Δημήτρης Χ. Παξινός: Έξις δευτέρα φύσις. Άλλως μιθριδατισμός

Η χώρα μας έχει αφεθεί σε μεγάλο βαθμό στον ωχαδελφισμό και την ανοχή σε παράτυπες, στα όρια της παρανομίας, συμπεριφορές και δεν χωρούν άλλοθι σ αυτές. Είναι αλήθειες διαχρονικές που μας πληγώνουν αλλά δεν μας προβληματίζουν πλέον. Κυνισμός η αναγνώριση της ζώσης πραγματικότητας, την οποία βιώνουμε καθημερινά, από τα ψηλά στα χαμηλά και διαπερνά την ραχοκοκαλιά της χώρας, χωρίς γυρισμό, ίσως. Μοιάζει σαν παραίτηση απ αυτό που κάποτε θεωρούσαμε αυτονόητο. Όπως και τόσα άλλα.

Προσαρμοστήκαμε μην μπορώντας να αντιδράσουμε, μη έχοντας τα μέσα να αντισταθούμε. Και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, όταν το μπαξίσι έχει επανέλθει, θριαμβεύει, σχεδόν σε κάθε συναλλαγή. Το ζούμε καθημερινά, μας έγινε συνήθειο και το χρησιμοποιούμε γιατί κινδυνεύουμε να μείνουμε απ έξω απ αυτό που δικαιούμαστε και είναι υποχρέωση των δημοσίων υπηρεσιών και όχι μόνο κι αντίστοιχο δικαίωμα μας. Είναι κοινό μυστικό ότι πρέπει να χεις απόθεμα χρηματικό για την ασφαλή και γρήγορη εξυπηρέτηση είτε για λόγους υγείας είτε για λόγους πολεοδομικούς είτε για λόγους άλλους που εκφεύγουν του παρόντος για μην θίξουμε ιερές αγελάδες που βόσκουν παντού. Δεν είμαστε κοινωνία αγγέλων κι ούτε μεγαλώνουμε σε ιερούς χώρους, κι άλλωστε όσοι επιχείρησαν με νόμιμα μέσα έσπασαν τα μούτρα τους, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Τον παραμέρισαν οι συνάδελφοι του, γιατί ήταν ανεπίδεκτος μαθήσεως και χαλούσε την πιάτσα. Κι αυτή η πιάτσα είναι γνωστό ότι δεν συγχωρεί αποκλίσεις και παρεκλίσεις απ το δεδομένο και καθιερωθέν ως εθιμικό δίκαιο πλέον. Κι αυτό το εθιμικό δίκαιο το ακολουθεί ο κάθε πολίτης για να εξυπηρετηθεί. Όπως και το ρουσφέτι, κατάλοιπο της Τουρκοκρατίας και ενδυναμωθέν κατά πολύ.

Και το γνωρίζει καλά και ο πολιτικός που θα σπεύσει να βοηθήσει με το αζημίωτο, στις εκλογές.   Όλοι το ξέρουν κι όλοι το απεχθάνονται μόνο που δεν το αποχωρίζονται και εναλλάσσονται σ αυτό το ατέρμον παιγνίδι της μικρής η μεγάλης διαπλοκής. Έτσι δεν μας προκαλεί εντύπωση η ευχέρεια με την οποία κτίζουν μέσα σε δάση, ρΆμματα  και σ αιγιαλούς για να φέρω ένα κλασσικό παράδειγμα αρρωστημένης σχέσης πολιτείας και πολιτών, που συνεχώς αυθαιρετεί και τους καλεί να αυθαιρετήσουν αφού όλοι γνωρίζουν την εξέλιξη της αυθαιρεσίας. Θα κληθούν να τα νομιμοποιήσουν καταβαλλοντας πρόστιμα για την ενίσχυση του αμαρτωλού κρατικού κορβανά, χωρίς περαιτέρω συνέπειες. Ας μην απορούμε για τις τραγικές, καταστροφικές πυρκαγιές και πλημμύρες και σεισμούς με θύματα ανθρώπινες ζωές που οφείλονται στην εγκληματική πολιτική που ακολουθείται διαχρονικά με επιπτώσεις πολύ δυσάρεστες για το σύνολο. Ο τρώσας και ιάσεται, δεν ισχύει,  αλλά φέρνει κι άλλες ανεπούλωτες πληγές στο σώμα. Είναι πολλά τα συμφέροντα και μ αυτήν τη σκέψη εγκαταλείπεται η όποια προσπάθεια επαναφοράς στην προτέρα κατάσταση, μόνο που θα πας πολλά χρόνια πίσω να την βρείς και να την ονοματίσεις. Την εποχή της φαύλης ευμάρειας, που άλωσε τις ψυχές, μηδένισε τις αξίες ανεπιστρεπτί. Ο,τι χάνεται δύσκολα επιστρέφει,  κι ακόμη πιο δύσκολα ανακαλείται στην μνήμη.

Ψάχνουν οι κομματικοί σχηματισμοί τους κατάλληλους υποψήφιους για μια θεση στα ψηφοδέλτια η σε κυβερνητικές θέσεις. Δεν επιτυγχάνουν πάντα. Φυσικό είναι. Μα αν ρίξεις μια ματιά γύρω σου πολλοί καιροφυλακτούν να πάρουν την θέση του. Άλλωστε  προτιμούνται τα φρούτα εποχής. Έστω με ατέλειες. Σε ατελή κόσμο ζούμε άλλωστε κι όλα συγχωρούνται. Κάπως έτσι όλα ξεπερνιούνται. Εκλογές Άλλωστε έρχονται. Ο,τι συμμαζέψαμε να το σκορπίσουμε. Τ είχες Γιάννη τ είχα πάντα. Μιθριδατισμό το λένε αυτό που συμβαίνει γύρω  μας και εθιμικώ δικαίω λειτουργεί ως υποκατάστατο του νόμου, όταν ο νόμος δεν λειτουργεί η λειτουργεί όλως επιλεκτικά. Όχι σπανίως. Έξις δευτέρα φύσις.