Ανδρέας Ζαμπούκας: Kαταληψίες θεσμών

Η υπόθεση Μπεκατώρου, εκτός του κοινωνικού ενδιαφέροντος, ανέδειξε ένα ακόμα πρόβλημα του θεσμικού πλαισίου της χώρας. Γιατί η πρώην πρωταθλήτρια, στην δημόσια καταγγελία της, κατονομάζει πρόσωπο από την διοίκηση της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ιστιοπλοίας.

Είναι εντυπωσιακό ότι η συγκεκριμένη παράταξη στην οποία ανήκει ο εν λόγω κύριος, βρίσκεται στην διοίκηση της Ομοσπονδίας επί επτά συνεχείς θητείες! Ελέγχοντας πλήρως το σύστημα ανάδειξης των αθλητών, την χρηματοδότηση του υπουργείου και τις πελατειακές σχέσεις με την εκάστοτε κεντρική εξουσία. Ταυτόχρονα, αναπτύσσει δίκτυα επιρροής σε τοπικές οργανώσεις και συλλόγους. Πρόκειται, μάλλον, για ένα είδος κατάληψης του θεσμού που δημιουργεί καθεστωτική αντίληψη στους παράγοντες, με την ανοχή της πολιτείας.

Οι «καταληψίες θεσμών», γενικότερα, ευδοκιμούν όπου υπάρχει πρόσφορο έδαφος για την αυτονόμηση του θεσμού. Γιατί έχουν την δυνατότητα της ανάπτυξης ενός δικού τους «οικοσυστήματος» που εξασφαλίζει τον βιοπορισμό τους – πολλές φορές και τον πλουτισμό- και ενίοτε την κοινωνική καταξίωση. Κάτι ανάλογο γίνεται σε ολόκληρο τον χώρο του αθλητισμού, στα πανεπιστήμια, στην Δικαιοσύνη, στον συνδικαλισμό του Δημοσίου και σε πολλούς άλλους φορείς. Με την απαραίτητη προϋπόθεση να υπάρχει καλή χρηματοδότηση από το κράτος και ισχυρή κάλυψη από τα κόμματα εξουσίας.

Το φαινόμενο μάλλον αποτελεί κατάλοιπο «πρωτογονισμού» μιας «φυλετικής» διοίκησης που έχει τις ρίζες της στα καπετανάτα της φεουδαρχικής εποχής. Τότε που οι «φύλαρχοι» – στη Λιβύη υπάρχουν ακόμα!- κληροδοτούσαν την εξουσία σε συγγενείς ή σε ημέτερους της τοπικής κοινωνίας. Θα συνεχίσουμε έτσι; Έχω την αίσθηση πως όσο το πολιτικό σύστημα συνεχίζει να λειτουργεί με πελατειακά δίκτυα, δύσκολα ο παραγοντισμός θα αλλάξει διάθεση απέναντι στην κοινωνία. Και όσο η νομοθεσία δεν εκσυγχρονίζει το κανονιστικό της πλαίσιο, τόσο θα ισχυροποιούνται τα προσωπικά συμφέροντα των ανθρώπων της οποιασδήποτε συντεχνίας.

Οι αποκαλύψεις για τις παρενοχλήσεις γυναικών στο χώρο του αθλητισμού συνεχίζονται. Και πολύ πιθανόν, να ακολουθήσουν κι άλλες για τα πανεπιστήμια, τα δικαστήρια, τις υπηρεσίες του Δημοσίου και αλλού. Οπουδήποτε η καθεστωτική αντίληψη της εξουσίας αποκτά αλαζονική διάθεση και έπαρση κυριαρχίας απέναντι σε εξαρτημένα από αυτή άτομα. Όσα ανέδειξε η γενναιότητα της Μπεκατώρου δεν αφορούν μόνο την παθολογία της κοινωνίας. Αφορούν σίγουρα την δημοκρατία μας και το κράτος δικαίου που υπηρετεί. Αφορούν και την προστασία των θεσμών που απειλούνται από επίδοξους καταπατητές. Κάπως έτσι αποδεικνύεται ότι η αυτοδιάθεση του ατόμου και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν είναι αυτονόητες συνθήκες της καθημερινότητας. Είναι προαπαιτούμενα δικαιώματα, πάντα σε άμεση σύνδεση με την δημοκρατική λειτουργία των θεσμών. Είτε πρόκειται για ομοσπονδίες είτε και για ολόκληρες κυβερνήσεις.

Ανδρέας Ζαμπούκας – Δημοσιογράφος

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr