Αντώνης Π. Αργυρός: 200 χρόνια λεύτεροι

Είναι 2ΟΟ χρόνια από το μεγάλο γεγονός της Εθνικής Επανάστασης του 1821 που γιορτάζει το Ελληνικό Έθνος με τόση κατάνυξη, έπειτα  από τόσα αίματα αλλά και με δάκρυα στα μάτια.

Σήμερα δεν υπάρχει σκέψη ελληνική που μην βλέπει το γεγονός αυτό σαν κάτι το απίστευτο, σαν κάτι που δεν το έκαμαν κοινοί άνθρωποι του σήμερα, αλλά άνθρωποι που πήραν τ’ άρματα να πολεμήσουν και όπως ο μέγας αγωνιστής Ι. Μακρυγιάννης καταθέτει: «…η τυραγνία των Τούρκων – την δοκιμάσαμε τόσα χρόνια – δεν υποφέρονταν πλέον. και δι’ αυτήνη την τυραγνία, οπού δεν ορίζαμεν ούτε βιόν ούτε τιμή ούτε ζωή (ξέραμεν κι’ ότ’ ήμασταν ολίγοι και χωρίς τα’ αναγκαία του πολέμου) αποφασίσαμεν να σηκώσομεν άρματα εναντίον της τυραγνίας. είτε θάνατος είτε λευτεριά».

Στη διάρκεια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, οι Εθνικές Συνελεύσεις των επαναστατημένων Ελλήνων υιοθέτησαν τρία συνταγματικά κείμενα (1822, 1823, 1827). Αυτά τα Συντάγματα ήταν επηρεασμένα από τα γαλλικά Συντάγματα του 1793 και 1795, τη Γαλλική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη, το συνταγματικό σχεδίασμα του Ρήγα Βελεστινλή (1797) και τα τρία Συντάγματα των Ιονίων Νήσων.

Όλα τα Συντάγματα της Εθνεγερσίας διακήρυσσαν το δημοκρατικό χαρακτήρα του πολιτεύματος και περιείχαν προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων.

Το 1821 είναι η μοναδική εθνική ώρα που ξέφυγε απ’ τα μέτρα και έφερε με ποταμούς αιμάτων και θυσιών την πολυπόθητη λευτεριά αλλά και ένα κράτος που έμαθε να παλεύει για την Ελευθερία. Η λευτεριά δεν μας χαρίσθηκε, κερδήθηκε με το γιαταγάνι του Έλληνα.

Στα διακόσια χρόνια λευτεριάς  πολλοί έπεσαν για την πατρίδα και για κρατήσουν το δέντρο της λευτεριάς που λάβαμε από τους πατέρες του 1821. Η ιστορική διαδρομή  που άρχισε το 1821 κορυφώθηκε με τους πολέμους 1912-1922,με το 1940-1941 και την αλύγιστη εθνική αντίσταση απέναντί στον ολοκληρωτισμό.

Τα χρόνια πέρασαν και αίμα χύθηκε αρκετό για ποτίσει το δέντρο της ελευθερίας μας και οι θυσίες πολλές και ο πόλεμος μας άφησε για αρκετά χρόνια ήσυχους, όμως τώρα τα τύμπανα του πολέμου ηχούν και πάλι απειλητικά στην περιοχή μας.

Είναι κακό και μπορεί ν’ αποβεί ολέθριο ,ο λαός να μην ξέρει την αλήθεια. Ο Σολωμός δίνει το στίγμα της εγρήγορσης στην σημερινή κατάσταση « πάντ’ ανοιχτά, πάντ’ άγρυπνα, τα μάτια της ψυχής μου.». Η σημερινή δυσάρεστη πραγματικότητα είναι ότι ο Ελληνισμός 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 διατρέχει σοβαρότατους κινδύνους και άμεση και προφανέστατη απειλή για την εθνική του υπόσταση και τη ακεραιότητα του ελεύθερου Ελλαδικού και Κυπριακού χώρου.

Αυτή είναι η αγωνία του Έλληνα που βλέπει κι άλλα μαύρα σύννεφά να κρύβουν το γαλανό ουρανό του.

Σ’ αυτή την φοβερή κρίση που περνάμε, ένα πράγμα πρέπει να κάμουμε άμεσα ,το χρέος μας απέναντι στη ιστορία και στην μνήμη του 1821,να διαφυλάξουμε την εθνική ενότητα ως κόρη οφθαλμού και να μην ενδώσουμε στους όποιους κήρυκες του διχασμού, οι ανδρείοι γράφουν την ιστορία, πρέπει να δούμε τα πράγματα και να αποδείξουμε την αποφασιστικότητα μας στα πλαίσια του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.

Η μοναδική στρατηγική επιλογή της Ελλάδας βρίσκεται στα γνωστά μέχρι σήμερα καταφύγια της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και στην ενδυνάμωση της αμυντικής μας ασπίδας στον υπέρτατο βαθμό.

Αλήθεια θα πετύχουμε έστω τώρα να ξεφύγουμε, από την εθνική μας ασθένεια που φέρνει ο δικός μας διχασμός; ΟΙ Έλληνες γιορτάζουν τα 200 χρόνια από την Ανάσταση του Έθνους με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα και ενότητα.

Ό διεθνής Ιστοριογράφος Άντον Πρόκες φον Όστεν (γερμ. Anton Graf Prokesch von Osten, 1795 – 1876), αυστριακός συγγραφεύς και γράφει : «’Αλλά μία αόρατος και μυστηριώδης δύναμις άνέτρεψε πάντας τούς ανθρωπίνους υπολογισμούς και ή ‘Ελλάς έσώθη, ή Ελλάς άνέστη».

Και είναι Θαύμα, όταν οι ολίγοι νικούν τούς πολλούς, ο! άοπλοι τούς ενόπλους, οι αδύνατοι τούς ισχυρούς, οι ασύντακτοι τούς συντεταγμένους, οι πιστοί τούς άπιστους.

Ας σταθούμε  όλοι λίγες στιγμές όρθιοι και σιωπηλοί  στην ιερή μνήμη των ηρώων  που έπεσαν για την λευτεριά μας.

Ο Αντώνης Π. Αργυρός  είναι  πρώην  υπηρεσιακός υπουργός Επικρατείας – Δικηγόρος