άσκηση της γονικής μέριμνας, της επιμέλειας και της επικοινωνίας. 

Δεν έχουν “δεσμευτικό” χαρακτήρα.

Με δεδομένο -στο ποινικό μέρος-  πως οι μηνύσεις για παραβίαση Δικαστικής Απόφασης, (άρθρο 232Α παλαιού Π.Κ και  169Α Νέου Π.Κ -Ν.4619/19) προσδιορίζονται  αργά και εκδικάζονται συνήθως, στον πρώτο βαθμό  μετά πενταετία.      Και με δεδομένο επίσης πως,  τις περισσότερες φορές συζητούνται οι υποθέσεις αυτές  υπό “ευνοϊκό” προς την μητέρα κλίμα.

Το μέτρο αυτό της ποινικής καταδίωξης είναι αλυσιτελές. 

Και δεν αποτρέπει, την παρεμπόδιση της επικοινωνίας και την πρόκληση της πατρικής αποξένωσης.

Το ίδιο  συμβαίνει και με την απειλή επιβολής ποινών (προσωπικής κράτησης και χρηματικού προστίμου) στην μητέρα, που απαγγέλει η Αστική δικαστική Απόφαση.   Τέτοιες ποινές συνήθως, δεν επιβάλλονται.

Αλλά και οι σχετικές Αποφάσεις, στο τέλος του τρίτου βαθμού  -Αρειο Πάγο-  πολλές φορές ξεπερνούν την οκταετία.

Υπ’ αυτά τα δεδομένα, η Κυβέρνηση τελικά, αναγκάζεται στα παραπάνω γραπτά της,  προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να παραδέχεται, πως στα θέματα  -γονική μέριμνα-επιμέλεια- επικοινωνία-  έχει υποχρεώσεις  ΜΟΝΟ ενέργειας και όχι υποχρεώσεις επίτευξης αποτελέσματος. 

Ετσι περιφέρει τον εαυτό της και τις Υπηρεσίες της,  εκτός αποστολής. Σύμφωνα  ακόμη και με τα δικά της γραπτά, που απευθύνει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, εκτιμώντας και τις ομολογίες της, διαπιστώνει τις Κυβερνητικές παραβιάσεις και ανεπάρκειες,  επί του θέματος.  Υπάρχουν περιπτώσεις που αναφέρει και επωνύμως, τις μητέρες-μήδειες  της Ελλάδας.    Και υποχρεώνει την Ελλάδα σε πληρωμή εξόδων και αποζημιώσεων, που καταβάλει, χωρίς μέχρι τώρα να υπάρχει υποκατάσταση καταβολής τους  από τους υπαίτιους της Ευρωπαϊκής ήττας.

*Ο Ανδρέας Αναγνωστάκης είναι δικηγόρος – ποινικολόγος

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr