Δημήτρης Νεμέτης: Η “διαμάχη” δικαστών και δικηγόρων και μία προτεινόμενη λύση

Πριν χρόνια πολλά, πάντως πάνω από είκοσι πέντε, είχε αναρτηθεί εν είδη τριλογίας μία αφίσα στο δικαστικό μέγαρο Θεσσαλονίκης. 2-3 βδομάδες πρώτα εκείνη που φαίνεται μόνο ένα μέτωπο. Μετά άλλες 2-3 βδομάδες εκείνη που φαίνονται 3 μέτωπα. Όλοι απορούσαν διερωτώντο; Κάποιοι λέγανε θα είναι για καμιά θεατρική παράσταση, άλλοι για κάποιο διαφημιστικό τρικ, οι περισσότεροι λύση δεν έβρισκαν στα πηγαδάκια. Πάντως ήταν μόνιμο θέμα συζήτησης εκείνη την εποχή. Και ήρθε το τρίτο κομμάτι παζλ της τριλογίας με τα σχετικά σχόλια. «Αξιότιμοι Δικαστές αν οι Δικηγόροι είναι χαμηλά δεν θα τους βλέπετε, το κύρος των δικηγόρων συν καθορίζει το κύρος της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ».

Τότε πάλι υπήρχε αντιπαλότητα μεταξύ δικαστών και δικηγόρων. Δεν θυμάμαι καν για ποια ζητήματα. Άλλωστε ο χρόνος ο καλύτερος γιατρός. Και τα τωρινά μετά από 25 χρόνια χνούδι στον άνεμο…Ε μετά την ανάρτηση και του τρίτου μέρους, όσο να πεις ένα μικρός χαμός έγινε ..και οι αφίσες μετά από καυστικούς σχολιασμούς και ακραίες αντιπαραθέσεις …αποκαθηλώθηκαν σύντομα.. Φαντάσου να υπήρχαν τα περίφημα ΜΜΕ ή οι κοινωνικές δικτυώσεις. Τα προβλήματα, οι αντιπαραθέσεις φυσικά συνεχίστηκαν .. απόδειξη ότι γράφουμε αυτό το άρθρο. Κακά τα ψέματα αν ρωτήσεις τον καθένα θα πει τα βάσανα του.. το δικό του πρόβλημα μπροστά όχι του άλλου. Είναι στην ανθρώπινη φύση.

dikastiko.gr

Αν με ρωτάς επίσης δεν πιστεύω σε βαρύγδουπες φράσεις που με την πάροδο των ετών χάνουν και το νόημα τους ή να χρειάζονται συνεχώς επιβεβαίωση από τις εκάστοτε διοικήσεις και διοικουμένους.. Ή τα λύνεις τα θέματα ή τα ξεχνάς. Τι νόημα έχει αυτό το «συλλειτουργός της δικαιοσύνης και το κύρος της δικαιοσύνης» όταν τότε δεν λύθηκαν.. και σήμερα 2022 πάλι να μιλάμε για τα ίδια ή και περισσότερα;

Ας πούμε μερικές αλήθειες.

1.Θεωρώ ότι εάν ο χρόνος που δαπανάται στη σύνταξη εκατέρωθεν πολλαπλών ανακοινώσεων και πολλαπλών σελίδων (όχι ότι πάνε χαμένες – έχουν την αξία τους) δαπανάτο για ωφέλιμη συνεργασία των μερών, θα είχαμε επιλύσει έστω 5-10 θέματα που αφορούν τη ζωή όλων μας (δικαστών και δικηγόρων) εκεί μέσα στα δικαστήρια, που εν πολλοίς γίνεται και δεύτερο σπίτι αν μετρήσεις τις ώρες που δαπανά κανείς.

2.Η αντιπαλότης σε τόσο δημόσια έκθεση, μειώνει το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των πολιτών σε θεσμούς, δίνει λαβές για όλως εσφαλμένα συμπεράσματα ενώ η πραγματικότητα είναι άλλη και αυτό αποτυπώνεται μετά σε γκάλοπ και μετρήσεις (που εγώ προσωπικά ποτέ δεν τις πιστεύω και ποτέ δεν τις «ανέγνωσα»).

Ποιος, που και με ποιον τρόπο θέτει τα ερωτήματα. Πλήρης αδιαφάνεια. Που, ποιος και πότε απαντάει…

3.Θεωρώ ότι τίποτε μα τίποτε δεν πρέπει να κατευθύνεται από κακώς εννοούμενο συνδικαλιστικό, παραταξιακό, συντεχνιακό και ενίοτε από πολιτικό ενδιαφέρον. Καταστρέφει την ουσία, την απλή πρακτική θεώρηση των πραγμάτων.

Πόσο μάλλον όταν έχουμε συνεχείς ανακοινώσεις από διοικήσεις και αντιπολιτευόμενους τις διοικήσεις.

Ξέρετε τα πράγματα είναι απλά, πολύ απλά για να τα κάνουμε περίπλοκα. Γνωστά τα προβλήματα και οι λύσεις αυτών γνωστές.

Πρακτικά μυαλά θέλουμε, απλή βούληση, θέληση για υλοποίηση (από το αρμόδιο οικονομικό υπουργείο βέβαια) και τη γνωστή λύση κλάσματος μισθός / απόδοση ( ελαφρά άλυτο αυτό.) Οι λεκτικές αποσυμπιέσεις και οι ανακοινώσεις δεν έλυσαν ποτέ τίποτε. Ή πράττεις ή δεν πράττεις.

Δεκτές μόνο προτάσεις που θα αρχίζουν από τα χείλη των απανταχού αρμοδίων: έκανα, κάναμε, πραγματοποιήσαμε.. Απορρίπτεται κάθε φράση που ξεκινάει από ΘΑ… Για να δούμε πόσες φράσεις θα μείνουν.

Θέτω ένα προβληματισμό εδώ σχετικό με τα παραπάνω ,  που όπου και να το ρωτάω το 90% δεν συμφωνεί μαζί μου. Μπορεί να κάνω λάθος αλλά ας το δούμε.

Καταρχήν διευκρινίζω ότι είμαι  κάθετα αντίθετος σε οτιδήποτε αόριστο, σε αόριστες έννοιες και ανώνυμο.

Πχ Δικαιοσύνη, ο νομοθέτης , το κόμμα , ο σύλλογος , ο θεσμός  ο τάδε ο θεσμός, ο δείνα …Είδατε τι πάθαμε με  τους θεσμούς στα οικονομικά ( εκεί και αν υπάρχει ονοματεπώνυμο…αλλά κανείς δεν τολμάει να το ψελλίσει ..) και άλλες τινές έννοιες  και ορισμοί αόριστοι .

Πίσω λοιπόν από αυτά τα αόριστα τα ανώνυμα κρύβονται όλα τα «αμαρτήματα».

ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ . Δεν υπάρχει τίποτε ανώνυμο.

Ο νομοθέτης  ήταν ο τάδε και ο τάδε που κάθισαν και γράψανε τα άρθρα. Κλπ κλπ.

Και εν προκειμένω έχουμε ένα πολύ μα πολύ γενικό θεσμό. 

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

Μια καραμέλα που ακούγεται πολύ συχνά από πολλούς σε πολλές διαστάσεις.

Αν ακούσεις τηλεόραση  η ραδιοφωνικό σταθμό όλοι μα όλοι:

« κύριε δημοσιογράφε έγινε εκείνο, έγινε το άλλο στραβό ..δεν έχουμε κράτος ..δεν υπάρχει κράτος …. που είναι το κράτος; …Απουσιάζει το κράτος… που ήταν εκεί  το κράτος;;

Οδός Ιπποδρομίου 7 στον 4 όροφο αυτή ζει μια οικογένεια.

Ο πατέρας είναι έφορος . Η μητέρα δικηγόρος . Ο γιος είναι δικαστής και η κόρη ιδιωτική υπάλληλος .

Το πρωί ο ένας πάει στην αρμόδια ΔΟΥ , η σύζυγος στα δικαστήρια , ομού μετά του υιού της του δικαστή και η κόρη σε μια εταιρία πώλησης λιπαντικών όπου εργάζεται στο ταμείο.

Το βράδυ συναντιούνται στο βραδινό φαγητό.

Δηλαδή το πρωί ο ένας ΚΡΑΤΟΣ , Ο ΑΛΛΟΣ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ;

Η ΑΛΛΗ ΙΔΙΩΤΗΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ .

Το βράδυ όλοι στις ίδιες οικογένειες δεν ζούνε;

Το βράδυ δεν ανταλλάσσει το κράτος απόψεις με τον διοικούμενο; 

Και θα ρωτήσω .. Δεν είναι το κράτος εγώ, εσύ, η μάνα μας, η αδερφή μας , ο γιος μας, ο μπαμπάς μας ,ο φίλος μας η ο γείτονας;

Αυτοί όλοι δεν είμαστε οι ίδιοι που διαμαρτυρόμαστε ότι δεν υπάρχει κράτος;

Η το κράτος έρχεται  κάθε πρωί από αλλού και το βράδυ ξαναφεύγει;

Όχι για μένα δεν είναι τίποτε διαφορετικό.

Στην ίδια πόλη ζούμε ,τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουμε , στα ίδια σπίτια ζούμε, την ίδια σκάρτη κοινωνία αντιμετωπίζουμε , στα ίδια καφέ και εστιατόρια συγχρωτιζόμαστε και ξαφνικά μου λέτε ότι το βράδυ όλοι είναι οικογένειες και το πρωί μεταλλάσσονται σε κράτος,  δικαιοσύνη κλπ . Τζέκυλ και Χάιντ; 

Δηλαδή το βράδυ δεν ανταλλάσσονται  απόψεις; Δεν νιώθει ο ένας τον άλλο; Δεν μπορούν  να επιλύονται εκεί τα θέματα; Τα προβλήματα ;  να πει τι τράβηξε πχ η ιδιωτική υπάλληλος όταν την έστειλε το αφεντικό σε μια ΔΟΥ  και αυτό να το αφουγκραστεί ο πατήρ Έφορος και να το  επιλύει;

Μήπως είμαι υπερβολικός σε αυτές τις απόψεις;

Η πόσοι από εμάς δεν έχουν συνεργάτες πρώην η πρώην ασκούμενους που εισήλθαν στο δικαστικό σώμα; Την μια μέρα από δικηγόρος γίνεσαι δικαστής .

Γνωρίζεις τα προβλήματα της δικηγορίας..

Η ακόμη ακόμη στην ίδια πόλη ο δικαστής έχει παιδιά δικηγόρους η το αντίστροφο.. 

Πολλά τα θέματα πάρα πολλά αυτή της «σύμπλευξης» θέσεων ,θεσμών, ιδιοτήτων οικογενειών ,προβλημάτων και θεσμών , παρεμβάσεων  ανωνύμων και επωνύμων.

Όμως όλα είναι απλά, αρκεί όπως είπαμε να μη βάζουμε μπροστά το κακώς εννοούμενο παραταξιακό ,συνδικαλιστικό   η συντεχνιακό συμφέρον.

Όχι στη ανωνυμία . Όλα επώνυμα και με υπογραφή .

Συλλειτουργοί στην απλή καθημερινότητα είμαστε όλοι , συλλειτουργοί   στη ζωή και πουθενά αλλού.

Όχι δεν φταίνε οι δικηγόροι για τις παθογένειες του συστήματος η της δικαιοσύνης,  ούτε οι Δικαστές.

Κάποιοι είναι μόνο που δημιουργούν  θέματα, όχι βέβαια το σύνολο. Αυτό είναι εύκολο να περιφρουρηθεί.

Είδατε  τι είπα ;; του συστήματος…. της δικαιοσύνης ..πάλι αοριστία . αυτή είναι η παγίδα όλων .

Το 1940 ο ΤΣΑΡΛΙ ΤΣΑΠΛΙΝ  γράφει το σενάριο , σκηνοθετεί και χρηματοδοτεί ως παραγωγός την πρώτη ομιλούσα και πιο επιτυχημένη εμπορικά ταινία του « Ο μεγάλος Δικτάτωρ» . Μια αντιπολεμική παραγωγή τότε.

Εκεί λοιπόν μέσα από μια μεγαλειώδη ερμηνευτική προσέγγιση , ο ΤΣΑΡΛΙ ΤΣΑΠΛΙΝ δίνει πολλά μεστά πανανθρώπινα μηνύματα .

Παραθέτω κάποια από αυτά. 

«Όλοι επιθυμούμε την αλληλεγγύη, αυτή είναι η φύση των ανθρώπων να ζούμε με την ευτυχία των άλλων»..

«Στον κόσμο αυτό υπάρχει χώρος για τον καθένα ..ορίσαμε τη ταχύτητα αλλά κλειστήκαμε στον εαυτό μας .. η εκμηχάνιση προσφέρει αφθονία , αλλά μας έχει αφήσει στην ένδεια… η επιστήμη μας έκανε κυνικούς, η ευφυΐα μας σκληρούς  και άξεστους.. σκεφτόμαστε πολύ και  αισθανόμαστε ελάχιστα». 

«Περισσότερο από τις μηχανές χρειαζόμαστε την ανθρωπιά, πιο πολύ από την επιδεξιότητα χρειαζόμαστε την καλοσύνη και την ευγένεια. Χωρίς αυτές τις αρετές η βία θα κυριαρχήσει στη ζωή και όλα θα χαθούν. Ο άγιος Λουκάς στο δέκατο έβδομο κεφάλαιο γράφει  : το βασίλειο του θεού είναι μέσα στον άνθρωπο .Όχι σε έναν άνθρωπο , όχι σε μια ομάδα ανθρώπων αλλά σε όλους τους ανθρώπους. Σε εσάς. Εσείς είστε ο λαός που έχει τη δύναμη να δημιουργεί τις μηχανές να δημιουργεί  την ευτυχία. Εσείς ο λαός έχετε τη δύναμη να δημιουργήσετε την ευτυχία να εμπνεύσετε μια όμορφη κι ελεύθερη ζωή να κάνετε αυτή τη ζωή μια υπεροχή περιπέτεια ..» 

Όπου ο λαός λοιπόν, εμείς όλοι εκεί μέσα στα δικαστήρια.

Ναι σκεφτόμαστε πολύ και αισθανόμαστε ελάχιστα . Έχει χαθεί το feeling για την πραγματική ζωή, την πραγματική νομική ζωή, την πολύ καλή αυτή επιστήμη.

Τι να κάνω την κάθε επιτυχία της ψηφιοποίησης του επιτυχημένου υπουργού σε αυτό το θέμα που διατυμπανίζεται;

Δηλαδή αυτό ονειρευόμασταν; τις μηχανές να κερδίζουν τον άνθρωπο;  

Δεν θα πάρω ευχαριστώ.

ΚΑΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ

Γιατί όχι σε μια κοινή διοίκηση, μια ένωση «ΔΙΚΑΣΤΩΝ- ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ -ΓΡΑΜΜΑΤΕΩΝ;».

Ένα δικαστή, ένα δικηγόρο και ένα γραμματέα που βρίσκονται στα δικαστήρια να βάλεις σε μια αίθουσα για 24 ώρες. Θα έχουν εντοπίσει τα προβλήματα και θα σου βρουν τις λύσεις, γιατί αυτοί είναι κάθε μέρα εκεί και τα ζούνε. 

Καλό 2023 εύχομαι.. ευχές πολλές και να δούμε ποια θα γίνει πραγματικότητα.

Ας κάνουμε λοιπόν τη ΝΟΜΙΚΗ μας ζωή μέσα εκεί όσο μπορούμε πιο όμορφη και τη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ μια υπέροχη περιπέτεια..

* Νεμέτης Α. Δημήτρης, Δικηγόρος Θεσσαλονίκης

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr