Δημήτρης Παξινός: Αξία του ανθρώπου και Κράτος Δικαίου
Είναι Συνταγματική υποχρέωση της Πολιτείας να προστατεύει το έννομο αυτό αγαθό, για να δικαιολογεί την ύπαρξή της, ως Κράτος Δικαίου. Ως ευνομούμενης Πολιτείας. Το ερώτημα είναι αν το πράττει και σε ποιο βαθμό.
Είμαστε σε μια μεταβατική περίοδο, αμφισβήτησης αξιών και επανακαθορισμού τους. Νέες ιδέες εισχωρούν στον μικρόκοσμό μας με στόχο την επικράτησή τους. Σε μια εποχή κατά την οποία ο βαθύς στοχασμός θεωρείται περιττή πολυτέλεια και ανεδαφική απώλεια χρόνου. Κι όχι μόνο. Η αρετή κι εντιμότητα εκλαμβάνονται ως έλλειψη ικανότητας για κοινωνική προσαρμογή στα σύγχρονα κενοδοξα συνθήματα του πολιτισμού μας. Βρισκόμαστε σε μια εποχή καταλυτική των ευγενών παραδόσεών μας. Κυριαρχεί ο ατομισμός και νοθεύει την καλή πίστη στην καθημερινή ζωή, στην οποία πρωταγωνιστούν το λεγόμενο πρακτικό πνεύμα, η πεζότητα, η υποκρισία.
Όμως, όλα τα μεγάλα επιτεύγματα είχαν ως κίνητρο τον θαυμασμό και τον ενθουσιασμό και ο ανιδιοτελής λόγος αποτέλεσε την πνοή του μεγαλείου της ιστορικής Παράδοσης μας ” την λειότητα του Ισοκράτους, τον Δημοσθένους όγκο, την Θουκυδίδου σεμνότητα, το Πλάτωνος ύψος “
Η ηθική και πολιτική Ελευθερία, η Δικαιοσύνη του Θεού, η ισονομία και το Κράτος Δικαίου, η ουσία της Αρετής τα υψηλόφρονα αισθήματα, η Φιλανθρωπία, πρέπει να γίνουν οι αναζητήσεις καθενός που φέρνει αξίωμα, αρχή η που έχει ρόλο στην κοινωνία. Που θέλει να αναφέρεται στην Αρετή, ως τρόπο ζωής, που ανυψώνει τον Άνθρωπο και τον καθιστά πνευματικά ενεργό. Συνδιαμορφωτή μιας άλλης πολιτικής, αλληλλοβοηθουμενης στην εκπλήρωση στόχων που φαντάζουν ανέφικτοι. Με κέντρο τον Άνθρωπο. Τα ανθρώπινα δικαιώματά του.
Αξιομνημόνευτη είναι η υπ αριθμόν 40/98 απόφαση του Αρείου Πάγου εν σχέσει με την Αρχή του Σεβασμού και της Προστασίας της Ανθρώπινης αξίας. Η απόφαση δέχθηκε για πρώτη φορά ότι η διάταξη 2 παρ 1 του Συντάγματος δεν θεσπίζει ατομικό δικαίωμα, αλλά κανόνα Δικαίου Συνταγματικού επιπέδου. Βασικό περιεχόμενο του θεμελιώδους αυτού κανόνα είναι, σύμφωνα με την απόφαση, η διπλή υποχρέωση όλων των πολιτειακών οργάνων: α. Να σέβονται την αξία του ανθρώπου, που με την εν λόγω διάταξη, αναγορεύεται σε ύπατος κριτήριο της έκφρασης και δράσης τους β. Να την προστατεύουν από προσβολές, προερχόμενες από τρίτους. Η βασική αυτή θέση της Ολομέλειας, σημαίνει ότι, η Συνταγματική αυτή διάταξη αποτελεί θεμελιώδη Συνταγματικό κανόνα αντικειμενικού χαρακτήρα και άμεσης ισχύος. Θέση διεθνώς δεκτή πριν πολλά χρόνια.
Είναι Συνταγματική υποχρέωση της Πολιτείας να προστατεύει το έννομο αυτό αγαθό, για να δικαιολογεί την ύπαρξή της, ως Κράτος Δικαίου. Ως ευνομούμενης Πολιτείας. Το ερώτημα είναι αν το πράττει και σε ποιο βαθμό.
*Δημήτρης Χ. Παξινός, Πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών
**Το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στο Τα Νέα
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Γρηγόρης Ζ. Πεπόνης: Σημειολογική αδιαφορία Αφροδίτη Σακελλαροπούλου: “Ενοποίηση – Εξυπνάδα δεν είναι να λες ναι ή όχι, αλλά να βάζεις τους όρους σου” Ιωάννης Γλύκας-Σεμίνα Τζαμάκου: Η νέα υφ’ όρον απόλυση στην πρακτική των Συμβουλίων και στο σχέδιο του Νέου Ποινικού Κώδικα Κωνσταντίνος Δούβλης: Οπαδική βία – Αυτή τη φορά τελειώνουμε οριστικά Θεμιστοκλής Σοφός: Cyclothymia LegislatorisΑκολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr