Αντώνης Π. Αργυρός: Σε ρυθμούς ενός άλλου Εγκέλαδου…στη Δικαιοσύνη

Την Δικαιοσύνη όλοι θεωρητικά τιμούν και σέβονται, αλλά όταν οι Αποφάσεις της δεν είναι αρεστές, ξεχνούν αμέσως τις διακηρύξεις τους και καταγγέλλουν[1] τις αποφάσεις αυτές, σαν «διατεταγμένες»[2].

Κάθε 23η Μαΐου τιμάται η  μνήμη του Giovanni Falcone , του Ιταλού δικαστή που δολοφονήθηκε μαζί με τη γυναίκα του και τρεις σωματοφύλακες, από τη μαφία αυτή την ημέρα, το 1992.Αυτό είναι το ακριβό τίμημα  που πληρώνουν οι δικαστές  υπερασπιζόμενοι την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Θύματα τρομοκρατικών ενεργειών υπήρξαν στο παρελθόν δικαστικοί λειτουργοί: οι Εισαγγελέας Κωνσταντίνος Ανδρουλιδάκης , ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Παναγιώτης Ταρασουλέας , ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Αναστασίος Βερνάρδος  ο Εισαγγελέας Γιώργος Θεοφανόπουλος .

Το τίμημα για την ανεξαρτησία  της δικαιοσύνης, δεν είναι επιθετικός προσδιορισμός, αλλά συστατικό στοιχείο της έννοιας της Δικαιοσύνης. Δίχως ανεξαρτησία δεν υπάρχει Δικαιοσύνη.

Η Δικαιοσύνη κατά τον Γεώργιο Παπανδρέου  είναι το  «Οχυρό της Δημοκρατίας» και κανείς δεν δικαιούται να το αγνοεί.

«Η πιο ωραία λειτουργία της ανθρωπότητας είναι η απόδοση δικαιοσύνης» (ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ)

Ναι, υπάρχουν δικαστές στην Ελλάδα… Και αποδεικνύουν καθημερινά  ότι στέκονται όρθιοι και άξιοι μαχητές στο οχυρό της Δημοκρατίας.

Θα αναφερθώ ενδεικτικά σε μεγάλες δικαστικές προσωπικότητες  στους αείμνηστους: Πρόεδρο του ΣτΕ Μιχάλη Στασινόπουλο και πρώτο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, στον Εισαγγελέα του ΑΠ Ευάγγελο Κρουσταλλάκη , στον Προέδρο του ΑΠ Στέφανο Ματθία, στον Κ. Ρακτιβάν ο οποίος  υπήρξε ο οργανωτής, ο πρωτεργάτης και ο πρώτος πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, την Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ (Ruth Bader Ginsburg). δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ: Μια ζωή για τα δικαιώματα των γυναικών και των φιλελεύθερων αξιών.

Στην Πατρίδα μας, η Δικαιοσύνη λειτουργεί μεν ικανοποιητικά, ταυτόχρονα από πολλά έτη ευρίσκεται στη διαρκή, συνεχή και ανίατη δοκιμασία της καθημερινότητας. Δεν πρόκειται απλώς για έναν τομέα της κρατικής μηχανής, αλλά για έναν από τους τρεις βασικούς πυλώνες της Δημοκρατίας, που δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς ηρεμία και νηφαλιότητα, όταν μάλιστα  πολλές φορές βρίσκονται οι δικαστές μπροστά σε άδικες και υποβολιμαίες επιθέσεις συμφερόντων, σε  χυδαία πρωτοσέλιδα για το δικαιοδοτικό τους έργο και η κοινωνία τους αφήνει στο πέλαγος του ζόφου χωρίς «σωσίβιο». Παντού στον κόσμο οι αποφάσεις των δραστήριων θεωρούνται από όλους και από  τη διοίκηση αναμφισβήτητες. Μόνο στην Ελλάδα εμφανίζεται το φαινόμενο να προσπαθούν κάποιοι να λοιδορήσουν και υβρίσουν την Δικαιοσύνη όταν οι πράξεις της δεν είναι αρεστές και επιθυμούν  να  ξεπεράσουν  την νομολογία με την πρόφαση της άγνοιας. Αυτό αποτελεί έλλειψη σεβασμού στην δικαιοσύνη και κατάλυση του Κράτους Δικαίου. Οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να λειτουργεί η Δικαιοσύνη όπως προβλέπει το Σύνταγμα είναι η ανεξαρτησία, η νηφαλιότητα και η ευθυκρισία, σύμφωνα με τους νόμους και τις νόμιμες διαδικασίες. Έτσι μόνον εξασφαλίζεται και περιφρουρείται το κράτος δικαίου και ο σεβασμός των πολιτών  προς τη Δικαιοσύνη. Μπορούμε να έχουμε διαφορετικές απόψεις, ακόμα και συμφέροντα, οφείλουμε όμως να λειτουργούμε με κανόνες και να έχουμε όρια που επιτάσσουν οι νόμοι, αλλά και η δεοντολογία στο δημόσιο λόγο μας. Ο σεβασμός στους Θεσμούς και στη Δικαιοσύνη αποτελεί υποχρέωση όλων των πολιτών, που λειτουργούν με υπευθυνότητα και σοβαρότητα. Νομίζω ότι είναι κοινός τόπος ότι: ο σεβασμός, το κύρος, η εκτίμηση και η εμπιστοσύνη δεν χαρίζονται! Κερδίζονται, με μοναδικό και αλάθητο κριτήριο  τα καλά μας έργα! Παράλληλα όσοι αναλαμβάνουν δημόσια  αξιώματα και οφείλουν να προασπίζουν, έναντι παντός τιμήματος,  το δημόσιο συμφέρον, αφού: «Η κρατική εξουσία είναι μια, αδιαίρετη και ανήκει στον λαό» (Βλ. αρθ 1παρ2,3 Συντάγματος). Χρειάζεται λίγος σεβασμός στους θεσμούς, η ιστορία και η πείρα διδάσκουν και  είναι  καιρός είναι να συνέλθουμε. Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια από τις κρισιμότερες καμπές της ιστορίας της, ηχούν στον Κόσμο και ειδικά  στην Μεσόγειο ανησυχητικά τα «τύμπανα της αναταραχής».  Οι θεσμοί αποτελούν τον βασικό ιστό πάνω στον οποίο λαμβάνονται όλες οι αποφάσεις και αναπτύσσονται οι ενέργειες του κράτους και των πολιτών και αποτελούν τη μόνη εγγύηση μιας ευνομούμενης και δημοκρατικής πολιτείας. H δικαιοσύνη, οι εφαρμοστές του δικαίου  έγιναν ιστορικά,  αντικείμενα διαβολής, χλευασμού και ειρωνείας, ύβρεων ακόμη και απειλών. Εκτοξεύτηκε εναντίον τους όλη η χυδαιότητα, με στόχο το υψηλό  φρόνημα των  Ελλήνων δικαστών την ταπείνωση και εξαθλίωση των Ελλήνων δικηγόρων, δεν το επέτυχαν και είναι βέβαιο ότι δεν θα το επιτύχουν.

Επίλογος

«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά.» Οδυσσέας Ελύτης «Μικρά έψιλον»

[1] Βλ. Βασίλης Χειρδάρης: «Η κριτική και τα όρια ευπρέπειας και σεβασμού της Δικαιοσύνης» https://www.dikastiko.gr/articles/

[2] Βλ. Πρακτικά για την Αναθεώρηση του Συντάγματος στη Επιτροπή Αναθεωρήσεως, Συνεδριάσεις 5, 14/9/2000 και 10, 11, 12/10/2000.

*Αντώνης Π. Αργυρός, Δικηγόρος

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr