Ανδριάνα Ζαχαρίου: “Υπόθεση Ελένη Τοπαλούδη: Το βασικό δίλημμα μεταξύ δικονομικού ρόλου και ανθρώπινης οπτικής των συλλειτουργών της δικαιοσύνης”

Της Ανδριάνας Ζαχαρίου*

Υπόθεση όπως της Ελένης Τοπαλούδη είναι πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα και δεν τη χωράει κ ανθρώπινος νους. 

Γι’αυτό μοιραία φορτιστήκαμε συναισθηματικά όλοι κ ταυτιστήκαμε με αυτή την οικογένεια κ την ίδια την Ελένη. Θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς στη θέση της, η αδερφή μας, η κόρη μας.

 Όμως. 

-Όσοι είμαστε παράγοντες της δίκης (δικαστές, εισαγγελέας, συνήγοροι υπεράσπισης, συνήγοροι πολιτικής αγωγής κλπ) είμαστε κ οφείλουμε να είμαστε αποσυνδεδεμένοι συναισθηματικά την ώρα της εκδίκασης. 

– Αδιαμφισβήτητα  η συναισθηματική πάλη μέσα μας, πιθανόν μας ταλανίζει όλη την υπόλοιπη ημέρα, υπάρχουν δε υποθέσεις που αναλαμβάνουμε που μας επηρεάζουν βαθύτατα και πιθανόν έχουν καθορίσει το υπόλοιπο της ζωής μας.

– Είναι ανεπίτρεπτη η ταύτιση -και εν γένει κατακραυγή λογω της ταυτισης- του συνηγόρου υπεράσπισης με τον εντολέα του απέναντι στο λαικό αίσθημα. Αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα προασπισμένο από το Σύνταγμα μας, του κάθε κατηγορούμενου να απολαμβάνει δίκαιη δίκη και να επιλέγει τον συνήγορο υπεράσπισής του. Δε φταίει ο δικηγόρος-απλά και λαικά- για τις πράξεις του εντολέα του ώστε να δέχεται πυρά για την αποδοχή της εκπροσώπησης του εντολέα, πολλω δε μάλλον απο την Εισαγγελέα της έδρας. Με την ίδια λογική, ο χειρουργός γιατρός οφείλει να ελέγχει το ποινικό μητρώο του ασθενή αν αξίζει ή όχι τον κόπο να τον σώσει.

– Η εκπροσώπηση ενός εντολέα που έχει διαπράξει ένα τέτοιο ειδεχθές έγκλημα δεν οδηγεί απαραίτητα στην αθώωση. Έχει όμως συνταγματικό δικαίωμα ο κατηγορούμενος να ακουστεί κ να δικαστεί σωστά, ακόμη κ σ´εκείνες τις περιπτώσεις που διαφαίνεται ήδη η ποινή της ισόβιας κάθειρξης προ της έναρξης της διαδικασίας. Να αλλάξουμετο Σύνταγμα; -Οι δίκες γίνονται με συγκεκριμένους δικονομικούς κανόνες και διατάξεις του Συντάγματος, του Ποινικού Κώδικα, της Ποινικής Δικονομίας και της Ευρωπαικής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρωπου. Να τα καταργήσουμε;

– Έχουμε υπάρξει σε δίκες και δη ανθρωποκτονιών που ήμαστε όλοι φορτισμένοι. Και η έδρα. Όλοι δικάσαμε με σοβαρότητα και εγκράτεια της φόρτισης αυτής, την ώρα του ακροατηρίου.

– Να μη λαικίζουμε. Και να μη ξεφεύγουμε στο συναίσθημα, εμείς οι συλλειτουργοί της δίκης. Το ακροατήριο δεν είναι τηλεδικείο, δεν είναι πολιτικό έδρανο και δεν είναι η παρέα μας.

-Κατά τα άλλα, ναι είναι πολύ δύσκολο να διαχωρίσουμε πολλές φορές το ανθρώπινο συναίσθημά μας και το περί δικαίου αίσθημά μας από το δικονομικό μας ρόλο. Έχουμε όμως εκπαιδευτεί γι’αυτό και έχουμε την εμπειρία της δικηγορικής/ δικαστικής μας πορείας. Γι’αυτό δεν επιτρέπεται τέτοια φόρτιση από την εισαγγελέα της έδρας και τέτοιες προσβολες στους συνηγόρους υπεράσπισης των κατηγορουμένων. 

-Δωρικά, η εισαγγελικη πρόταση μπορούσε να περιέχει την ίδια ουσία εντός του δικονομικού της ρόλου και την ίδια πρόταση, την καταδίκη των κατηγορουμένων. Το μπράβο του κόσμου, διά ζώσης και στα ηλεκτρονικά μέσα δικτύωσης είναι μεν έκφραση του λαικού αισθήματος, όμως παραβιάσθηκαν βασικοί δικονομικοί κανόνες, λεκτέο δε ότι δεν επιτρέπεται τέτοια εκτός ορίων αγόρευση από την εισαγγελική έδρα. Πιθανόν αν από νομική παιδεία γνώριζαν τις παραβάσεις , θα προτιμούσαν δωρική και εντός ορίων θεσμικού ρόλου εισαγγελική αγόρευση. Και θα προτιμούσαν σεβασμό στους δικηγόρους τους, από την έδρα, για την πρόοδο της δίκης.

– Εύχομαι από καρδιάς να αποδοθεί πλήρως η δικαιοσύνη για να ηρεμήσει η ψυχή της Ελένης και της σεβαστής της οικογένειάς  και ποτέ ξανά κάτι αντίστοιχο ούτε στις δικές μας γενιές ούτε στων παιδιών μας.

*Ποινικολόγος

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr