Αντώνης Αργυρός: Η «περιθωριοποίηση» και η απειλή

Του Αντώνη Αργυρού*

Στην επέτειο των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 επίκαιρος πάντα ο λόγος:

«Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση», ανακαλούσε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, «δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πώς δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις..» «Ό,τι κάμομε θα το κάμομε μοναχοί και δεν έχομε ελπίδα καμμία από τους ξένους»

Η ειρήνη στην Μεσόγειο δεν είναι πλέον εξασφαλισμένη, όπως ήταν τα τελευταία πενήντα χρόνια. Η εξωτερική πολιτική της Άγκυρας μετα το 1974, είναι σταθερά προσανατολισμένη στην μείωση της ελληνικής ισχύος, και αποβλέπει τελικά στη «φινλανδοποίηση» της Ελλάδος, ώστε ν’ αποκτήσει χωρίς πόλεμο, τον πλήρη έλεγχο στο Αιγαίο και στην Θράκη.

Ο όρος είναι αυτός της «φιλανδοποίησης» (finlandization), περιγράφει και κωδικοποιεί το ιστορικό των σχέσεων της Φιλανδίας με την τσαρική Ρωσία και αργότερα με την Σοβιετική Ένωση μέχρι και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.Ευρύτερα περιγράφει τη διαδικασία κατά την οποία μια μικρή σε μέγεθος χώρα που συνορεύει με μια μεγαλύτερη, αποκτά με συγκεκαλυμένο τρόπο (τόσο συνειδητά όσο και ασυνείδητα) εξάρτηση από την ισχυρότερη, αντιδρώντας αυτόματα και πάντοτε θετικά σε κάθε αίτημα του ισχυρού γείτονα.Η Άγκυρα επιθυμεί να αναλάβει ηγετικό ρόλο ως περιφερειακή υπερδύναμη που θα είναι σε θέση να ελέγχει τη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο, ακόμη και την νοτιοανατολική Ευρώπη. Οι πρόσφατες εξελίξεις με την εμπλοκή των Τούρκων στη βόρεια Συρία, η ίδρυση βάσεων σε τρίτες χώρες , καθώς και η εμπρηστική ρητορική και προφανής καθημερινή επιθετικότητα κατά της Ελλάδος, δεν αφήνουν περιθώρια παρανόησης ως προς τις προθέσεις της γείτονος.

Το 1996, η Ελλάδα υπέστη μια μεγάλη γεωπολιτική ήττα -χωρίς να πέσει σφαίρα- με την ανεπίσημη «αναγνώριση» γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο (ΙΜΙΑ 1) από τη διεθνή κοινότητα. Συνεχίζει πλέον και κορυφώνει τις προκλήσεις της η Άγκυρα.Σε «κόκκινο» συναγερμό βρίσκεται η Αθήνα μετά και τη νέα τουρκική NAVTEX για έρευνες του OrucReis έως τις 12 Σεπτεμβρίου σε μια περιοχή όλο και πιο κοντά στη Ρόδο και το Καστελόριζο που εξέδωσε χθες η Τουρκία, η οποία ωστόσο δεν κατέλαβε τους επιτελείς στην Αθήνα προ εκπλήξεως. Η Άγκυρα μάλιστα ήγειρε ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης του Καστελόριζου την ώρα που σύμβουλος του Ερντογάν χαρακτηρίζει τους Έλληνες “νάνους” και λέει ότι οι Έλληνες στρατιώτες “θα πεθάνουν στα νησιά από την πείνα”.Λάδι στην φωτιά ρίχνει με νέα δήλωση και ο ΤαγιπΕρντογαν που προκαλεί ευθέως της Ελλάδα σε αναμέτρηση. «Πλέον ό,τι και να κάνουν, δεν μπορούν να μας σταματήσουν. Είναι αστείο να χρησιμοποιούν την Ελλάδα, που είναι ανίκανη, ως δόλωμα κατά μίας περιφερειακής και παγκόσμιας δύναμης όπως η Τουρκία».Ο Ερντογάν νωρίτερα είχε χαρακτηρίσει πειρατές της Ελλάδα και την Γαλλία στην Μεσόγειο ανεβάζοντας κα άλλο τους τόνους της αντιπαράθεσης.Αξίζει ν’ αναφέρουμε τα λόγια ενός μεγάλου διανοητή του Παναγιώτη Κονδύλη, για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμεάμεσα τον κίνδυνο της Φιλανδοποιήσης “ Εμένα µου έρχεται στον νου η τετριµµένη, αλλά πάντοτε ευθύβολη θυμοσοφία: όπως στρώνει καθένας, έτσι και κοιμάται. “ ( Το άρθρο “Γεωπολιτικές και στρατηγικές παράμετροι ενός ελληνοτουρκικού πολέμου” του Π.ΚΟΝΔΎΛΗ αποτελεί το επίμετρο του βιβλίου Θεωρία του πολέμου, Εκδόσεις Θεμέλιο, 1997 )

Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα δεν είναι Φιλανδία. Και η Τουρκία δεν είναι Σοβιετική Ένωση. Ούτε βρισκόμαστε στο 1945, στις αρχές του Ψυχρού Πολέμου,άλλωστε καθεστώς «περιορισμένης κυριαρχίας» επιβλήθηκε στη Φιλανδία για σαράντα πέντε χρόνια. Τους το επέβαλαν χωρίς να τους ρωτήσουν.Δεν το επέλεξαν οι ίδιοι οι Φιλανδοί πανηγυρίζοντας΄. Και τελικά το αποτίναξαν! Η Τουρκία βρίσκεται σε πλήρη επιθετική διάταξη. Έχει διαμορφώσει ένα πλαίσιο κινήσεων που στοχεύει στη συντήρηση ενός κλίματος έντασης από το Αιγαίο μέχρι και την Κύπρο, έχοντας βασική επιδίωξη τους υδρογονάνθρακες της κυπριακής ΑΟΖ. Κρατώντας στην πρίζα την Αθήνα με τις προκλήσεις, τις αμφισβητήσεις, θα επιχειρήσει να διευκολύνει τις δράσεις της στην Ανατολική Μεσόγειο . Η αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας μπορεί να γίνει σε ένα ενιαίο μέτωπο Ελλάδος και Κύπρου στη βάση του λησμονημένου ενιαίου αμυντικού δόγματος . Η ιστορία του λαού του Ισραήλ μας διδάσκει πολλά. Κυρίως διδάσκει πως τίποτε δεν προσφέρεται εάν δεν διεκδικηθεί. Ούτε η ελευθερία ούτε η δημοκρατία ούτε και το έδαφος, να έχεις πατρίδα.

Ας θυμηθούμε λίγο τον Μακρυγιάννη: “ «Εκεί οπούφκιαχνα τις θέσες εις τους Μύλους (Κοντά στο Ναύπλιο) ήρθε ο Ντερνυς (DerignyAnriGautier, Γάλλος ναύαρχος) να με ιδή. Μου λέγει. ‘Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσεις είναι αδύνατες. Τι πόλεμον θα κάνετε με τον Μπραϊμη αυτού;’ – Του λέγω, είναι αδύνατες οι θέσεις κι’ εμείς, όμως είναι δυνατός ο θεός όπου μας προστατεύει. Και θα δείξωμεν την τύχη μας σ’ αυτές τις θέσεις τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραϊμη, παρηγοριόμαστε μ’ ένα τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Κι όταν κάνουν αυτήν την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν»

*Πρώην υπηρεσιακό υπουργός Επικρατείας, Δικηγόρος

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr