Ανδρέας Αναγνωστάκης: Εισαγγελείς και δικηγόροι

Οι Εισαγγελείς, κατά πρόσφατα δημοσιεύματα του Τύπου όπως είναι γνωστό, εξέδωσαν ανακοίνωση στην οποία ομιλούσαν μεταξύ των άλλων, για “απαράδεκτες και καταχρηστικές συμπεριφορές των δικηγόρων, για δημιουργία από αυτούς εντάσεων εντός των δικαστικών αιθουσών, για απαξιωτικούς και για προσβλητικούς χαρακτηρισμούς σε βάρος των δικαστικών οργάνων, για άμεσες και έμμεσες απειλές κατ’ αυτών”.

Κατά την ίδια ανακοίνωση, ζήτησαν από τον Υπουργό Δικαιοσύνης να λάβει “επιπλέον νομοθετικά μέτρα κατά των δικηγόρων για την αντιμετώπιση του φαινομένου διατάραξης της ομαλής διεξαγωγής της δίκης, αφού δεν επαρκεί το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο”.

Ούτε λίγο ούτε πολύ ζητούν να επιβληθούν νομοθετικά κυρώσεις και ποινές, κατά των δικηγόρων.

Με επικλήσεις απαράδεκτων γενικεύσεων, αόριστων φράσεων και λανθασμένων αξιολογικών κρίσεων.

Αυτά κατ’ αρχήν, αποτελούν παράβαση του καθήκοντός τους, ως Λειτουργών της Δικαιοσύνης, για συγκράτηση και απαγόρευση κάθε δημόσιας πολύ περισσότερο δια του Τύπου, αντίδρασης ακόμη και κατά επιθέσεων εναντίον τους.

Κυρίως, συνιστούν απρόσφορη προσπάθεια απαγόρευσης άλλως περιορισμού της ελευθερίας έκφρασης του Δικηγόρου. (Perna κατά Ιταλίας αριθμός προσφυγής 48898/99 GC).

Επ’ αυτού του θέματος, υπενθυμίζω, την, από 15 Δεκεμβρίου 2005 Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. (Kyprianou v. Cyprus –application no 7379/01).

Κατ’ αυτήν, η ελευθερία έκφρασης του δικηγόρου, περιλαμβάνει όχι μόνο το περιεχόμενο των ισχυρισμών,  αλλά επίσης και τον τρόπο εκφοράς αυτών.

Ο περιορισμός του τρόπου έκφρασής του αποτελεί ανεπίτρεπτο μέτρο, μη  ανεκτού σε μία Δημοκρατική κοινωνία.

Η ενοχοποίηση του τρόπου έκφρασης, κατά την άσκηση των υπερασπιστικών καθηκόντων, θίγει αφ’ ενός γενικά το Δικηγορικό λειτούργημα, αφ’ ετέρου, περιορίζει τα υπερασπιστικά δικαιώματα του εντολέα πελάτη, αφού είναι δυνατόν ν’ αποθαρρύνει τον δικηγόρο, από το να κάνει πλήρη χρήση, με τον τρόπο που κρίνει αναγκαίο,   των  δικονομικών  και  ουσιαστικών  δικαιωμάτων  του.

Εκ τρίτου, κλονίζει την εμπιστοσύνη των πολιτών προς την Δικαιοσύνη, καθώς αδυνατίζει το κύρος και την δυνατότητα παρέμβασης των Νομικών παραστατών.

Η επιβολή ποινής σε Δικηγόρο, για θέμα που ανάγεται στον τρόπο άσκησης των καθηκόντων του, συνιστά παραβίαση της  Δίκαιης δίκης.

Η σχέση μεταξύ δικαστών και δικηγόρων, πρέπει να είναι ισοβαρής.

Κάθε διατάραξη της ισορροπίας, υποβαθμίζει το ρόλο του Δικηγόρου και είναι αποδοκιμαστέα.

Δηλώσεις και κριτικές του δικηγόρου στην εκτέλεση των καθηκόντων του, όσο σκληρές και αν είναι αναφορικά με τον τρόπο, την συμπεριφορά, την ανεπάρκεια, την έλλειψη αμεροληψίας και γενικά την απρόσκοπτη λειτουργία της Δικαιοσύνης εκ μέρους των άλλων παραγόντων της Δίκης, δεν αποτελούν προσβολή,  ή  έλλειψη σεβασμού.

Στο πλαίσιο αυτό, ο δικηγόρος έχει την δυνατότητα κάποιας δόσης υπερβολής ακόμη και προκλήσεως έναντι των λοιπών παραγόντων της Δίκης. (Gaweda κατά Πολωνίας αριθμός προσφυγής 26229/95 παρ. 34 ΕΔΑΔ 2002-11).

Άλλωστε, κατά την παράγραφο 20 των βασικών Κανόνων, για το ρόλο των Δικηγόρων του ΟΗΕ, (1990), ο Δικηγόρος απολαμβάνει αστική και ποινική ασυλία, για γραπτές ή προφορικές δηλώσεις ενώπιον της Δικαιοσύνης, που έγιναν  με καλή πίστη.

Οι Δικηγόροι στα πλαίσια των επαγγελματικών τους καθηκόντων, δεν υφίστανται  καμία κύρωση, πίεση, ή απειλή,  παρά ουδενός.

Η τελευταία παράγραφος αποτελεί και Σύσταση του 2000 (21) της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Η από 6/11/2007 Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου “Κατράμη κατά Ελλάδας” (Αριθ. προσφυγής 19.331/05) δέχτηκε ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 10 της Σύμβασης, διότι τα Ελληνικά δικαστήρια καταδίκασαν δημοσιογράφο για εξύβριση.

Συγκεκριμένα, γιατί  αποκάλεσε  Ανακριτή  “επίορκο” και “καραγκιόζη”.

Με την αιτιολογία ότι δεν υπήρχε σχέση ευλόγου αναλογικότητας και ισορροπίας, ανάμεσα στον περιορισμό του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης και στον επιδιωκόμενο σκοπό προστασίας της υπόληψης του Ανακριτή, από “προδήλως υπερβολικό τόνο εκφράσεων”.

Κατά τα παραπάνω, εγώ απευθυνόμενος προς κάθε αρμόδιο και υπεύθυνο έχω να παρατηρήσω πως ο δικηγόρος είναι ο εγγυητής των δικαιωμάτων του κατηγορουμένου και γενικά του διαδίκου που υπερασπίζεται.

Και κατ’ επέκταση της ορθής απονομής της Δικαιοσύνης.

Η αποστολή του, είναι θεμελιώδους αξίας σε ένα κράτος Δικαίου.

Και η έκφρασή του δεν περιορίζεται εσωτερικά ούτε εξωτερικά ακόμη και για τους Εισαγγελείς που κατά τα άνω δημοσιεύματα πιστεύουν ότι, “όσοι νομοθετούν, τους αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερη  -από τους λοιπούς πολίτες-   σοβαρότητα”.

*Του Ανδρέα Αναγνωστάκη, Δικηγόρου – Ποινικολόγου

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr