Αντώνης Π. Αργυρός: Η λογοδοσία είναι πλέον το κύριο θέμα της Δημοκρατίας και κυρίως της Δικαιοσύνης – Ένας νέος θεσμός “Ανώτατο Συμβούλιο της Δικαιοσύνης”

Καθημερινά πλέον τα ζητήματα Δικαιοσύνης απασχολούν με ένταση την κοινή γνώμη. Όλοι οι παράγοντες της Δικαιοσύνης συμφωνούν στην ύπαρξη του προβλήματος. To πράγμα έχει σε ορισμένες περιπτώσεις εξελιχθεί σε εφιάλτη.

Όταν κάποιοι έχουν καταδικασθεί σε ισόβια δεσμά, αλλά «καταφέρνουν» να κυκλοφορούν ελεύθεροι και να συνεχίζουν την εγκληματική τους δραστηριότητα σε βάρος της Κοινωνίας. Όταν ως ικέτης προστασίας, προσέφυγε το νεαρό κορίτσι στο Αστυνομικό Τμήμα και αντί προστασίας δολοφονήθηκε μπροστά στον φρουρό αστυνομικό. Όταν καθημερινά διασύρονται, καθυβρίζονται και συκοφαντούνται οι θεσμοί.

Όταν την ίδια ώρα εμείς όλοι ζούμε μια ντροπή, οι ουσία και τύποις κατηγορούμενοι να εκδίδουν την προσωπική τους ετυμηγορία για το έγκλημα που φέρονται ότι διέπραξαν!

Όταν τολμούν κάποιοι να θεωρούν, ότι δεν είναι αυτονόητο ότι κανείς δεν μπορεί να σηκώνει το χέρι και να δέρνει.

Όταν αυτή η εικόνα βίας, όσο ανοίγει πιο πολύ, σχεδόν κάθε μέρα πια, αποκαλύπτει ένα τοπίο φρικτό.

Όταν έρχεται στο φως ένα σκάνδαλο η ένα ανήκουστο έγκλημα, η κοινή γνώμη δεν μπορεί να παραμένει άφωνη. Να υποκρίνεται πως δεν βλέπει και δεν ακούει; Να μην σχολιάζει; Να μην εκφράζει άποψη; Κανείς δεν μπορεί να περιορίσει δικαίωμα στην πληροφόρηση και την ελευθερία της έκφρασης. Δεν είναι όμως δυνατόν, να γίνονται τηλεδίκες με επίσημα αντίγραφα της ποινικής δικογραφίας, ούτε να παραβιάζεται το τεκμήριο αθωότητος από τους εκπροσώπους της Αρχής που προβαίνει την προανάκριση κλπ.

Οι δικαστές μας έχουν επενδύσει όλα τα χρόνια τους σε επίπονες και μακρόχρονες σπουδές ,με μεταπτυχιακούς τίτλους ,διδακτορικά και μεταδιδακτορικά , έχουν ήδη δικηγορήσει , έχουν χάσει κυριολεκτικά τη ζωή τους πάνω στα νομικά κείμενα μελετώντας τα και αναλύοντάς νυχθημερόν ,πολλές φορές όμως βρίσκονται μπροστά σε χυδαία πρωτοσέλιδα για το δικαιοδοτικό τους έργο και η κοινωνία τους αφήνει στο πέλαγος του ζόφου χωρίς «σωσίβιο». Το ίδιο συμβαίνει με κάποιους μαχητές δικηγόρους που υπερασπίζονται το δίκαιο. Κάποιοι χρόνια τώρα «σκέπτονται και προφητεύουν» να καθυποτάξουν την δικαιοσύνη παράλληλα «μεθοδεύουν» την ολοσχερή απαξίωση-υποβάθμιση του δικηγορικού Σώματος, με ύβρεις και συκοφαντίες. H δικαιοσύνη οι δικαστές και οι δικηγόροι έγιναν ιστορικά, αντικείμενα διαβολής, χλευασμού και ειρωνείας.

Λησμονούν και αγνοούν τα πρόσφατα της Ελληνικής Ιστορίας και τους μαχητές δικηγόρους: όπως :τον Ν. Μανδηλαρά, τον καθηγητή Γ-Α Μαγκάκη, τον καθηγητή Ν. Πανταζόπουλο, τον Φ. Ιωαννίδη, τον καθηγητή Φ,Βεγλερή, τον καθηγητή Δ. Ευρυγένη, τον καθηγητή Α.Μανεση και τόσους άλλους. Ας μην λησμονούμε ότι οι δικηγόροι των διωχθέντων από τη δικτατορία δικαστών παρέστησαν στο ΣτΕ οι δικηγόροι Θεοφ. Ζούκας, Γ.Β. Μαγκάκης, Ν. Παπαπολίτης και Ευαγ. Γιαννόπουλος.

Εκτοξεύτηκε εναντίον τους όλη η χυδαιότητα και αναλγησία ,με στόχο το υψηλό φρόνημα των Ελλήνων δικαστών την ταπείνωση και εξαθλίωση των Ελλήνων δικηγόρων. «Όλοι είναι ….φοροφυγάδες, αλητήριοι, συναλλασσόμενοι» κλπ. αθλιότητες δεν το πέτυχαν και είναι βέβαιο ότι δεν θα το πετύχουν του σκοπού τους.

Είναι γελασμένοι. «Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα, κακιά σκουριά δεν πιάνει μηδέ αλυσίδα στου Ρωμιού, και στ’ αγεριού το πόδι». Διεξάγονται για τα σημαντικά ζητήματα της δικαιοσύνης συνεχώς, παράλληλοι μονόλογοι υπευθύνων και ανεύθυνων, ωσάν να μην ακούει κανείς τι ειπώθηκε σωστό ή λάθος, τις περισσότερες φορές με κραυγές και άλλοτε με ύβρεις. Το ζήτημα μοιάζει με διαλόγους κωφών. Το ζήτημα μοιάζει με μια σύγχρονη τραγωδία. Διερωτάται κανείς ποιος τελικά θα πληρώσει το τίμημα; Ο Ελληνικός Λαός βέβαια στο σύνολο του υφίσταται τα επίχειρα της κατάστασης και όσοι διάδικοι έχουν την ατυχία να υποστούν τις συνέπειες του μακρόσυρτου δρόμου της ελληνικής Δικαιοσύνης και την αντοχή και την υπομονή και μακροβιότητα καταφεύγουν τελικά στον υπέρτατο κριτή το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ή το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αναμένω με αγωνία τον τρόπο συμμόρφωσης του Συμβουλίου της Επικρατείας, μετά την 800/2021 απόφαση του, στην απόφαση «Υπόθεση ΖΟΥΜΠΟΥΛΙΔΗΣ κατά ΕΛΛΑΔΑΣ (No. 3) (57246/21)του ΕΔΔΑ, που αποφορά την αποζημιώση για Πρόδηλο σφάλμα του δικαστικού λειτουργού επισύρει ευθύνη του Δημοσίου προς αποζημίωση του άρθρου 105 ΕισΝΑΚ. Με το δεδομένο μάλιστα σ’ ένα Κράτος δικαίου το Σύνταγμα, δεν ανέχεται να παραμένουν αναποζημίωτες ζημίες που κάποιος υφίσταται από ενέργειες οποιουδήποτε κρατικού οργάνου(ΣτΕ 2527/2019).

Όμως το ζήτημα της λειτουργίας της Δικαιοσύνης, είναι θέμα που προφανώς θα απασχολήσει την επικείμενη Συνταγματική Αναθεώρηση, το μεταξύ η κατάσταση είναι εντελώς προβληματική κυρίως διότι υπάρχει αυτή η καθημερινή παρουσία κρίσιμων ζητημάτων χωρίς τον παραμικρό διάλογο των φορέων ης δικαιοσύνης, χωρίς την παραμικρή λογοδοσία ,ζήτημα που έχει αναδείξει και ο νέος Πρόεδρος του ΣτΕ, Καθηγητής του Δικαίου Μιχ.Πικραμενος έχει συγγράψει ένα εξαιρετικό βιβλίο «Η ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ» εκδ ΕΥΡΑΣΙΑ. Η λογοδοσία είναι πλέον το κύριο θέμα της δημοκρατίας και κυρίως της Δικαιοσύνης.

Στο πλαίσιο αυτό της λογοδοσίας και ενημέρωσης προτείνω την Θεσμοθέτηση του « Ανωτάτου Συμβουλίου της Δικαιοσύνης» που θα είναι και το «Εθνικό Συμβούλιο Μεταρρύθμισης Δικαιοσύνης» και μπορεί να γίνει και νέος θεσμός στην Συνταγματική Αναθεώρηση . Δηλαδή ενός συμβουλευτικού οργάνου της Πολιτείας, μιας συντονιστικής επιτροπής από όλους τους λειτουργούς της δικαιοσύνης με θεσμική ιδιότητα(ηγεσίες δικαστηρίων συνδικαλιστικές οργανώσεις δικαστών, Ολομέλεια Δικηγόρων, Συμβολαιογράφων), που να βάλουν το ζήτημα τι πρέπει να γίνει για την βελτίωση του όλου συστήματος απονομής της δικαιοσύνης. Το ζήτημα της αποτελεσματικότητας του δικαστικού συστήματος δεν μπορεί να προχωρήσει εάν δεν υπάρχει ένας ανώτατος φορέας που θα έχει την ευθύνη του κι αυτός ο φορέας πρέπει να απηχεί τις απόψεις όλων των παραγόντων της δικαιοσύνης ώστε να ενεργεί με την αναγκαία συναίνεση. Υπάρχει ένα επιτυχημένο πρότυπο το ΔΣ της Σχολής Δικαστών ΕΣΔΙ. Το ζήτημα δεν μπορεί να επιλύεται κάθε φορά αποσπασματικά. Εκείνοι που μετέχουν πρέπει να ξέρουν τις συνέπειες των αποφάσεων τους με σεβασμό στη Δημοκρατία και τον πολίτη.

ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ ΠΑΝΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗ

«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά»,  Οδυσσέας Ελύτης «Μικρά έψιλον»

*Αντώνης Π. Αργυρός, Δικηγόρος

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr