Αντώνης Αργυρός: Το πνεύμα των ηρώων του 1940 – Ένα άγνωστο ιστορικό ντοκουμέντο

«Διότι μόνοι ἐμεῖς, (οἱ Ἕλληνες) αντίθετα ἀπὸ τοὺς βαρβάρους,

δὲν μετροῦμε ποτὲ τὸ πλῆθος τοῦ ἐχθροῦ στὴν μάχη» (Αἰσχύλος)

Από τα βαθιά χαράματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 μέχρι τον Απρίλιο του 1941 διαδραματίστηκαν επικά γεγονότα, που προκαλούν τη συγκίνηση και το θαυμασμό μας. Εμείς οι νεότεροι τα διαβάζουμε στην Ιστορία. Η προηγούμενη όμως γενιά τα έζησε ενεργά και τα έγραψε με ιδρώτα και αίμα πάνω στα βουνά της Βορείου Ηπείρου και της Αλβανίας.

Το Ελληνικό Έθνος αισθάνεται ιδιαίτερη υπερηφάνεια, για το μεγάλο ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου του 1940, το οποίο αντέταξε η Ελλάς κατά τον βαθύ όρθρο της ιστορικής εκείνης ημέρας. Ήταν η αρχή μιας εκστρατείας που όλοι τη λένε “Έπος του 1940 ” που κάλυψε ένα ένδοξο μέρος της ελληνικής ιστορίας. Ας δούμε πώς οι Έλληνες διανοούμενοι  αντέδρασαν το 1940 με το ακόλουθο ιστορικό ντοκουμέντο:

«Η ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ (10.11.1940). Η διαμαρτυρία των Ελλήνων διανοουμένων, δημοσιεύτηκε στις 10 Νοεμβρίου 1940 στην εφημερίδα Νέα Ελλάς».

“Είναι δύο εβδομάδες τώρα, που ένα τελεσίγραφο μοναδικό στα διπλωματικά χρονικά των Αθηνών για το περιεχόμενον, την ώρα και τον τρόπο που το παρουσίασεν η Ιταλία κάλεσε την Ελλάδα να της παραδώση τα εδάφη της, να αρνηθή την ελευθερία της και να κατασπιλώση την τιμή της.

Οι Έλληνες δώσαμε στην ιταμή αυτή αξίωσι της φασιστικής βίας, την απάντησι που επέβαλαν τριών χιλιάδων ετών (σημ. Φ.Μ.: και πλέον) παραδόσεις, χαραγμένες βαθειά στην ψυχή μας, αλλά και γραμμένες στην τελευταία γωνιά της ιερής γης με το αίμα των μεγαλυτέρων ηρώων της ανθρωπίνης ιστορίας. Και αυτή τη στιγμή κοντά στο ρεύμα του Θυάμιδος και στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου και των Μακεδονικών βουνών πολεμούμε, τις περισσότερες φορές με τη λόγχη, αποφασισμένοι να νικήσουμε ή να αποθάνουμε μέχρις ενός.

Σ’ αυτό τον άνισο σκληρότατο αλλά πεισματώδη αγώνα, που κάνει τον λυσσασμένο επιδρομέα να ξεσπάζη κατά των γυναικών, των γερόντων και των παιδιών, να καίη, να σκοτώνη, να ακρωτηριάζη, να διαμελίζη τους πληθυσμούς στις ανοχύρωτες και άμαχες πόλεις μας και στα ειρηνικά χωριά μας, έχουμε το αίσθημα ότι δεν υπερασπιζόμαστε δική μας μόνον υπόθεσι: Ότι αγωνιζόμεθα για την σωτηρία όλων εκείνων των Υψηλών αξιών που αποτελούν τον πνευματικό και ηθικό πολιτισμό, την πολύτιμη παρακαταθήκη που κληροδότησαν στην ανθρωπότητα οι δοξασμένοι πρόγονοι και που σήμερα βλέπουμε να απειλούνται από το κύμα της βαρβαρότητος και της βίας. Ακριβώς αυτό το αίσθημα εμπνέει το θάρρος σε μας τους Έλληνες διανοουμένους, τους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης, ν’ απευθυνθούμε στους αδελφούς μας όλου του Κόσμου για να ζητήσουμε όχι την υλική αλλά την ηθική βοήθειά τους. Ζητούμε την εισφορά των ψυχών, την επανάστασι των συνειδήσεων, το κήρυγμα, την άμεση επίδρασι, παντού όπου είναι δυνατόν, την άγρυπνη παρακολούθησι και την ενέργεια για ένα καινούργιο πνευματικό Μαραθώνα που θα απαλλάξη τα δυναστευόμενα Έθνη από τη φοβέρα της πιο μαύρης σκλαβιάς που γνώρισε ως τώρα ο κόσμος.

Κωστής Παλαμάς, Σπύρος Μελάς, Άγγελος Σικελιανός, Γεώργιος Δροσίνης, Σωτήρης Σκίπης, Δημήτριος Μητρόπουλος, Κ. Δημητριάδης, Νικόλαος Βέης, Κ. Παρθένης, Ιωάννης Γρυπάρης, Γιάννης Βλαχογίαννης, Στρατής Μυριβήλης, Κώστας Ουράνης, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Αλέξανδρος Φιλαδελφεύς, Αρίστος Καμπάνης»

2021.  ΔΙΑΚΌΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 182. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται;Είναι 200 χρόνια από το μεγάλο γεγονός της Εθνικής Επανάστασης του 1821. Σήμερα δεν υπάρχει σκέψη ελληνική που μην βλέπει το γεγονός αυτό σαν κάτι το απίστευτο, σαν κάτι που δεν το έκαμαν κοινοί άνθρωποι του σήμερα ,αλλά άνθρωποι που πήραν τ’ άρματα να πολεμήσουν και όπως ο μέγας αγωνιστής Ι. Μακρυγιάννης καταθέτει: «…η τυραγνία των Τούρκων – την δοκιμάσαμε τόσα χρόνια – δεν υποφέρονταν πλέον. και δι’ αυτήν   την τυραγνία, οπού δεν ορίζαμεν ούτε βιόνούτε τιμή ούτε ζωή (ξέραμεν κι’ ότ’ ήμασταν ολίγοι και χωρίς τα’ αναγκαία του πολέμου) αποφασίσαμεν να σηκώσομεν άρματα εναντίον της τυραγνίας. είτε θάνατος είτε λευτεριά». Το 1821 είναι η μοναδική εθνική ώρα που ξέφυγε απ’ τα μέτρα και έφερε με ποταμούς αιμάτων και θυσιών την πολυπόθητη λευτεριά. Η λευτεριά δεν μας χαρίσθηκε, κερδήθηκε με το γιαταγάνι του Έλληνα.

Τα χρόνια πέρασαν και αίμα χύθηκε αρκετό για ποτίσει το δέντρο της ελευθερίας μας και οι θυσίες πολλές και ο πόλεμος μας άφησε για αρκετά χρόνια ήσυχους, όμως τώρα τα τύμπανα του πολέμου ηχούν και πάλι απειλητικά στην περιοχή μας.

Είναι κακό και μπορεί ν’ αποβεί ολέθριο, ο λαός να μην ξέρει την αλήθεια. ο σολωμός δίνει το στίγμα της εγρήγορσης στην σημερινή κατάσταση « πάντ’ ανοιχτά, πάντ’ άγρυπνα, τα μάτια της ψυχής μου». Η σημερινή δυσάρεστη πραγματικότητα είναι ότι ο Ελληνισμός 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 διατρέχει σοβαρότατους κινδύνους και άμεση και προφανέστατη απειλή για την εθνική του υπόσταση και τη ακεραιότητα του ελεύθερου Ελλαδικού και Κυπριακού χώρου.

Ο Νεοσουλτάνος της Άγκυρας, απειλεί την Ελλάδα,  όπως απειλούσε  το 1940 κι ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ

Το ιδεώδες για την Τουρκία θα ήταν να διαπραγματευθεί κάποτε με την Ελλάδα από την ίδια θέση όπως με την Κύπρο κι αυτό θα ήταν ένα νέο 1922,ένα νέο 1974 και η μόνη απάντηση είναι :

«ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ ΕΛΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙΣ»

«Ελέγαμε: ένα Μαραθώνα ακόμα! Ελέγαμε: μια Σαλαμίνα ακόμα! Ελέγαμε: ακόμα ένα Εικοσιένα! Και ήρτες τέλος Συ Μητέρα-Μέρα…» 28.10.1940

Αντώνης Αργυρός, Πρώην υπηρεσιακός υπουργός Επικρατείας, Δικηγόρος