Αντώνης Αργυρός: Ήταν τελικά λάθος κατά της Δικαιοσύνης;

Του Αντώνη Αργυρού*

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου είναι διεθνές δικαστήριο που ιδρύθηκε το 1959. Είναι αρμόδιο για ατομικές ή κρατικές προσφυγές κατά παραβιάσεων ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων βάσει της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Στα περίπου πενήνταενα χρόνια λειτουργίας του το Δικαστήριο έχει εκδώσει περισσότερες από 10.000 αποφάσεις, οι οποίες είναι δεσμευτικές για τα Κράτη και έχουν οδηγήσει κυβερνήσεις σε τροποποιήσεις της νομοθεσίας και της διοικητικής πρακτικής σε ποικίλους τομείς.

Η Τουρκία έχει υπογράψει και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου την οποία και οφείλει να εφαρμόζει υπό την αυστηρή επίβλεψη του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Άραγε την εφαρμόζει; Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, προφανώς και όχι.

Η Τουρκία  είναι πρώτη  σε καταδίκες από το ΕΔΑΔ (3.645 από το 1959) αυτή τη στιγμή εκκρεμούν εκατοντάδες προσφυγές εναντίον της. Η Τουρκία είναι η Χώρα που παραβιάζει συστηματικά τα ανθρώπινα δικαιώματα, έχει οδηγήσει στις φυλακές και στην απόλυσή εξέχοντες δικαστές και δικηγόρους.

Ακόμη και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ζητεί εξηγήσεις για τις συλλήψεις ή απολύσεις δικαστών και εισαγγελέων Δικηγορικοί Σύλλογοι καταγγέλλουν πολιτικές παρεμβάσεις και δικαστές στρέφονται εναντίον δικαστών.

Από το καλοκαίρι του 2016, μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος, έχουν συλληφθεί περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι. Οι πιο πολλοί αντιμετωπίζουν κατηγορίες για τρομοκρατική δράση ή υποστήριξη της τρομοκρατίας.

“Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Τουρκία είναι ότι κανείς δεν ξέρει για ποιον λόγο καταλήγει στη φυλακή ή στο εδώλιο”, επισημαίνει ο Άντριου Γκάρτνερ στην Deutsche Welle. “Μπορεί να φταίει ο,τιδήποτε: μία ομιλία, μία γνώμη που εκφράζεις κάπου, κάτι που δημοσίευσε ένας δημοσιογράφος, ένας ακτιβιστής ή και οποιοσδήποτε άλλος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης”.

Τα δικαστήρια  στην Τουρκία είναι το μακρύ χέρι του καθεστώτος και επικρατεί το «Εξπρές του Μεσονυχτίου»…

Σ’ αυτή την χώρα που χαρακτηρίζεταιεύλογα ως χώρα που επικρατεί «το καθεστώς τρόμου» ο νέος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο Ιταλοϊσλανδός Ρόμπερτ Σπάνο, ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και βραβεύτηκε από το Πανεπιστήμιο με τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα. Ενθουσιασμένος που βρισκόταν σε χώρα «ακμαίας ελευθερίας», μίλησε στην «Ακαδημία Δικαιοσύνης» περί ατομικών δικαιωμάτων. Το ακροατήριό του υποψήφιοι δικαστές και εισαγγελείς. Στο ίδιο πανεπιστήμιο έχουν εκδιωχθεί πάνω από 200 καθηγητές μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 με την κατηγορία της “ανατρεπτικής δράσης” κατά του Ερντογάν. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι οι πανεπιστημιακές αρχές δεν επέτρεψαν στους φοιτητές να παραστούν στη βράβευση του Σπάνο, καθώς εκφράστηκαν φόβοι για εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.Έσπευσε μάλιστα  να φωτογραφηθεί και με τον πρόεδρο Ερντογάν! Ο κ. Σπάνο μιλούσε ενώ η δικηγόρος Εμρού Τιμτίκ πέθανε πρόσφατα, έπειτα από απεργία πείνας 238 ημερών στις φυλακές της Τουρκίας.

Με το βλέμμα στη Δυτική Θράκη και όχι μόνον  ο Ερντογάν προσπαθεί να προσεταιριστείτο ΕΔΑΔ και θέλει να βελτιώσει την δημόσια εικόνα της Χώρας του.

Παραφράζοντας την ρήση του Υπουργού του Ναπολέοντα, δεν ήταν λάθος του κ.  Σπάνο, αλλά κάτι χειρότερο, ήταν έγκλημα!

Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία πώς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, θα συνεχίσει με θάρρος και αποφασιστικότητα να προασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως μέχρι σήμερα έπραξε. Το ΕΔΑΔ είναι το τελευταίο καταφύγιο κάθε αδικουμένου, αλλά ο Πρόεδρος του κ. Ρόμπερτ Σπάνο θα προσέφερε τεράστια υπηρεσία με την υποβολή της παραίτησης του. Είμαι περίεργος πως θα αντιδράσει η Γενική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης στο ζήτημα αυτό.

Πρέπει επιτέλους και αυτό ισχύει για όλους τους δικαστικούς λειτουργούς, να προασπίζουν με την συμπεριφορά τους, πάνω κι από τα προσωπικά τους ζητήματα, την τιμή και το κύρος της Δικαιοσύνης ,αλλιώς παραβαίνουν τους όρκους τους.

Το πλήγμα που έχουν υποστεί οι θεσμοί είναι ανυπολόγιστο και η υποκρισία κάποιων που για να μην χάσουν τις καλές σχέσεις τους με τον «κατακτητή» παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Κάποιοι στέκονται δίπλα στην Τουρκία. Όχι στην Ελλάδα και την Κύπρο. Επειδή θεωρούν την Ελλάδα και την Κύπρο αδύναμες και την Τουρκία δυνατή και μεγάλη αγορά. Λησμονούν τι έπαθε η Ανθρωπότητα από την συμφωνία του Μονάχου, που υπήρξε το έναυσμα του Β’ ΠΠ.

*Πρώην υπηρεσιακός υπουργός Επικρατείας, Δικηγόρος