Δημήτρης Αναστασόπουλος: Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών ή Δικηγορικός Σύλλογος Ημετέρων

Του Δημήτρη Αναστασόπουλου*

Στο τέλος ενός πολύ δύσκολου δικαστικού έτους, τους τελευταίους μήνες του οποίου ζήσαμε – και ζούμε – πρωτόγνωρες καταστάσεις, και εν αναμονή ενός νέου, μέσα σε κλίμα ανασφάλειας για το τι μπορεί να μας περιμένει, το δικηγορικό σώμα βρίσκεται πολλαπλώς πληγωμένο: επαγγελματικά-οικονομικά και ηθικά. Πέραν των αδιαμφισβήτητων λαθών από πλευράς κυβέρνησης, φανερώθηκε πλήρως και η αναποτελεσματικότητα, η «γύμνια» της συνδικαλιστικής μας ηγεσίας, οδηγώντας έτσι σε περαιτέρω απαξίωση του Συλλόγου στη συνείδηση των συναδέλφων, οι οποίοι, στην πλειοψηφία τους, αισθάνονται ότι είναι απελπιστικά μόνοι τους.

Η αναποτελεσματικότητα, όμως, οι αστοχίες και τα σκάνδαλα που φανερώθηκαν εκκωφαντικά αυτό το διάστημα δεν είναι συγκυριακά, δεν είναι «μια κακιά στιγμή» μέσα σε ένα γενικότερα δύσκολο περιβάλλον. Είναι βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός συγκεκριμένου μοντέλου διοίκησης που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια και το οποίο έχει οδηγήσει πρώτα στην αποξένωση της μεγάλης πλειοψηφίας των συναδέλφων από το Σύλλογο τους και συνακόλουθα στην απαξίωση των εκπροσώπων μας έναντι της πολιτείας και της κοινωνίας. Μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι η κοινή διαπίστωση όλων ότι ο μόνος κλάδος που δεν εισακούγεται από την πολιτεία είμαστε εμείς. Όταν ο ΔΣΑ έχει πάψει να αποτελεί τον «πρώτο επιστημονικό Σύλλογο» της χώρας, όταν η διοίκηση του τον αντιμετωπίζει ως «μαγαζί», τα κλειδιά του οποίου πρέπει να διατηρεί εσαεί, δημιουργώντας για το σκοπό αυτό «στρατό» ημετέρων, εις βάρος των πολλών, όταν αντί να δημιουργούνται θεσμοί και αυτοματοποιημένες διαδικασίες προς εξυπηρέτηση των μελών σου ενισχύεται η αντίληψη του «να έχεις μπάρμπα στην Κορώνη» (άλλως, πρόσβαση στο γραφείο του Προέδρου), όταν επικρατεί ο άκρατος λαϊκισμός, η υπερφλυαρία, η αλαζονεία και η αδιαφάνεια, όταν σε κάθε είδους επιτροπή (νομοπαρασκευαστική ή άλλη) δεν προτείνεις τους ικανότερους αλλά τους συνδικαλιστικούς σου φίλους, όταν έχεις απωλέσει το κύρος σου πρώτα στα μέλη σου, δεν μπορείς να αναμένεις ότι θα έχεις σοβαρό παρεμβατικό λόγο αλλού.

Η παραπάνω αντίληψη είναι που έφερε και όσα θλιβερά ζήσαμε τους τελευταίους μήνες: την αδυναμία εξασφάλισης στήριξης στους πιο αδύναμους, και όχι άκριτα σε όλους, τη σοβαρή δυσλειτουργία σε ζητήματα καθημερινότητας, τις άστοχες επιλογές σε ζητήματα έντονου κοινωνικού ενδιαφέροντος, την χωρίς αιδώ εκμετάλλευση θεσμών όπως η νομική βοήθεια και οι αρχαιρεσίες στα σωματεία προς δημιουργία πελατειακού συστήματος, την παραίτηση μέλους του Δ.Σ., συνοδευόμενη από σοβαρές καταγγελίες για την «καμαρίλα» που επικρατεί, κ.ά. Και βεβαίως, αντί σε κάθε πρόβλημα να αναζητείται μια πραγματική λύση, επιλέγεται η υποκριτική-επικοινωνιακή διαχείριση, η άκρατη «επιστολογραφία», οι ανέξοδες εξαγγελίες συνδικαλιστικής γυμναστικής, ο λαϊκίστικος, παλαιοκομματικός λόγος, η αδιαφάνεια.

Ως νομικοί έχουμε μάθει να αναζητούμε πάντα τον αιτιώδη σύνδεσμο. Όσα ζούμε τους τελευταίους μήνες συνδέονται αιτιωδώς με τη νοοτροπία που εξαρχής διέπει τη σημερινή ηγεσία του σώματος. Απλώς πριν καλύπτονταν όλα κάτω από το επικοινωνιακό χαλί. Τώρα που τα γεγονότα τράβηξαν το χαλί, αποδείχθηκε ότι ο «βασιλιάς είναι γυμνός».

Δυστυχώς, ο ΔΣΑ έχει μετατραπεί σε Δικηγορικό Σύλλογο Ημετέρων, με τα αποτελέσματα που όλοι διαπιστώνουμε. Δεν ενδιαφέρει η πραγματική αναβάθμιση του κύρους, των υπηρεσιών, της αποτελεσματικότητας του ΔΣΑ αλλά η διατήρηση και επέκταση ενός συστήματος που υποβιβάζει τα μέλη μας σε «νούμερα» ψήφων, που καλλιεργεί την «επιδοματική» αντίληψη, την αντίληψη της μικροεξυπηρέτησης προς δέσμευση φωνών και συνειδήσεων. Δεν έχουμε έναν ΔΣΑ για τους πολλούς, για όλους, αλλά έναν ΔΣΗ για τους λίγους, για εκείνους που θα τους επιτρέψουν να διατηρούν τα κεκτημένα για πάντα. Η απαξίωση του Συλλόγου μπορεί να ενοχλεί εμάς, εσάς, αλλά καθόλου δεν ενοχλεί εκείνους που σήμερα διοικούν. Όσο λιγότεροι ασχολούνται, όσο λιγότεροι ψηφίζουν, τόσο καλύτερα για αυτούς.

Όμως κάθε παρακμή γεννά νομοτελειακά την ακμή, αργά η γρήγορα. Χρέος των πολλών είναι να χτίσουμε ξανά έναν Σύλλογο που θα ενισχύει την αξιοπρέπεια των μελών του, που θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις προόδου για όλους, που θα υπηρετεί τα μέλη του και όχι το αντίστροφο. Μπροστά μας έχουμε ακόμα δύσκολες, ίσως πολύ δύσκολες συγκυρίες, για τους πολλούς. Για αυτό είναι ευθύνη όλων μας, ευθύνη των πολλών, να φύγουμε από τον ΔΣΗ και να δημιουργήσουμε ξανά τον ΔΣΑ!

*Το παρόν άρθρο αποτελεί το editorial του magazino «ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΗΓΟΡΟ», το οποίο μπορείτε να το βρείτε στα δικαστήρια και στην ιστοσελίδα www.metodikigoro.gr

*Επικεφαλής του Συνδυασμού «Με Το Δικηγόρο”

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr