Αντώνης Αργυρός: Καλή Ανάσταση συγκάτοικοι

Του Αντώνη Αργυρού* Τα τετρακόσια χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς οι Έλληνες, στην περίοδο της Μεγάλης τεσσαρακοστής περιμένοντας την Λαμπρή, εύχονταν ο ένας στον άλλον «Καλή Ανάσταση» και ταυτόχρονα υπονοούσαν με νόημα ότι εύχονταν ταυτόχρονα και την ανάσταση του Γένους. Η Τουρκική σκλαβιά ήταν αιτία για τους Έλληνες που οι μέρες της Ανάστασης αποκτούσαν ιδιαίτερη σημασία […]

NEWSROOM

Του Αντώνη Αργυρού*

Τα τετρακόσια χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς οι Έλληνες, στην περίοδο της Μεγάλης τεσσαρακοστής περιμένοντας την Λαμπρή, εύχονταν ο ένας στον άλλον «Καλή Ανάσταση» και ταυτόχρονα υπονοούσαν με νόημα ότι εύχονταν ταυτόχρονα και την ανάσταση του Γένους.

Η Τουρκική σκλαβιά ήταν αιτία για τους Έλληνες που οι μέρες της Ανάστασης αποκτούσαν ιδιαίτερη σημασία και λαμπρότητα, και τούτο διότι από τα πανάρχαια χρόνια ο θάνατος ήταν μια πρόσκαιρη κατάσταση, αφού ακολουθούσε η αναγέννηση-ανάσταση.

Οι άνθρωποι που έζησαν το μαρτύριο του πολέμου και της Κατοχής, αλλά και του εμφύλιου σπαραγμού, μιλούν και θυμούνται πόσο δυνατή ήταν στην ψυχή τους η προσμονή της Ανάστασης- της Λευτεριάς. «Περιμένοντας την Ανάσταση», είναι στην πραγματικότητα μια μακρινή Ελληνική Ιστορία που για την καρτερικότητα που οι Έλληνες απέδειξαν διαχρονικά στις δυσκολίες για το όνειρο.

Με την ελπίδα στην Ανάσταση, στη λευτεριά της Πατρίδας πήγαν τα παλληκάρια στην εκτέλεση κατά την Εθνική Αντίσταση κατά των βαρβάρων Ναζιστών, έτσι και κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου.

Για πρώτη φορά στην Ιστορία μας δεν θα γιορτάσουμε την Ανάσταση παραδοσιακά, γιατί ο κίνδυνος από την πανδημία μας κλείνει εύλογα στα σπίτια μας.

Άραγε μέσα στην τρομακτική ηθική και δημοσιονομική κρίση που δέκα χρόνια περάσαμε, μέσα στις καθημερινές απειλές του casus belli εξ ανατολών, διερωτώμαι πως «αντέχουμε» ακόμα το καθημερινό διαρκές αυτό μαρτύριο της «σταγόνας» και του εγκλεισμού.

Κι όμως αντέχουμε κι ελπίζουμε στην Ανάσταση στην ήττα της αρρώστιας και του θανάτου. Δίπλα μας -καθημερινά- ένας ακόμα συνάνθρωπος μας δεν αντέχει στο βάρος του σταυρού του και χρειάζεται την δική συμπαράσταση.

Πρέπει να σφίξουμε τα δόντια να περάσουμε κι αυτή την σταυρική δοκιμασία … πρέπει λοιπόν να σταματήσουμε το κακό να μείνουμε σπίτι και να στηρίξουμε τον αδύναμο ,τον νέο, να του δώσουμε ελπίδα. ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ.

Η αντοχή των πολλών, που χάνεται πια γρήγορα, οφείλεται και πάλι στην προσμονή της Ανάστασης, στην λύτρωση της Ελλάδος. Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, διεθνώς, οφείλουμε όλοι οι Έλληνες να προχωρήσουμε μπροστά ενωμένοι και δυνατοί με ένα κοινό στόχο: την ευημερία και την προκοπή όλων.

«Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις» είπε ο μέγας ποιητής Γιάννης Ρίτσος:

«Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις εκεί που πάει να σκύψει με το σουγιά στο κόκκαλο με το λουρί στο σβέρκο Νάτη πετιέται από ξαρχής κι αντριεύει και θεριεύει και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου».

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Εύχομαι στην Πατρίδα μας, σ’ όλους μας, για να ανατείλει ο «ήλιος της Δικαιοσύνης», εκείνος ο νοητός που επικαλείται ο μεγάλος μας ποιητής, να μας φωτίσει και να σημάνει και την Ανάσταση του Τόπου. Υγιαίνετε.

Σημείωση: «Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει μηδέ αλυσίδα στου Ρωμιού και στ” αγεριού το πόδι.

Εδώ το φως εδώ ο γιαλός χρυσές γαλάζιες γλώσσες στα βράχια ελάφια πελεκάν τα σίδερα μασάνε».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

*Πρώην υπηρεσιακός υπουργός Επικρατείας, Δικηγόρος

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr