Δημήτρης Κουρέας : Δικαιοσύνη σε αποστειρωμένα εργαστήρια ;

Ελάχιστες διεξαχθείσες δίκες και η ετυμηγορία τους γίνονται ορόσημα της Ιστορίας. Ελάχιστες υπερβαίνουν την εμβέλεια ενός ακροατηρίου , των διαδίκων μιας δίκης, και θέτουν βάσεις ιστορικής και συλλογικής αυτογνωσίας.

Η πρόσφατη απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών , υπό την προεδρία της Μαρίας Λεπενιώτη και συνέδρους τους Γεσθημανή Τσουλφόγλου και Ανδρέα Ντόκο , μετά από επίμοχθη ακροαματική διαδικασία πέντε και πλέον ετών , ανήκει αναμφίβολα στην εν λόγω χορεία.

Η αποδεικτική διαδικασία, η πληθώρα μαρτύρων και τα αδιάσειστα έγγραφα, έκριναν συμπεριφορές και πράξεις, έκριναν τετελεσμένα εγκλήματα που δεν θα έπρεπε να μας θορυβήσουν . Για τους ενόχους, δεν θα έπρεπε να πέφτουμε από τα σύννεφα.

Πιστεύω πως η κοινωνία , το πολιτικό σύστημα , τα ΜΜΕ , έχουν κάνει την αυτοκριτική τους. Όλα δείχνουν πως έχουν αναμετρηθεί με τα τέρατα τους. Και τα έχουν κερδίσει.

Με αφορμή την ιστορική δίκη και την απαγγελία της καταδικαστικής απόφασης , διατυπώθηκαν ποικίλες απόψεις για τις σχέσεις και την διάδραση θεσμών και κοινωνίας .

Δικαιούνται οι πολίτες να μετέχουν σε μια συγκέντρωση ενόψει της απαγγελίας μια δικαστικής απόφασης;

Επιτρέπεται η διεξαγωγή μιας δίκης να αποτελεί αντικείμενο πολιτικής , να τίθεται ως παράμετρος του δημοσίου λόγου;

Νομίζω πως παραγνωρίζουμε το γεγονός, πως σε μια δημοκρατική πολιτεία , τα συντεταγμένα όργανα της δικαστικής λειτουργίας δεν απονέμουν δίκαιο εν κρυπτώ και παραβύστω, η δικαστική λειτουργία είναι αρμός του δημοκρατικού πολιτεύματος , αλλά και θεμέλιο της κοινωνικής οργάνωσης.

Ασφαλώς , ως μετεξέλιξη του Κοινωνικού Συμβολαίου , το Σύνταγμα καθορίζει ποιοι είναι οι φορείς της δικαστικής λειτουργίας και ποιες είναι οι αρμοδιότητες τους. Ασφαλώς η δικαστική απόφαση αποτελεί την κατά συνθήκην αλήθεια , μόνο και μόνο επειδή ακολουθήθηκε η δικονομικά ενδεδειγμένη διαδικασία και εκδόθηκε κατά τους νόμιμους τύπους.

Όμως πέραν αυτού , πέρα από τον αναγκαίο θεσμικό σεβασμό, υπάρχει και μια επιπλέον παράμετρος. Η εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς. Ο σεβασμός της δικαστικής απόφασης όχι μόνο ως έκφανση συμμόρφωσης και νομιμοφροσύνης, αλλά ως συνομολόγηση της δικαιότητάς της.

Και το Σύνταγμα και ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας κατοχυρώνουν εγγυήσεις προς αυτήν την κατεύθυνση. Η αρχή της δημοσιότητας των συνεδριάσεων είναι μια απ’αυτές . Η υποχρέωση αιτιολόγησης της απόφασης, επίσης. Η ασφάλεια δικαίου δεν εξαντλείται σε μια διαδικαστική αρτιμέλεια , επιζητά και την ουσιαστική φερεγγυότητα και αξιοπιστία.

Και όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να γίνουν σε γυάλινους απομονωμένους πύργους.

Το έργο του δικαστή είναι να εκδίδει αποφάσεις κατά συνείδηση και κατά τις επιταγές του νόμου. Πολλές φορές και σε αντίθεση με το λεγόμενο κοινό περί δικαίου αίσθημα. Γιατί ο δικαστής είναι ταγμένος βάσει Συντάγματος να αποφαίνεται ποιος είναι αθώος και ποιος ένοχος.

Όχι η κοινή γνώμη , ούτε τα ΜΜΕ.

Όταν όμως  η δικαστική κρίση, η δικαστική απόφαση, τυχαίνει να εναρμονίζεται με την κοινωνική αντίληψη μιας πραγματικότητας ,  με την κοινωνική σύλληψη του δικαίου ,  με βιωμένες ψηφίδες του ιστορικού μας γίγνεσθαι, τότε αυτή η δικαστική απόφαση εξοπλίζεται με πολλά περισσότερα από την δεσμευτικότητα και τα έννομα αποτελέσματα της.

Και ταυτόχρονα θωρακίζει την ίδια την Δημοκρατία και την Δικαιοσύνη , ως υπέρτατων αγαθών μιας κοινωνία.

Ο Δημήτρης Κουρέας είναι Δικηγόρος Πάτρας

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr