Αντώνης Ξυλουργίδης: Η πανδημία, μια πραγματικότητα σε πεδίο προκλήσεων

Του Αντώνη Ξυλουργίδη* Ξαφνικά τίποτα δεν είναι όπως πριν. Κλειστά μαγαζιά,επιχειρήσεις, σχολεία, χώροι δουλειάς. Αδειοι δρόμοι, πεζοδρόμια χωρίς την ζωντάνια της κίνησης, το χρώμα της κοινωνίας των ανθρώπων. Ασάλευτη πραγματικότητα με απόντες πρωταγωνιστές το ανθρώπινο είδος. Τώρα δεν μετρούν τα πλούτη, τα σπίτια, η εξουσία. Αδύναμοι και ανόητοι, μικροί και ταπεινωμένοι όσοι πίστευαν ότι είναι […]

NEWSROOM
Αντώνης Ξυλουργίδης: Η πανδημία, μια πραγματικότητα σε πεδίο προκλήσεων

Του Αντώνη Ξυλουργίδη*

Ξαφνικά τίποτα δεν είναι όπως πριν. Κλειστά μαγαζιά,επιχειρήσεις, σχολεία, χώροι δουλειάς. Αδειοι δρόμοι, πεζοδρόμια χωρίς την ζωντάνια της κίνησης, το χρώμα της κοινωνίας των ανθρώπων. Ασάλευτη πραγματικότητα με απόντες πρωταγωνιστές το ανθρώπινο είδος. Τώρα δεν μετρούν τα πλούτη, τα σπίτια, η εξουσία. Αδύναμοι και ανόητοι, μικροί και ταπεινωμένοι όσοι πίστευαν ότι είναι κάπου ψηλά βλέποντας όλους τους άλλους με βλέμμα ζοφερό, κρυφογελώντας.

Είμαστε στην ίδια μοίρα,είναι καιρός να ξαναγνωριστούμε για να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Δεν υπήρχε μέτρο στην ελληνική κοινωνία ακόμα και μετά το οικονομικό σοκ του 2015 παραμένουμε αμετροεπείς σε κάθε τι που σήμερα εν μέσω πανδημίας φαντάζει πολυτέλεια. Μετρήσαμε ποτέ άραγε την ευθύνη μας σε σχέση με όσα συμβαίνουν,όχι,πάντα προηγούνταν η κριτική ως αποτέλεσμα της πνευματικής αναξιοπιστίας και ανασφάλειας μας. Η σύγχρονη κοινωνία δεν αφομοίωσε ποτέ τα θετικά της παγκοσμιοποίησης παρά ενήργησε ως εν συνόλω υπεκφεύγουσα των ευθυνών και των υποχρεώσεων της. Κυνηγάμε ανεξέλεγκτα με πρωταγωνιστή τον αλαζονικό μας εαυτό.

Οι συνέπειες που θα επιφέρει η πανδημία ακόμα και μετά την γνωστοποίηση του εμβολίου σε λίγους μήνες θα είναι τεράστιες. Το «πείραμα» θα επηρεάσει τους πιο αδύναμους, καταστρέφοντας την δομή των ευρωπαϊκών οικονομιών. Ηδη οι ευρωπαίοι εταίροι μας αντιλαμβάνονται με περισσή πονηρία ότι η πανδημία είναι μια ευκαιρία επίδειξης συμπόνοιας για τα οικονομικά εγκλήματα και πειράματα που σχεδίασαν από το 2010 και μετά σε βάρος της Ελλάδας. Δεν είναι τυχαίο ότι τα ελληνικά ομόλογα συμμετέχουν στην ποσοτική χαλάρωση της Ευρωπαϊκής κεντρικής Τράπεζας για πρώτη φορά μετά το 2015 και η Ελλάδα συμμετέχει ισότιμα στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς μέσω της δυνατότητας αγοράς περίπου 12 δις ευρώ ελληνικών ομολόγων. Ας είμαστε σίγουροι ότι δεν γίναμε ξαφνικά το αγαπημένο παιδί της Ευρώπης.

Ακόμα και σήμερα η Ε.Ε στέκεται σαν άδειο κουφάρι απέναντι στις εξελίξεις, αποδεικνύοντας ότι δεν έχει αντανακλαστικά για άμεσες λύσεις όταν προκύπτουν έκτακτες ανάγκες και παρουσιάζει σαν τεράστιο βήμα την αναστολή των κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας του Συμφώνου σταθερότητας. Αρνείται πεισματικά την έκδοση κοινού χρεωστικού μέσου ή αλλιώς ευρωομόλογου για την συγκέντρωση κεφαλαίων ως χρηματοδοτικών μέσων για τις τεράστιες ζημιές που θα προκύψουν τους επόμενους μήνες της ύφεσης που θα ακολουθήσει. Δεν υπάρχει κοινή διάθεση ευρω-διακυβέρνησης,είμαστε μαζί στα εύκολα αλλά χωριστά στα δύσκολα.

Οι επόμενοι μήνες θα είναι δύσκολοι και πρέπει όλοι αναμφίβολα να το συνειδητοποιήσουμε. Το αφήγημα των επενδύσεων, της ανάπτυξης, των νέων θέσεων εργασίας είναι παρελθόν καθώς η ύφεση και ένα νέο οικονομικό κραχ είναι προ των πυλών όσο έγκαιρα και αν λειτούργησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Αν είμαστε τυχεροί και ξεπεραστεί ταχύτερα η ασύμμετρη κρίση, ίσως σε κάποιο βαθμό μετριαστεί η επερχόμενη ύφεση, πλην όμως είναι επίκαιρη και πάλι η ανάγκη για ένα συνολικό σχέδιο «Μάρσαλ» που θα περιλαμβάνει πέρα από οικονομική βοήθεια και πολιτικές μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση ενός Ευρω-συντάγματος, μιας κοινής ευρωπαϊκής διακυβέρνησης με θεσμούς και όργανα που θα λειτουργούν για τις ανάγκες των εθνικών κυβερνήσεων,δημοκρατικά και όχι αντιδεοντολογικά, με εκπροσώπους κυβερνήσεων και όχι funds, με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς χωρίς τιμωρητικές συμπεριφορές.

Στην διαφαινόμενη ανάγκη, προέκυψε η αναγκαιότητα του ισχυρού κρατικού μηχανισμού, της ατομικής ευθύνης, της εκτίμησης του αυτονόητου της δημόσιας υγείας. Οσο μας πληγώνει αυτή η πανδημία άλλο τόσο θα μας κάνει σοφότερους. Είναι η πρώτη φορά που θα σκεφτούμε βαθιά μέσα μας τι μας λείπει, τι πραγματικά θέλουμε, σε ποιον άξονα πρέπει να κινηθεί η ζωή μας από εδώ και πέρα και όλα αυτά κάποτε θα ανήκουν στο παρελθόν, εμείς όμως οφείλουμε να κρατήσουμε το τιμόνι του εαυτού μας. Από εμάς εξαρτάται η κατεύθυνση της σκέψης μας, εμείς ελέγχουμε το σημαίνον και το σημαινόμενο, ας αλλάξουμε την πρόσληψη του συλλογικού μας εαυτού.Η κρίση αυτή είναι ευκαιρία για το πολυτιμότερο, την αλληλεγγύη και την ποιότητα ζωής του αυτονόητου.

Δικηγόρος-Πολιτικός επιστήμονας, υπ.Διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου ΑΠΘ

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ