Αντώνης Αργυρός: Χρόνια Πολλά, να χαίρεστε πάντα, ευτυχισμένοι, σωματικώς και ψυχικώς να είστε πλουτισμένοι

Τα Χριστούγεννα ήταν η πιο αγαπημένη μας γιορτή όταν είμασταν παιδιά. Εκείνες τις μέρες οι πόρτες άνοιγαν διάπλατα και όλοι, φτωχοί και πλούσιοι, κάτι είχαν να χαρούν. Όλοι περίμεναν τον ταχυδρόμο με τα νέα και εμβάσματα  από τους ξενιτεμένους και τους ναυτικούς του χωριού. Για μας η χαρά ήταν μεγάλη γιατί τα γράμματα έφερναν και τους μποναμάδες μας.

Όπως και να το κάνουμε, Χριστούγεννα χωρίς κάλαντα δεν γίνονται. Φέτος λόγω πανδημίας δεν θάχουμε κάλαντα. Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη απώλεια στην πιο δύσκολη χρονιά που περάσαμε.

Ο βρομόκαιρος δεν μας φόβιζε πήραμε τα όπλα μας τα τρίγωνα μας και βγήκαμε να πούμε τα κάλαντα. «Άμα νειρόσαστε βόλτα, κάλλιο ντυθείτε, ποδεθείτε, θα χαλάσει ο Θεός τον κόσμο.» είπε η νόνα (η γιαγιά) μου . Φορέσαμε τα χοντρά μας κι από πάνω μια νιτσεράδα για την βροχή και βγήκαμε στους δρόμους. «Καλήν εσπέραν άρχοντες».

Φως από λαμπερά παιδικά χαμόγελα πλημμύριζε τις γιορτές στα χωριά μας.

Ζούσαμε τότε στην εποχή του ασπρόμαυρου, χωρίς τηλεόραση, χωρίς ηλεκτρισμό και ζεστό νερό, με λασπωμένους δρόμους αλλά με πολλή ανθρώπινη ζεστασιά .Αυτή πού λείπει εντελώς σήμερα.

Δεν είχαμε ηλεκτρισμό , ούτε  Χριστουγεννιάτικά δέντρα να στολίσουμε, δεν υπήρχαν πολύχρωμα λαμπιόνια(που λεφτά για τέτοιες πολυτέλειες εκείνη την εποχή) ,είχαμε όμως την χαρά της γιορτής, να πούμε τα κάλαντα και να μάς δώσουν για τον κόπο μας  ένα κουραμπιέ ή ένα φράγκο (μια δραχμή). Η μουσική που συνόδευε  την πανδαισία των καλάντων ήταν το τρίγωνο  ή κάποια κιθάρα (πράγμα σπάνιο).Και αργά το απόγευμα της παραμονής των Χριστουγέννων αφού μετρούσαμε την είσπραξη την παραδίδαμε στην μάνα ,που θα μας άφηνε καμμιά δεκαριά δραχμές για τους βόλους που θ’ αγοράζαμε. Το βραδάκι της παραμονής το σπίτι μοσχοβολούσε από τα φαγητά και τα γλυκίσματα που ετοιμάστηκαν  από την νόνα και την μάνα  κι έπειτα ακολουθούσε το υποχρεωτικό   μπάνιο με το νερό που ζεσταίνονταν την γκαζιέρα κι ήταν η  απαραίτητη προετοιμασία για την Μεγάλη Μέρα και  είχε και τα σχετικά κλάματα από την σαπουνάδα που έμπαινε στα παιδικά μας μάτια.

Κόντευε να ξημερώσει όταν ακούσαμε την πρώτη καμπάνα, η μάνα να μας φορέσει τα  γιορτινά μας ρούχα, σε λίγο βγήκαμε όλοι μαζί να πάμε στην εκκλησία. Σαν παιδιά έπρεπε οπωσδήποτε να μεταλάβουμε και μετά την νυχτερινή λειτουργία νωρίς το πρωί να γυρίσουμε στο σπίτι να αρχίσουμε το παιχνίδι μέχρι που να πάει μεσημέρι να κάτσουμε όλη η οικογένεια γύρω από το τραπέζι, να σερβίρει η μάνα το αρνάκι στο φούρνο με πατάτες και ο πατέρας να κόψει τελετουργικά το Χριστόψωμο. Πριν αρχίσει το σερβίρισμα  έπρεπε να ψάλλουμε όλοι μαζί το «Χριστός γεννάται» .

Αξέχαστα χρόνια αγάπης και θύμησης.

Σήμερα θυμόμαστε τα μέρη που μεγαλώσαμε. Είχαμε αλλάξει ζωή. Και σπίτια και έπιπλα. Οι γονείς κι η νόνα  ταξίδεψαν στη Άνω Ιερουσαλήμ. Βρέθηκα κάποια περασμένα  Χριστούγεννα του  στο σπίτι στο χωριό τέτοιες μέρες. Ευτυχώς το σπίτι ,το «λυόμενο» είναι όπως τότε. Τώρα όμως  το σπίτι βουβό ,άδειο από φωνές, στο εικονοστάσι η Παναγιά Βρεφοκρατούσα κι οι εικόνες των αγαπημένων. Λάθος μεγάλο να ανοίξω  μετά από χρόνια το μαθητικό γραφείο μου και  χωρίς να το σκεφτώ, να πάρω το κουτί με τις κασέτες που όλα τα χρόνια μάζευα ,όλα τα τραγούδια 60-70.Ηρθαν στο νου μου εκείνα τα αξέχαστα χρόνια που τώρα  χάθηκαν κι ήταν σαν να είχα  πετάξει ένα κομμάτι της ζωής μου στα σκουπίδια. Βρήκα το παλιό  κασετόφωνο κι έβαλα την κόκκινη κασέτα  με τις μελωδίες του 1960-1970!Στο ίδιο κουτί  κι οι μαθητικές φωτογραφίες και γράμματα σε αγαπημένους . Με αφετηρία λοιπόν το 1960, στάθηκα «στου χρόνου τον καθρέφτη» και γύρισα το ρολόι στο «τότε». Ήτανε νοσταλγική η ανάμνηση σ’ ένα χώρο αγάπης , με πόνο όμως για τα χρόνια που πέρασαν, τις ελπίδες που έσβησαν, τα χωριά που ερήμωσαν, την Χριστουγεννιάτικη λειτουργία που δεν γίνεται την νύχτα, αφού ο παπάς μας ιερουργεί πλέον στο άνω Θυσιαστήριο, οι πόρτες είναι αμπαρωμένες ,λίγα παιδιά λένε τα κάλαντα, με τον ίδιο καιρό όμως, από το πρωί έριχνε η βροχή   κι ο βοριάς φυσούσε με λύσσα….

Φέτος τα Χριστούγεννα, ανακαλύψτε τουλάχιστον  ξανά τις ξεχασμένες αναμνήσεις σας!!

«Χρόνια πολλά να χαίρεστε πάντα ευτυχισμένοι,

σωματικώς και ψυχικώς να είστε πλουτισμένοι».

* Αντώνης Αργυρός, Πρώην υπηρεσιακός υπουργός Επικρατείας, Δικηγόρος

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr