Ανδριανός Γκουρμπάτσης: Αλήθειες και μύθοι για το θεσμό του Διοικητή Συντονιστικού Οργάνου Πολιτικής Προστασίας

Σε συνέχεια πρόσφατης δημόσιας επικρίσεώς μου, σχετικά με τις σκοπιμότητες που υποκρύπτονται στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο για την Πολιτική Προστασία, παραθέτω το παρόν άρθρο προς ενημέρωση όλων των ενδιαφερομένων για λεπτομερέστερες πληροφορίες σχετικά με ορισμένες μόνον από τις πολλές σκοπιμότητες σ΄ αυτό.

Κάποιοι που είτε ως εμπνευστές των ρυθμίσεων είτε ως συντάκτες του εν λόγω νομοσχεδίου πίστεψαν, ότι με τις νομοθετικές μηχανορραφίες που εμπνεύστηκαν και εισήγαγαν στις διατάξεις του, θα εξαπατήσουν τους αναγνώστες, την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, όταν το νομοσχέδιο εισαχθεί προς ψήφιση και τους Βουλευτές κατά την ψήφισή του και θα πείσουν για την αναγκαιότητα σύστασης και ένταξης ορισμένων οργάνων Πολιτικής Προστασίας στο νέο Μηχανισμό, τα οποία ωστόσο θα επιβαρύνουν τους φορολογούμενους πολίτες με περιττές και ιδιαίτερα σημαντικές επιπλέον δαπάνες, μάλιστα σε μια περίοδο που ακόμη επιβάλλεται η περιστολή κρατικών δαπανών. Ο λόγος για τη σύσταση του θεσμού του Διοικητή Συντονιστικού Οργάνου Πολιτικής Προστασίας (ΣΟΠΠ), – αυθαίρετα αποκαλείται Εθνικός Συντονιστής Πολιτικής Προστασίας, αφού δεν υφίσταται τέτοιο όργανο – και των Περιφερειακών Συντονιστών Πολιτικής Προστασίας, έναν για κάθε μία από τις 13 Περιφέρειες της χώρας.

Ως γνωστόν με το άρθρο 92 Ν. 4623/2019, συστάθηκαν μία (1) θέση Διοικητή ΣΟΠΠ με βαθμό 20 κατηγορίας ειδικών θέσεων, με ετήσια αμοιβή σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού (39.000) ευρώ (βλ. Έκθεση του ΓΛΚ του Ν. 4623/2019) και επιπλέον μηνιαίο επίδομα θέσης ευθύνης (650) ευρώ (βλ. άρθρο 16 του Ν. 4647/2019). Επιπλέον προβλέπεται και αποζημίωση για κάθε μέρα εκτός έδρας, που μάλιστα, σύμφωνα με το άρθρο 54, παρ. 1 του νομοσχεδίου, δεν υπόκεινται σε περιορισμό ημερών κατ΄ έτος, κατά παρέκκλιση του Ν. 4336/2015 (φωτογραφική διάταξη για τον Γενικό Γραμματέα και το λοιπό προσωπικό της ΓΓΠΠ, συνεπώς του Διοικητή ΣΟΠΠ, των Περιφερειακών Συντονιστών και πολλών άλλων). Επίσης με τις διατάξεις του άρθρου 92 του ιδίου ως άνω νόμου, συστάθηκε και μία (1) θέση Περιφερειακού Συντονιστή Πολιτικής Προστασίας για κάθε μία από τις 13 Περιφέρειες της χώρας, με ετήσια συνολική δαπάνη για την αμοιβή τους (330.000) ευρώ, ήτοι (25.500) ευρώ έκαστος και επιπλέον μηνιαίο επίδομα θέσης ευθύνης (450) ευρώ έκαστος εξ αυτών. Συνολικές αποδοχές για κάθε Επιχειρησιακό Συντονιστή (25.500 + 450 =) 30.000 ευρών πλέον των κετός έδρας αποζημιώσεων για τις μετακινήσεις τους. Στην ως άνω αποζημίωση τόσο του Διοικητή ΣΟΠΠ όσο και των 13 Περιφερειακών Συντονιστών, προκειμένου για συνταξιούχους ΕΦΚΑ (ουσιαστικά απόστρατοι και κυρίως του ΠΣ είναι τα όργανα αυτά), πρέπει να προστεθεί και το ποσοστό της κύριας σύνταξης από το Φορέα τους. Στο σημείο αυτό οφείλω να διευκρινίσω, για να μην παρεξηγηθώ, ότι δεν έχω κάτι και δεν αναφέρομαι στα συγκεκριμένα πρόσωπα που έχουν ήδη διοριστεί, όπως ο Διοικητής ΣΟΠΠ, ο οποίος προσλήφθηκε με την υπ΄ αρ. 8086 από 26 Αυγούστου 2019 Απόφαση του Γενικού Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας ή θα διοριστούν σύντομα. Απλά επιχειρώ μέσα από το παρόν άρθρο να σχολιάσω και αναλύσω την αναγκαιότητα ή μη σύστασης του συγκεκριμένου θεσμού κι ένταξης και συμβολής των εν λόγω οργάνων στον υπό σύσταση Εθνικό Μηχανισμό Διαχείρισης Κρίσεων και Αντιμετώπισης Κινδύνων για την εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία του, για να γίνουν αντιληπτό από τους αναγνώστες αν υπάρχουν ή όχι σκοπιμότητες και τι είδους.

Θα δεχόμουν εκ προοιμίου, όπως και κάθε άλλος καλοπροαίρετος, ότι δεν υποκρύπτονται σκοπιμότητες με τη θέσπιση των συγκεκριμένων οργάνων, όπως για παράδειγμα η ίδρυση ΄΄κομματικού στρατού΄΄ και βόλεμα σ΄ αυτόν των αρεστών και όχι των αρίστων, αν ο διορισμός τους προβλέπονταν να γίνει με αξιοκρατικές διαδικασίες και κριτήρια, όπως λχ προκήρυξη θέσεων μέσω ΑΣΕΠ και το διορισμό τους μέσα από αυτό ή άλλη Ανεξάρτητη Αρχή. Δυστυχώς όμως ο μεν Διοικητής ΣΟΠΠ, προβλέπεται να προσλαμβάνεται με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας, οι δε Περιφερειακοί Συντονιστές Πολιτικής Προστασίας, με σύμφωνη γνώμη του ιδίου ως άνω Γενικού Γραμματέα και απόφαση του οικείου Περιφερειάρχη, μέσα από μια αδιαφανή και μη αξιοκρατική και αντικειμενικά αδιάβλητη διαγωνιστική διαδικασία ( βλ. άρθρα 92, παρ. 1 και 93, παρ. 4 του Ν. 4623/2019). Στην ουσία λοιπόν θα προσλαμβάνονται οι εκάστοτε ημέτεροι και αρεστοί και όχι οι άριστοι. Όμως δεν σταθώ ούτε στην υπέρογκη οικονομική επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού σε βάρος του φορολογούμενου πολίτη, αν επρόκειτο για αναγκαία και χρήσιμα όργανα Πολιτικής Προστασίας που μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στην αποτελεσματικότητα του νέου Εθνικού Μηχανισμού, ούτε στις αδιαφανείς διαδικασίες πρόσληψής τους και ως εκ τούτου στις σκοπιμότητες που υποκρύπτονται. Θα αναφερθώ και αναλύσω την αναγκαιότητα ή μη σύστασης των ως άνω οργάνων από επιχειρησιακή σκοπιά, γιατί αυτό εν τέλει είναι η ratio (επιδιωκόμενος σκοπός) των διατάξεων των άρθρων 91 έως 93 του Ν. 4623/2019. Ειδικότερα με το άρθρο 91 του Ν. 4623/2019 συστάθηκε Συντονιστικό Όργανο Πολιτικής Προστασίας (ΣΟΠΠ), στο οποίο προεδρεύει ο Γενικός Γραμματέας Πολιτικής Προστασίας, και μετέχουν, εκτός άλλων μελών, και ο Διοικητής του ΣΟΠΠ, που αναπληρώνει τον πρόεδρο. Το ΣΟΠΠ, όπως προβλέπεται από το άρθρο 12, παρ. 1 του νομοσχεδίου, είναι το ανώτατο επιχειρησιακό όργανο του Εθνικού Μηχανισμού. Ανεξάρτητα, όμως αν ο Εθνικός Μηχανισμός ορίζεται ως επιχειρησιακό όργανο, ο επιχειρησιακός αυτός χαρακτήρας του δεν προκύπτει από καμία από τις προβλεπόμενες από την παρ. 1 του ως άνω άρθρου αρμοδιότητές του, αφού το ΣΟΠΠ, είναι ένα συλλογικό όργανο (προχειρότητα στη σύνθεσή του, αφού απουσιάζει εκπρόσωπος της Δασικής Υπηρεσίας) με συγκεκριμένη πάγια συγκρότηση και όχι μόνιμη παρουσία κει λειτουργία στο σύστημα Πολιτικής Προστασίας με τις εξής αρμοδιότητες: α) Συντονίζει τις δράσεις για την κατάρτιση, επιστημονική τεκμηρίωση και εφαρμογή του σχεδιασμού πολιτικής προστασίας σε Εθνικό επίπεδο, β) Λαμβάνει μέτρα εκτίμησης και πρόβλεψης των επικινδυνοτήτων, τρωτότητας και απειλών για τη βέλτιστη αντιμετώπιση καταστάσεων εκτάκτων αναγκών και τη μείωση των αρνητικών συνεπειών επικείμενων καταστροφών, γ) Ενημερώνει τους πολίτες για τα ζητήματα αυτά, το συντονισμό των δράσεων και μέτρων αποκατάστασης και τον έλεγχο εφαρμογής τους και δ) Για τη συνεργασία με Φορείς και Υπηρεσίες του Δημοσίου για ζητήματα αρμοδιότητάς του. Είναι λοιπόν εξ αυτού του λόγου και κατά νόμο ένα εξωθεσμικό όργανο κατά τη λειτουργία του Πυροσβεστικού Σώματος. Το ΣΟΠΠ λοιπόν είναι καθαρά και αμιγώς συντονιστικό όργανο, αντίστοιχο του σημερινού ΚΣΟΠΠ, γιατί αυτή είναι η προβλεπόμενη από το νόμο αποστολή του. Μάλιστα αυτό ρητώς αναφέρεται και στην Αιτιολογική Έκθεση του νομοσχεδίου, όπου ορίζεται σχετικά με το ΣΟΠΠ, ΚΕΣΟΠΠ και ΤΕΣΟΠΠ ότι <<…δημιουργούνται δομές και όργανα συντονισμού σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο…>>. Εξάλλου, ο Διοικητής ΣΟΠΠ, που παρανόμως αποκαλείται Εθνικός Διοικητής Πολιτικής Προστασίας, είναι απλά ένα βοηθητικό όργανο της ΓΓΠΠ και συγκεκριμένα του Γενικού Γραμματέα μόνον στο συγκεκριμένο από τα πολλά όργανα πολιτικής προστασίας, που συστήνονται με το νομοσχέδιο. Δεν προβλέπεται και δεν έχει καμία αρμοδιότητα και εξουσία στο Πυροσβεστικό Σώμα και το προσωπικό του, αφού είναι εξωθεσμικό όργανο του ΠΣ. Πια συγκεκριμένα σύμφωνα με την απόφαση διορισμού του, έχει μόνον τις ακόλουθες αρμοδιότητες: α) Συμμετέχει στο ΣΟΠΠ, ως μέλος και αναπληρώνει τον Πρόεδρο σε περίπτωση απουσίας ή κωλύματός του, β) Έχει την ευθύνη της οργάνωσης και εύρυθμης λειτουργίας του ΣΟΠΠ, γ) Επιβλέπει το έργο και τη δράση των Περιφερειακών Συντονιστών Πολιτικής Προστασίας, ώστε συνολικά το έργο και οι δράσεις Πολιτικής Προστασίας για την πρόληψη, ετοιμότητα, αντιμετώπιση και αποκατάσταση καταστροφών να έχουν κοινή κατεύθυνση και να εναρμονίζονται με τα σχεδία και τις οδηγίες, δ) Επεξεργάζεται και αξιολογεί τις προτάσεις και τα αιτήματα των Περιφερειακών Συντονιστών Πολιτικής Προστασίας ανά Περιφέρεια, ε) Συνεργάζεται με τις Διευθύνσεις της ΓΓΠΠ και το ΚΕΠΠ προκειμένου να δρομολογηθούν δράσεις σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης πολιτικής προστασίας, σύμφωνα με τις οδηγίες και κατευθύνσεις του Γενικού Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας και στ) Συντάσσει ετήσια έκθεση πεπραγμένων του ΣΟΠΠ, την οποία υποβάλλει στον ΓΓΠΠ. Είναι προφανές κι αυτό προκύπτει από τις ανωτέρω αρμοδιότητες, ότι ο νέος θεσμός του Διοικητή ΣΟΠΠ, με την ετήσια δαπάνη πλέον των (39.000 + 650 Χ 12 = ) 46.8000 ευρώ πλέον των ημερησίων αποζημίωσεων λόγω των εκτός έδρας μετακινήσεων του. (μέσος ημερήσιος όρος 300 ευρώ για τη συμμετοχή του στα διάφορα ΣΟΠΠ, όπως λχ α) ΣΟΠΠ Ηπείρου την 23/10/2019, δαπάνη 293 ευρώ – ΑΔΑ:6ΒΛ64ΜΤΛΒ-Κ5Λ, β) ΣΟΠΠ Θεσσαλονίκης την 16/12/2019, δαπάνη 380 ευρώ – ΑΔΑ:ΨΡΖΕ46ΜΤΛΒ-3ΦΝ κλπ), που καλύπτεται από τη φορολόγηση κάθε πολίτη της χώρας, δεν είναι το όργανο αυτό που μαζί με το θεσμό του Περιφερειακού Συντονιστή θα συμβάλει στην αποτελεσματική λειτουργία του μηχανισμού πολιτικής προστασίας, όργανα που δεν υφίστανται στο ισχύον σήμερα αντίστοιχο μηχανισμό πολιτικής προστασίας, κι όμως λειτουργούσαν άψογα τα Συντονιστικά Περιφερειακά Όργανα Πολιτικής Προστασίας των Περιφερειών της χώρας, έτσι ώστε να καθίσταται επιτακτική ανάγκη θεσμοθέτησής τους. Και τούτο γιατί δεν έχουν, τα όργανα αυτά επιχειρησιακά καθήκοντα. Άνθρακας λοιπόν ο θησαυρός με τον εν λόγω θεσμό, αφού είναι ένα επικουρικό όργανο του Γενικού Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας και μάλιστα μόνον σε ένα από τα πολλά συντονιστικά όργανα του Εθνικού Μηχανισμού και συγκεκριμένα στο Συντονιστικό Όργανο Πολιτικής Προστασίας (ΣΟΠΠ). Ήδη όμως έχει διοριστεί στη ΓΓΠΠ, εκτός από τον Γενικό Γραμματέα και Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας Πολιτικής Προστασίας, στον οποίον δεν έχει ανατεθεί καμία αρμοδιότητα στο νέο Εθνικό Μηχανισμό. Θα μπορούσαν λοιπόν να ανατεθούν τα συγκεκριμένα καθήκοντα του Διοικητή ΣΟΠΠ, έτσι ώστε να μην επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός με τις υψηλές αποδοχές ενός επιπλέον οργάνου της ΓΓΠΠ. Κατά συνέπεια δεν είναι ούτε ουσιαστική ούτε αναγκαία η προσφορά, συμβολή και το έργο του Διοικητή ΣΟΠΠ στον Εθνικό Μηχανισμό, το οποίο άλλωστε μέχρι σήμερα ασκούσε μόνον η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας και ο Γενικός Γραμματέας αυτής. Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα θεσμό όχι απαραίτητο και ουσιαστικά χρήσιμο προκειμένου να λειτουργήσει εύρυθμα και αποτελεσματικά ο Εθνικός Μηχανισμός.

Επίσης, το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τους Περιφερειακούς Συντονιστές Πολιτικής Προστασίας. Τα καθήκοντα τους ωστόσο αντί να προβλέπονται ευθέως από τον νόμο (άρθρο 93 του Ν. 4623/2019 ή από διάταξη του νομοσχεδίου), προβλέπεται να καθορίζονται κάθε φορά με την απόφαση πρόσληψής τους, όπως συμβαίνει και με τον Διοικητή ΣΟΠΠ. Αντιλαμβάνεται κανείς τη σοβαρότητα και αναγκαιότητα και των ως άνω οργάνων. Επιβάλλονταν όμως να θεσπιστούν τα ως άνω Περιφερειακά Συντονιστικά όργανα για να δικαιολογηθεί η ύπαρξη του Διοικητή ΣΟΠΠ και να έχει αυτός κάποιους να ελέγχει και ακριβέστερα, όπως ορίζεται στο νόμο για να <<επιβλέπει το έργο και τη δράση τους…>>. Περαιτέρω ο Περιφερειακός Συντονιστής μετέχει σύμφωνα με το άρθρο 13 του νομοσχεδίου στο οικείο Περιφερειακό Συντονιστικό Όργανο Πολιτικής Προστασίας (ΠΕΣΟΠΠ). Η σύσταση του εν λόγω Περιφερειακού Συντονιστικού Οργάνου, κατά το άρθρο 13, παρ. 1 του νομοσχεδίου, έγινε για τους σκοπούς εκπλήρωσης της επιχειρησιακής αποστολής του ΣΟΠΠ. Για ποια όμως επιχειρησιακή αποστολή αναφέρεται στην προεκτεθείσα διάταξη, αφού τέτοια, όπως προαναφέρθηκε, δεν έχει το ΣΟΠΠ. Όπως άλλωστε ορίζεται στον τίτλο του άρθρου 11 του νομοσχεδίου <<Συντονιστικά Όργανα Πολιτικής Προστασίας>> αλλά και στην Αιτιολογική Έκθεση αυτού και συγκεκριμένα επί του άρθρων 13 – 16 τόσο το ΣΟΠΠ όσο και το ΚΕΣΟΠΠ, είναι συντονιστικά και όχι επιχειρησιακά όργανα. Ομοίως και τα Περιφερειακά Επιχειρησιακά Κέντρα Πολιτικής Προστασίας (ΠΕΚΕΠΠ), όπως αναφέρεται στην Αιτιολογική Έκθεση του ιδίου ως άνω νομοσχεδίου <<…συνιστούν ευέλικτες και προσαρμόσιμες, στην επικινδυνότητα εκάστου συμβάντος, δομές συντονισμού πολιτικής προστασίας…>>. Περαιτέρω ο Περιφερειακός Συντονιστής, που στην κείμενη σήμερα νομοθεσία για την Πολιτική Προστασία δεν υπήρχε ως όργανο – και ορθώς – αφού τις αρμοδιότητες του ασκούσε σήμερα ο εκάστοτε θεματικός και χωρικός Αντιπεριφερειάρχης και οι Προϊστάμενοι Αυτοτελών Διευθύνσεων Πολιτικής Προστασίας, που φυσικά δεν καταργούνται με το νομοσχέδιο αλλά θα συνυπάρχουν με τους Περιφερειακούς Συντονιστές. Το απόλυτο χάος του μηχανισμού πολιτικής προστασίας θα ξανασυμβεί με την πρώτη καταστροφή όταν λειτουργήσουν όλα τα προβλεπόμενα όργανα. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι το μόνον που θα συμβεί στην πράξη σύγκρουση αρμοδιοτήτων των εν λόγω οργάνων κι όταν έρθει η ώρα της Δικαιοσύνης και πρωτίστως του Εισαγγελέα, ο ένας θα επιρρίπτει τις ευθύνες στον άλλον.

Δεν είναι λοιπόν αναγκαία η αντικατάσταση του ισχύοντος σήμερα συστήματος Πολιτικής Προστασίας από κανένα νομοσχέδιο, το οποίο άλλωστε αναδιαρθρώθηκε μόλις πρόσφατα το έτος 2014 με τον Ν. 4249/2019 άρθρα 104 έως 120, επί Υπουργίας Ν. Δένδια και μέχρι σήμερα λειτούργησε αποτελεσματικά, με εξαίρεση τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, όπου εκεί ευθύνονται τα αρμόδια όργανα του μηχανισμού πολιτικής προστασίας και όχι αυτό το ίδιο το νομικό πλαίσιο. Πόσο μάλλον όταν η αντικατάσταση του εν λόγω μηχανισμού γίνεται με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, το οποίο είναι τόσο δυσκίνητο και αναποτελεσματικό που δημιουργείται για να καταρρεύσει με την πρώτη καταστροφή. Απλά εκείνο που εκτιμώ ότι απαιτείται είναι να γίνουν άμεσα στο σχετικό νομικό πλαίσιο οι παρακάτω νομοθετικές παρεμβάσεις σε συγκεκριμένους θεσμούς και όργανα, που είτε δεν υφίστανται στο ισχύον σήμερα σύστημα πολιτικής προστασίας ή υφίστανται μεν αλλά αποδείχθηκε στην πράξη ότι δυσλειτούργησαν, όπως λ.χ στην πρόσφατη φονική πυρκαγιά στο Μάτι και οδήγησαν στη συγκεκριμένη εθνική τραγωδία: 1) Η θέσπιση ενός (μονοπρόσωπου), για ευνόητους λόγους, οργάνου που θα έχει την επιχειρησιακή ευθύνη, δηλαδή θα τίθεται επικεφαλής του συντονισμού όλων των αρμοδίων επιχειρησιακά Υπηρεσιών, Αρχών, Οργάνων, Φορέων και Υπουργείων κατά την αντιμετώπιση της φυσικής ή τεχνολογικής καταστροφής ή άλλης απειλής που προκαλεί ή ενδέχεται να προκαλέσει κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Το όργανο αυτό θα πρέπει να παρευρίσκεται στον τόπο της καταστροφής για να έχει πλήρη εικόνα και να δίνει άμεσα εντολές στις συναρμόδιες επιχειρησιακά πυροσβεστικές, αστυνομικές, στρατιωτικές, λιμενικές, υγειονομικές, δασικές ή άλλες δυνάμεις και να ελέγχει αν υλοποιούνται και όχι να βρίσκεται σε κάποιο Επιχειρησιακό – Συντονιστικό Κέντρο. 2) Η θέσπιση ενός αυτόνομου και αυτοτελούς Επιχειρησιακού Κέντρου Πολιτικής Προστασίας, εκτός του Πυροσβεστικού Σώματος, στο οποίο θα υπάγονται επιχειρησιακά τα Επιχειρησιακά – Συντονιστικά Κέντρα όλων των Δυνάμεων Πολιτικής Προστασίας, όπως του ΠΣ, ΕΛΑΣ, ΕΔ, ΛΣ-ΕΛΑΚΤ, ΕΚΑΒ, ΕΚΕΠΥ κλπ και θα στελεχώνεται από προσωπικό όλων αυτών των δυνάμεων πολιτικής προστασίας. 3) Η αντικατάσταση του (δυσκίνητου), όπως αποδείχθηκε στο Μάτι, θεσμού της Οργανωμένης Απομάκρυνσης Πολιτών, που ισχύει σήμερα στο σύστημα Πολιτικής Προστασίας αλλά συμπεριελήφθη και στο νομοσχέδιο για την Πολιτική Προστασία και 4) Η εφαρμογή του συστήματος πολιτικής προστασίας – πάσχουμε από την εφαρμογή στην πράξη και όχι από την νομοθετική πρόβλεψη – με πρόβλεψη κυρώσεων γα τα όργανα εκείνα που δεν εφαρμόζουν τις ρυθμίσεις του. Ωστόσο και στο προωθούμενο νομοσχέδιο για την Πολιτική Προστασία καμία από τις ανωτέρω ρυθμίσεις δεν περιλαμβάνονται. Μόνον με τις ανωτέρω απαραίτητες νομοθετικά αλλαγές στο θεσμικό και νομικό πλαίσιο θα μπορέσει να λειτουργήσει αποτελεσματικά ο μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας.

Όπως γίνεται αντιληπτό και ο καθένας μπορεί εύκολα να καταλάβει από την προαναφερόμενη ανάλυση, ότι δεν υφίσταται αναγκαιότητα αλλά σκοπιμότητα θέσπισης του Διοικητή ΣΟΠΠ και των 13 Περιφερειακών Συντονιστών, οι οποίοι όχι μόνον δεν θα επιλύσουν προβλήματα αλλά θα προκαλέσουν περισσότερα. Άλλωστε και στο ισχύον σήμερα νομικό πλαίσιο πολιτικής προστασίας προβλέπεται από το άρθρο 115, παρ. 2 του Ν. 4249/2019 η δυνατότητα ορισμού και τρίτου προσώπου, ως Εθνικού Εκπρόσωπου Πολιτικής Προστασίας. Ουδέποτε όμως το όργανο αυτό μέχρι σήμερα ορίστηκε, επειδή έγινε αντιληπτό από την μέχρι σήμερα Διοίκηση της ΓΓΠΠ, ότι ήταν όργανο που δεν θα προσέφερε τίποτε στο μηχανισμό Πολιτικής Προστασίας. Μόνον λοιπόν σκοπιμότητα, όπως αναλυτικά αναφέρεται παραπάνω, εξυπηρετούν τα ως άνω όργανα, τα οποία εν τέλει δεν είναι αναγκαία, χρήσιμα και δεν συμβάλλουν άμεσα και ουσιαστικά στην αποτελεσματικότητα του Εθνικού Μηχανισμού. Το μόνον που στην πράξη θα εισφέρουν κατά τη λειτουργία του ως άνω Μηχανισμού είναι να προσθέσουν προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα άλλα προβλήματα, αγκυλώσεις και δυσλειτουργίες. Και τούτο γιατί είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα προκληθούν δυσλειτουργίες του μηχανισμού από την αντιπαλότητα μεταξύ των ως άνω οργάνων, που είναι ή αναμένεται ότι θα είναι απόστρατοι αξιωματικοί ΠΣ, με τους εν ενεργεία αξιωματικούς ΠΣ προς τους οποίους προφανώς θα βγουν και αντιταχθούν όλα τα απωθημένα τους από τον χρόνο που βρίσκονταν στην ενέργεια, Επιπρόσθετα θα επιβαρύνουν τους φορολογούμενους πολίτες με μια απίστευτη επιπλέον και περιττή δαπάνη που συνολικά για τα 14 αυτά όργανα πλησιάζει κατ΄ έτος το μισό περίπου εκατομμύριο ευρώ. Απλά αυτοί που επινόησαν τα ανωτέρω όργανα κινήθηκαν από ιδιοτέλεια και φυσικά εκθέτουν την Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό, αφού στο μόνο που στοχεύουν είναι να θεσπιστεί ένας ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ, κοστοβόρος για να βολεύονται οι ΗΜΕΤΕΡΟΙ και ΑΡΕΣΤΟΙ και όχι οι ΑΡΙΣΤΟΙ. Αντί να πάμε τη χώρα μπροστά, εισάγοντας και εγκαθιδρύοντας την αξιοκρατία στη ΔΗΜΌΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ και γενικά σε όλα τα επίπεδα, γυρίζουμε πάλι στα παλιά. Άνθρακας λοιπόν ο περί πολλού διαφημιζόμενος θεσμός του Διοικητή ΣΟΠΠ και οι Περιφερειακοί Συντονιστές. Αν αυτό λοιπόν δεν λέγεται σκοπιμότητα, πώς αλλιώς λέγεται;

Ανδριανός Γκουρμπάτσης, Αντιστράτηγος – Υπαρχηγός ΠΣ, ε.α, Νομικός

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr