Ανδρέας Αναγνωστάκης: Σαν σήμερα, 46 χρόνια πριν “Η Δίκη”

Η Δίκη για τους Πρωταίτιους του Πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967, είχε προσδιοριστεί την 28 Ιουλίου 1975 Ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών.

Κάποιες αίθουσες των φυλακών Κορυδαλλού, είχαν διαρρυθμιστεί για την Δίκη αυτή. 

 Η χωρητικότητά τους, ήταν πεντακοσίων περίπου ακροατών.

Το πρωΐ εκείνο τα μέλη της Ένωσης Δημοκρατικών Δικηγόρων Ελλάδος, που είχαν υποβάλλει την Μήνυση κατευθύνονταν ομαδικά προς τις φυλακές Κορυδαλλού.

Καθ’ οδόν συγκεντρωμένοι πολίτες χειροκροτούσαν και άλλοι φώναζαν “Δώστε την Χούντα στο Λαό”.   Άλλοι “Κρεμάλα σ’ όλους” κλπ.

Πολύς κόσμος περίμενε στην ουρά που είχε στηθεί στην είσοδο της αίθουσας συνεδριάσεων.  Αυτοί που είχαν έλθει από τα βαθειά χαράματα, είχαν προλάβει να μπουν.

Οι άλλοι, έμειναν έξω όρθιοι αλλά δεν κουράζονταν. 

Η αίθουσα μέσα, ήταν ηφαίστειο θορύβου.Όλοι φώναζαν, έσπρωχναν και αγωνίζονταν να βρούν κάποια θέση.Οι εικοσιτέσσερις -24- κατηγορούμενοι ήταν καθήμενοι. Αγωνίζονταν να επιδείξουν ψυχραιμία.  Έκρυβαν την ταραχή τους “κάτω από χαμόγελα πετρωμένα”. 

Όλοι φαίνονταν καταπονημένοι.   Ήταν όλοι τους αρκετούς μήνες προφυλακισμένοι.

Σε λίγο πέντε Εφέτες, δύο αναπληρωματικοί και δύο Εισαγελείς Εφετών πέρασαν στην αίθουσα και ανέβηκαν στην έδρα. Σηκώθηκαν όλοι όρθιοι.  Οι θόρυβοι σταμάτησαν. Η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει. 

Ο Πρόεδρος του δικαστηρίου Γιάννης Ντεγιάννης, πρόφερε το τυπικό “Άρχεται η συνεδρίαση”. Και κάλεσε τους κατηγορουμένους, να δώσουν τα στοιχεία της ταυτότητάς τους.Αυτή η συνηθισμένη στα δικαστήρια κλήση, πήρε ξαφνικά άλλη μορφή.

Οι κατηγορούμενοι πριν λίγο καιρό ήταν φορτωμένοι με τίτλους και αξιώματα.

Τα ονόματά τους αντηχούσαν σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις. Διάβαιναν και πολλοί έτρεμαν στο πέρασμά τους. Και ξαφνικά όλα χάθηκαν. Και το χειρότερο, ξεθώριασε το όνομά τους. Και έπρεπε να το επαναλάβουν στο δικαστήριο. Να το υπενθυμίσουν στους ακροατές. Και να το θυμηθούν και οι ίδιοι..!

Ο Εισαγγελέας, απήγγειλε την κατηγορία, για τις πράξεις της έσχατης προδοσίας και της στάσης. Όπως ακριβώς την είχε θεμελιώσει στην μήνυσή της η Ένωση Δημοκρατικών Δικηγόρων Ελλάδας, δια του Προέδρου της Ευάγγελου Γιαννόπουλου και των εκπροσώπων της Ανδρέα Αναγνωστάκη, Φοίβου Κούτσικα και Γρηγόρη Κασιμάτη.

Πριν καλέσει ο Πρόεδρος τον πρώτο μάρτυρα να εξεταστεί, εμφανιστήκαμε ο Λεωνίδας Κύρκος, ο Χαράλαμπος Δρακόπουλος ως εκπρόσωποι του ΚΚΕ και εγώ, ως εκπρόσωπος της Ένωσης Δημοκρατικών Δικηγόρων Ελλάδος. Και δηλώσαμε παράσταση Πολιτικής αγωγής προς υποστήριξη της κατηγορίας σε βάρος των κατηγορουμένων.

Αναπτύξαμε, πως είμαστε “αμέσως” παθόντες από τα εγκλήματα που δικάζονταν.

Ότι στρεφόμεθα κατά των στασιαστών προσωπικά. Και όχι κατά του Ελληνικού Δημοσίου το οποίο δεν εκπροσώπησαν ποτέ οι κατηγορούμενοι, αφού κατέλαβαν και άσκησαν με βία την εξουσία. Το δικαστήριο απόρριψε την παράστασή μας ως απαράδεκτη. Με την αιτιολογία, πως, εμείς ως πολίτες δεν είχαμε ζημιωθεί “άμεσα” από τα εγκλήματα.

Και την παράθεση πως στην αποδοχή της παράστασης πολιτικής αγωγής, όλοι οι Έλληνες θα ζητούσαν αποζημιώσεις από το κράτος.  Ακόμη και οι Δικαστές..!

Η απόφαση αυτή, επιστηρίχθηκε σε προηγούμενη απόφαση του Αρείου Πάγου. Και ήταν σύμφωνη με συντακτική πράξη της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, κατά την οποία θα δικάζονταν μόνο οι πρωταίτιοι για τα άνω εγκλήματα (εσχάτη προδοσία και στάση), τα οποία  χαρακτήρισαν “στιγμιαία”.

Αυτός ο χαρακτηρισμός των εγκλημάτων, ήταν εν γνώσει “λάθος”.

Για ν’ απαλλάξει η Κυβέρνηση Ενότητας τους Πραξικοπηματίες από τα υπόλοιπα εγκλήματα και τους λοιπούς συνεργάτες τους της επταετίας (Υπουργούς κλπ).

Στιγμιαίο, είναι το έγκλημα που είναι μοναδικής περάτωσης.

Και μετά απ’ αυτήν ουδεμία παράνομη κατάσταση δημιουργείται. 

Η εσχάτη προδοσία, δεν είναι τέτοιο έγκλημα. 

Γιατί, οι Πραξικοπηματίες μετά την 21/4/1967 άσκησαν εξουσία που οι ίδιοι κατέλαβαν με βία και με σφετερισμό της ιδιότητάς τους ως στρατιωτικών.  Το ίδιο περίπου και η Στάση. 

Τα εγκλήματά τους είναι διαρκή. Γιατί, η τέλεση των πράξεων παρατείνονταν και διαρκούσε για όσο χρόνο ασκούσαν την εξουσία.   Δηλαδή, επί επταετία. 

Οι παραπάνω χαρακτηρισμοί -στιγμιαίο, κλπ- και η αποβολή της πολιτικής αγωγής κατά την δίκη, στέρησαν την διαδικασία και την Απόφαση, από σοβαρά στοιχεία όπως αυτά της διάνοιξης της πόρτας, για να περάσει η Δικτατορία. Από στοιχεία των μεγάλων υποστηρικτικών της, που της έδωσαν παραμονή επί επτά χρόνια.  Από στοιχεία που θα έτειναν στον ξεριζωμό της ιδεολογίας της δικτατορίας ώστε να μην ξαναπροβάλλει άλλη όμοια ή με προσωπεία.

Η Ένωση Δημοκρατικών Δικηγόρων Ελλάδος, είχε φροντίσει και είχε ανεύρει τέτοια στοιχεία. Και είχε προετοιμαστεί να τα εισφέρει ως πολιτική αγωγή δι’ εμού και των άλλων μηνυτών που την εκπροσωπούσαν. 

Τέτοια στοιχεία ενδεικτικά, ήταν πως:

1. Η CIA, είχε τα ονόματα των Πραξικοπηματιών τουλάχιστον από 20/12/1966.

Συγκεκριμένα, του Γεώργιου Παπαδόπουλου, του Ιωάννη Λαδά, του Δημήτριου Σταματελόπουλου, του Δημήτριου Ιωαννίδη, του Ιωάννη Λέκκα, του Μιχαήλ Ρουφογάλη, του Ιωάννη Μέξη κλπ.

Η CIA ονόμαζε την οργάνωση αρχικά “Ακροδεξιά Συνωμοτική Στρατιωτική οργάνωση”.

Η CIA κατεύθυνε τις μυστικές συναντήσεις του “επαναστατικού συμβουλίου της” (π.χ. αυτήν της 13/12/1966 στην κατοικία του μέλους Ιωάννη Λαδά τότε Αντισυνταγματάρχη).

Πράκτορες της CIA, σχολίαζαν τα Πρακτικά του Συμβουλίου. Και είχαν την Οργάνωση να περιμένει το πράσινο φως για την “έναρξη της επανάστασης”.

2. Ο τέως τότε Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής αρχές 1967 επισκέφθηκε μυστικά την Νέα Υόρκη και συνάντησε τον πρώην Αντιστράτηγο του ΝΑΤΟ Λάρις Μόρσταντ και του ζήτησε να συνηγορήσει στην Ουάσιγκτον υπέρ στρατιωτικής Λύσης στην Ελλάδας, υπό το ίδιο (Κ. Καραμανλή).
3. Η CIA μέχρι της 23/1/1967, είχε στείλει στο STATE DEPARTMENT 15 αναφορές για τις “συνεδριάσεις της Ομάδας Παπαδόπουλου “και τα ονόματά των κάθε φορά συμμετεχόντων. Και λεπτομέρειες των συζητήσεων επί της σχεδιαζόμενης επιβολής της δικτατορίας”.
4. Ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα Τάλμποτ είχε μέχρις την προηγούμενη ημέρα του Πραξικοπήματος επικοινωνία με την μεγάλη χούντα των Αντιστράτηγων, που ετοίμαζαν, κατά εκτροπή, για Κυβέρνηση, τ’ ανάκτορα για την προστασία του θρόνου.  
5. Ο Αξιωματούχος Ισραηλινός Μοσέ Νταγιάν (μονόφθαλμος) ήταν την νύκτα του Πραξικοπήματος στην Αθήνα και έφυγε επειγόντως μετά την επικράτησή του. -Το Ισραήλ ήθελε τότε να ελέγχεται η ανατολική Μεσόγειος από την Δύση-.
6. Ο Αμερικανός Πρεσβευτής Ελις Μπρίγης κατά την διάρκεια της δικτατορίας, τάχτηκε αναφανδόν και καθαρά υπέρ των Συνταγματαρχών, διότι θεωρούσε ότι αυτοί εκπροσωπούσαν με συνέπεια στην Ελλάδα τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Τέτοια και άλλα στοιχεία, είχαν βρεθεί. Αλλά, δεν τέθηκαν υπ’ όψη του δικαστηρίου εξαιτίας των Ψηφισμάτων και των Συντακτικών πράξεων της Κυβέρνησης “Εθνικής Ενότητας”.  Και της αποβολής της πολιτικής αγωγής από την διαδικασία του ακροατήριου. 

Απόφαση του δικαστηρίου και επ’ αυτών των στοιχείων, θ’ αποτελούσε γνώση των πηγών του ποταμού με τα βρώμικα νερά που έτρεχαν στις εκβολές του.

Αυτή (απόφαση) θα ήταν χρήσιμη και σήμερα που κρίνεται και απειλείται το πολιτικό, οικονομικό και γεωπολιτικό μέλλον της Ελλάδας. 

Μετά την αποβολή της πολιτικής αγωγής την 28/7/1975, το δικαστήριο διέκοψε την Δίκη για την 30/7/1975, που θ’ άρχιζε η “εξέταση των μαρτύρων”.

Του Ανδρέα Αναγνωστάκη, Δικηγόρου-Ποινικολόγου, Μηνυτή  της Χούντας των Συνταγματαρχών

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr